บทที่ 1 สาวน้อย

ณ ศาลเจ้าบรรพบรุษ ตระกูลเย่ เมืองชิงเฉิง

"บรรพบุรุษผู้ล่วงลับเฝ้ามองดูเย่ซวนผู้ไม่มีพรสวรรค์และไร้คุณธรรม...จากนี้ไปเย่ซวนจะถูกปลดออกจากตำแหน่งผู้สืบทอดตระกูลเย่ และเย่หลางจะถูกแต่งตั้งขึ้นแทน"

ชายชราในชุดสีดำที่พูดขึ้น

ไม่ไกลจากกันมีเด็กหนุ่มยืนยิ้มอย่างพึงพอใจด้านหลังชายชรา เด็กหนุ่มคนนั้นคือเย่หลางนั่นเอง

ทั้งสองล้วนเป็นผู้อาวุโสตระกูลเย่

"ทำไมคะ!"

ทันใดนั้นก็มีเสียงสั่นเครือเกิดขึ้นภายในศาลเจ้าบรรพบุรุษตระกูลเย่

ทุกคนหันไปตามเสียงที่ดังขึ้นมา และเห็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ อายุประมาณสิบสองหรือสิบสามปียืนอยู่ที่หน้าประตู มือเล็ก ๆ ของนางจับชายกระโปรงไว้แน่น หน้าของนางซีดผิดปกติ เด็กหญิงผู้นี้ดูเปราะบาง และแววตามีเต็มไปด้วยความกังวลใจ

เด็กหญิงตัวเล็กผู้นี้นางชื่อ เย่หลิง และนางเป็นน้องสาวของเย่ซวน เมื่อนางได้ยินว่าตระกูลเย่จะปลดเย่ซวน นางจึงรีบมาที่นี่โดยไม่คิดถึงความเจ็บป่วย

ชายชราในชุดสีดำขมวดคิ้ว "เย่หลิง เจ้ากำลังทำอะไรหน่ะ!"

เย่หลิง เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ โค้งคำนับเล็กน้อยเพื่อแสดงความเคารพต่อทุกคนในศาลเจ้า และพูดด้วยน้ำเสียงขี้อายว่า "ผู้อาวุโสทุกท่าน เย่ซวน พี่ชายของข้าเป็นผู้สืบทอดมานานนับปี จู่ ๆ ทำไมพวกท่านถึงปลดเขาออกจากตำแหน่งเล่า?"

ผู้อาวุโสตระกูลเย่ มองเย่หลิงด้วยสายตาเย็นชา "นี่เป็นเรื่องใหญ่ของตระกูล เจ้าจะขัดทำไม? กลับไปเสียเถอะ!"

เย่หลิงรู้สึกกลัวอย่างเห็นได้ชัด และไม่กล้ามองสบตาผู้อาวุโสตระกูลเย่ แต่นางไม่ยอมจากไป นางรวบรวมความกล้า และเดินเข้าไปในโถงศาลเจ้าบรรพบุรุษ “ท่านผู้อาวุโส ตอนนี้เย่ซวนท่านพี่ชายของข้ากำลังกำลังแย่งชิงสิทธิ์ในการขุดเหมืองที่หนานซานจากตระกูลหลี่ เขาทำเพื่อตระกูลเย่ ทำเพื่อให้เรามีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดี หากพวกท่านปลดเขาออกจากตำแหน่งผู้สืบทอดในตอนนี้ ข้าเห็นว่ามันไม่เป็นธรรมเสียเลย”

"หุบปาก!"

จู่ ๆ ผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่ก็พูดด้วยความโกรธ "พวกข้าจะขับไล่เขาก็ไม่ใช่เรื่องอะไรของเจ้า เจ้าไม่มีสิทธิ์แสดงความเห็น ใครก็ได้ ลากนางออกไป ! "

ทันใดนั้น ผู้สืบทอดคนใหม่ก็หัวเราะขึ้นมา "เพื่อไม่ให้คนอื่นเอาเป็นเยี่ยงอย่าง นางควรถูกโบยสามสิบที!"

ผู้อาวุโสพูดอย่างเย็นชา: "โบยนางสามสิบที !"

