บทที่ 807 สำนักดาบ จะไม่ประนีประนอม!

ในขณะที่วิญญาณของนักปรมาจารย์กระบี่เหนือธรรมดาสามัญทั้งสิบคนนี้ก็
เริ่มลุกไหม้ลมหายใจที่กำจายออกมาจากร่างกายของพวกเขาก็พุ่งเพิ่มมากขึ้นทันที!

บนท้องฟ้าในบรรดาอัศวินทั้งสิบสองคนของชนเผ่าถังก็มีหนึ่งในอัศวินผู้นำของชนเผ่าถังก็พูดขึ้นว่า:ขับรถม้าศึก!

เมื่อเสียงเงียบลงทั้งสิบสองคนก็ถือมีดยาวและขัดขวางไปข้างหน้าของพวกเขาทันใดนั้นโล่แสงมีดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าของทุกคน

บัดนี้แสงดาบก็มาถึง!

เสียงหงโล่ง!

ทั้วน่านฟ้าสำนักดาบเสียงคำรามยังคงดังก้องอย่างต่อเนื่อง

เเละเหล่ากลุ่มอัศวินชนเผ่าถังนั้นก็ยังคงถอยกลับการถอยกลับนี้ทำให้พวกเขาถอยออกไปนอกเมืองเซินอู๋!

แต่ว่าแสงดาบที่เหล่านักปรมาจารย์กระบี่เหนือธรรมดาสามัญทั้งสิบคนนี้ได้กลายร่างไว้ทันใดนั้นก็หายไปเช่นกัน

แต่ว่าอัศวินชนเผ่าถังทั้งสิบสองคนยังคงอยู่ที่เดิม

เเต่พวกเขาก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกันสีหน้าของทั้งสิบสองคนนี้เขียวซีดราวกับกระดาษ

เห็นได้ชัดว่าการจู่โจมตีครั้งสุดท้ายของปรมาจารย์กระบี่เหนือธรรมดาสามัญทั้งสิบคนทำให้พวกเขาได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นกัน

สำนักดาบ

เมื่อเห็นการหายตัวไปของปรมาจารย์กระบี่เหนือธรรมดาสามัญทั้งสิบคนนี้สีหน้าของเหล่าสำนักดาบผู้แข็งแกร่งก็เปลี่ยนไปกันหมด

มู่เฟิงเฉินซึ่งเป็นผู้นำรู้สึกสับสนเล็กน้อย

สำนักดาบ!

สำนักดาบนั้นเริ่มเสื่อโทรมไปแล้วตอนไหนกัน?

เขาเองก็ไม่รู้!

เขารู้เพียงว่าสำนักดาบนั้นเริ่มเสื่อมโทรมลงเมื่อไม่กี่ชั่วรุ่นก่อนที่ผ่านมา

ภายในสำนักดาบตระกูลเดียวกันมีคนรุ่นที่บริสุทธิ์ก็เริ่มน้อยลงขึ้นเรื่อยๆ

โทษใคร?

โทษใครก็ไม่ได้หรอก!

ตลอดทุกยุคทุกรุ่นทุกสมัยไม่มีพลังใดที่สามารถคงอยู่บนจุดสูงสุดได้ตลอดไป

ความเสื่อมโทรมของสำนักดาบเกิดขึ้นจากปัจจัยที่มนุษย์สร้างขึ้นแต่ส่วนใหญ่นั้นมาจากกฎเกณฑ์ของธรรมชาติและรวมถึงสถานการณ์ทั้งหมด

ในสมัยตอนที่ยอมรับสำนักดาบนั้นเขาอยากจะขอให้มีการเปลี่ยนแปลงอยากให้สำนักดาบให้ความสำคัญกับการกลับคืนสู่ความรุ่งโรจน์เหมือนในอดีตเเต่ว่าวันนี้เขากลับคิดไม่ถึงเลยว่าสำนักดาบในตอนี้จะตกอยู่ในสถานการณ์ฐานะเช่นนี้ได้

บัดนี้ก็มีชายชราท่านหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นอยู่ข้างๆของมู่เฟิงเฉิน

คนคนนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือเยว่หวู่เฉินคือชายชราที่เคยสอนเย่ซวนเกี่ยวกับศิลปะแห่งดาบกระแสแห่งจิตสำนึกมาก่อน

เพราะว่าเย่ซวนถูกบังคับให้ออกไปจากสำนักดาบเขาจึงถอนตัวออกจากโดยสมบูรณ์จากนั้นก็ไม่เคยปรากฏตัวในสำนักดาบอีกเลย

แต่วันนี้เขาได้ปรากฏตัวขึ้นมาเเล้ว

มู่เฟิงเฉินมองไปที่เยว่หวู่เฉินและพูดว่า:น้องชายข้าผิดรึเปล่า?

เยว่หวู่เฉินก็พูดขึ้นว่า:ท่านใจร้อนเกินไปท่านพี่สำนักดาบนั้นต้องการ
ที่จะเปลี่ยนแปลงเเก้ไขในส่วนนี้ข้าเห็นด้วยเเต่ว่าสิ่งที่ท่านต้องการมันไม่ใช่เพราะการเปลี่ยนแปลงการเปลี่ยนแปลงของท่านคือความทะเยอทะยาน
สำนักดาบของเราอยู่ในช่วงเวลาที่ต่ำที่สุดแล้วมันจะมีความทะเยอทะยานได้อีกไหมล่ะท่าน?

มู่เฟิงเฉินเองก็นิ่งเงียบ

เยว่หวู่เฉินก็พูดต่อว่า:ณตอนนั้นปรมาจารย์ผู้ก่อตั้งมีเจตนาไม่ประสงค์ที่อยากจะให้สำนักดาบของเราพัฒนาต่อไปเเต่ความเจตนาของคนเฒ่ามันคือการปกป้องสำนักดาบของเราเคยคิดบ้างไหมว่าทำไมสำนักดาบของเราถึงมีสถานะที่อยู่เหนือขั้นเช่นนี้มาเป็นนับพันๆปีคำตอบก็คือเพราะเราไม่ต่อสู้ไม่สู้รบกับใครดังนั้นเป็นเวลาหลายพันปีที่สำนักดาบของเราอยู่ห่างจากโลกมาโดยตลอดและกองกำลังทหารทั้งหมดยังคงให้ความเคารพต่อสำนักดาบของเรา

เมื่อพูดเช่นนี้เขาก็มองไปที่มู่เฟิงเฉินแล้วพูดว่า:ท่านพี่ชายเจตนาของผู้ก่อตั้งไม่ใช่ว่าให้เราไม่ควรต่อสู้แต่เราไม่ควรต่อสู้เพื่อผลประโยชน์ต่างหากช่วงเวลาที่เป็นจุดสูงสุดของสำนักดาบของเรามีนักปรมาจารย์กระบี่
เหนือธรรมดาสามัญมากมายหลายสิบคน...