บทที่ 244 แก่นแท้!

เย่ซวนนอนอยู่บนเตียงอย่างเงียบ ๆ ด้วยใบหน้าที่ไร้ซึ่งความรู้สึกใดใด

ไม่ไกลออกไปนัก มีทัวป้าเสี่ยวเยาที่พักศีรษะและใช้นิ้วชี้ทั้งสองเขี่ยวนเป็นวงกลมอยู่

หลังจากเงียบไปนาน...