ในไม่ช้า ข้ารับใช้ก็รีบเข้ามานำตัวนางไปโบย

เย่หลิงกำมือแน่น และพูดด้วยความโกรธว่า "ไม่ยุติธรรมเลย ท่านพี่ของข้าอุทิศตนเพื่อตระกูลมาโดยตลอด ขณะที่พวกท่านมีความสุข ท่านพี่ของข้าต่อสู้เพื่อตระกูลอย่างยากลำบาก..."

ข้ารับใช้ของตระกูลคนหนึ่งมองไปที่เย่หลาง และเขารู้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว

ข้ารับใช้พูดอย่างเย้ยหยัน "คุณชายเย่หลาง* ได้รับการยอมรับในการเป็นผู้สืบทอดของตระกูลอย่างเป็นทางการแล้ว เจ้าจะเรียกร้องอะไรอีก" เขายกมือขึ้น และตบหน้าเย่หลิง

เพี้ยะ!

เสียงตบหน้าดังขึ้น หน้าฝั่งขวาของเย่หลิงบวมแดงขึ้นทันที นางจับแก้มของนางไว้อย่างน่าเวทนา

เย่หลางมองข้ารับใช้ผู้นั้นอย่างพอใจ "เจ้าชื่ออะไร?"

ข้ารับใช้รีบคำนับ "ข้าน้อยชื่อจางมู่"

เย่หลางพยักหน้า "เจ้าเก่งมาก หากข้าได้เป็นผู้สืบอวดตระกูลเย่เมื่อไหร่ ข้าจะแต่งตั้งข้ารับใช้สิบคน และเจ้าจะเป็นหนึ่งในนั้น"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ จางมู่ก็ดีใจเป็นอย่างมาก และรีบโค้งคำนับเย่หลาง "ข้าน้อยจะทำตามคำสั่งนายท่านอย่างเคร่งครัด* ต่อให้บุกน้ำลุยไฟ ข้าน้อยก็ไม่หวั่น ขอแค่นายท่านเมตตาข้าน้อยผู้นี้!"

เย่หลางพยักหน้าเล็กน้อย "พานางผู้นี้ออกไป นางแทรกแซงการหารือของผู้อาวุโส เป็นการเสียมารยาทยิ่งนัก พานางออกไปโดยเร็ว เข้าใจไหม ?"

จางมู่มองตาของเย่หลางที่แสดงออกถึงความอาฆาตอย่างชัดเจน จากนั้นเขาก็กระชากเส้นผมของเย่หลิง และนำตัวนางออกไป

เมื่อมีบางอย่างปรากฏจางมู่ก็หยุดการกระทำทันที

ณ ห้องโถงศาลเจ้าบรรพบุรุษ ทุกคนหันศีรษะไปด้านนอก

ไม่ไกลจากห้องโถง มีชายหนุ่มผู้หนึ่งกำลังตรงมาที่โถงศาลเจ้าบรรพบุรุษ ชายหนุ่มสวมชุดรัดรูปขาดรุ่งริ่ง และเลือดอาบทั่วตัว

เขาคือเย่ซวน ผู้ซึ่งรีบกลับมาจากหนานซาน!

เมื่อเห็นเย่ซวนกลับมา เย่หลางก็ยิ้มอย่างเย็นชาในห้องโถงศาลเจ้าบรรพบุรุษ ผู้อาวุโสทุกคนขมวดคิ้ว

ผู้อาวุโสทั้งหมดหรี่ตาลงเล็กน้อย สีหน้าของเขามืดมน และน่าสะพรึงกลัว ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดเช่นไร

เมื่อจางมู่เห็นเย่ซวน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เขามองไปที่เย่หลางอย่างรวดเร็ว แต่วินาทีนี้เย่ซวนโมโหเป็นอย่างมาก "ใครอนุญาตให้แตะน้องสาวข้า?"

เมื่อเห็นท่าทีที่น่ากลัวของเย่ซวน จางมู่ก็มองไปที่เย่หลาง ขณะที่เขากำลังจะพูด เย่ซวนก็กระโจนเข้ามาต่อยเขาหนึ่งหมัด

ตุบ!

จางมู่มึนงง เดินเซไปมาอยู่ครู่หนึ่ง

เย่ซวนไม่ยอมแพ้ เขารีบไปหาจางมู่ เย่หลางซึ่งอยู่ในห้องโถงศาลเจ้าพูดขึ้นว่า "เย่ซวน เขาเป็นคนของข้า เจ้ากล้าดียังไงทำร้ายเขา?..."

ทันใดนั้นเย่ซวนก็เหยียบหน้าอกจางมู่

อ๊าก!

เลือดค่อย ๆ ไหลออกจากมุมปากจางมู่

เมื่อเห็นฉากนี้ เย่หลางก็มีสีหน้าน่าเกลียดมาก เย่ซวนเงยหน้าขึ้นมองเขา และพูดอย่างดุเดือดว่า "คนของเจ้างั้นหรือ?"

ขณะที่เขาพูด เท้าของเขาก็เปลี่ยนตำแหน่งไปยังใบหน้าของจางมู่

จางมู่เลือดอาบใบหน้า และเขายังคงคร่ำครวญไม่หยุด "นายท่าน ช่วยข้าด้วย..."

เย่ซวนไม่สนใจจางมู่ที่กำลังร้องขอความช่วยเหลือ เขาเดินไปหาเย่หลิงน้องสาวของเขาด้วยความเป็นห่วง ทันทีที่เห็นสภาพน้องสาวตนเอง เขาก็รู้สึกราวกับว่าถูกกรีดที่หัวใจ เขากำหมัดแน่นจนตัวสั่น

เมื่อเย่หลิงเห็นเย่ซวน นางก็น้ำตาเอ่อล้น “ท่านพี่ ข้าเจ็บเหลือเกิน...”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ซวนก็นึกฉุนขึ้นมา และในวินาทีต่อมา เขารีบวิ่งไปด้านหน้าของจางมู่แล้วกระทืบศีรษะจางมู่

ตุบ!

ศีรษะของจางมู่กระแทกกับขั้นบันไดหิน จากนั้นเลือดก็กระเซ็น!

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เย่ซวนจะยอมแพ้ จู่ ๆ เขาก็มองมาที่เย่หลาง และพูดอย่างดุเดือดว่า "น้องสาวข้า ใครหน้าไหนก็ห้ามแตะ เจ้ากล้าดีอย่างไร!"

เมื่อพูดจบ เขาก็พุ่งตรงไปที่เย่หลาง

ภายในโถงศาลเจ้าบรรพบุรุษ สีหน้าของผู้อาวุโสก็เปลี่ยนไป “ช่างกล้า!”

หลังจากพูดจบ เขาก็กระทืบเท้า และตรงมาที่เย่ซวน จากนั้นตบเย่ซวนด้วยฝ่ามือ

ฝ่ามือนั้นแข็งแรง รวดเร็วและดุเดือด

เย่ซวนปากกระตุก และเขากำหมัดแน่น ก่อนที่เขาจะถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ กำปั้นของเขาก็ซัดไปที่ผู้อาวุโส

ตุบ!

สองหมัดปะทะกันจนเกิดเสียง

เย่ซวนถอยกลับไปที่ประตูหลังจากซัดหมัดจนทำให้ผู้อาวุโสถอยหลังไปหลายเก้า

เมื่อเห็นฉากนี้ ทุกคนก็ตกตะลึง

ในเมืองชิงโจว จอมยุทธ์แบ่งออกเป็นหลายขั้น ขั้นแรกคือการหลอมรวมกาย ขั้นที่สองคือการเสริมกาย ขั้นที่สามคือกำลังภายในกล้าแกร่ง ขั้นที่สี่คือผสานพลัง ขั้นที่ห้าคือฝึกฝนไร้ขอบเขต และขั้นที่หกคือเปลี่ยนพลัง และยิ่งไปกว่านั้นคือควบคุมลมปราณ เย่ชวนอยู่ในขั้นที่ห้า ทั้งคู่แม้ห่างกันเพียงหนึ่งขั้น แต่เย่ซวนเป็นรองเพียงเล็กน้อย

ผู้อาวุโสก็ตกใจเช่นกัน เขารู้ว่าเย่ซวนมีความสามารถมากและเป็นผู้สืบทอดที่ได้รับการฝึกฝนจากตระกูลเย่ เย่ซวนต่อสู้เพื่อตระกูลเย่มาเป็นเวลาเกือบหนึ่งปี ผู้อาวุโสคนไม่คิดว่าเย่ซวนจะมีพลังยุทธ์ที่แข็งแกร่งเพียงนี้!

แข็งแกร่งมาก!

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ผู้อาวุโสก็เกิดแรงอาฆาตพร้อมจะสังหารทันที

ผู้อาวุโสจ้องไปที่เย่ซวน "เย่ซวน เจ้ากล้าดียังไงมาโจมตีผู้สืบทอดต่อหน้าบรรพบุรุษเช่นนี้!"

เย่ซวนขมวดคิ้วเล็กน้อย “ผู้สืบทอด?”

ผู้อาวุโสผู้เย้ยหยัน "เย่ซวน ข้าลืมบอกเจ้าไป เจ้าถูกปลดออกจากการเป็นผู้สืบทอดแล้ว ต่อไปนี้เย่หลางจะเป็นผู้สืบทอดของเรา!"

เย่ซวนหรี่ตาลงเล็กน้อย "ข้าถูกปลดออกจากผู้สืบทอดงั้นหรือ?"

ผู้อาวุโสกล่าวอย่างเย็นชา "นี่เป็นมติเอกฉันท์ของผู้อาวุโสทั้งหมด"

เย่ซวนยิ้มอย่างน่ากลัว และพูดว่า "ขณะที่ข้ากำลังทุ่มเทเพ่อตระกูลเย่ พวกท่านกลับปลดข้ากระทันหัน?"

ผู้อาวุโสชี้ไปที่เย่หลางซึ่งอยู่ไม่ไกล " เจ้ารู้ไหมว่าเขาคือใคร? "

เขาไม่รอเย่ซวนตอบ "เย่หลางคือผู้ที่ถูกเลือก และเพิ่งตื่นขึ้นมา!"

เย่ซวนตกตะลึง

ผู้ที่ถูกสวรรค์เลือกคือ?

ผู้ที่ถูกสวรรค์เลือกคือผู้ที่ถูกสวรรค์เลือก

โลกแห่งชิงฉางมีคนกลุ่มหนึ่งที่ดูธรรมดา ๆ และเรียบง่าย แต่แล้ววันหนึ่งพวกเขาก็ 'ตื่น' หลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้ว พวกเขาก็เหมือนกับเป็นคนละคน ความเร็วในการฝึกฝนของพวกเขาเพิ่มเป็นสองเท่า พวกเขาผจญภัยนับไม่ถ้วน จนกลายเป็นที่รักดังสวรรค์บันดาลให้!

โลกแห่งชิงฉางนี้แบ่งออกเป็นสามทวีป เขาอาศัยอยู่ในทวีปชิง อาณาจักรเจียงเป็นเวลาหลายทศวรรษ ทวีปชิงนี้มีอาณาจักรเล็กใหญ่นับหลายร้อยแห่ง และผู้ที่ถูกสวรรค์เลือกสรรนั้นมีเพียงไม่ถึงสิบคน ผู้ถูกเลือกเหล่านี้ล้วนเป็นผู้ยิ่งใหญ่

เย่ซวนกำหมัดแน่น เขารู้ว่าตระกูลเย่ต้องการที่จะปลดเขาออกจากตำแหน่งผู้สืบทอด อีกทั้งยังต้องการฆ่าเขาอีกด้วย !

เย่หลางหัวเราะพร้อมกับพูดว่า "ผู้อาวุโส เย่ซวนผู้นี้มีเจตนาฆ่าผู้อื่นต่อหน้าผู้อาวุโสใหญ่และยังทำร้ายผู้อาวุโส ตามกฎของตระกูลเย่แล้วควรได้รับโทษเช่นไร? "

ณ ขณะนี้ ทุกคนต่างก็มองไปที่เย่หลางที่กำลังยิ้มอย่างเย็นชา "ตามกฎของตระกูลเราแล้ว เขาสมควรถูกเฆี่ยนจนตาย"