บทที่ 1 ภรรยาที่ได้มาแบบไม่ต้องใช้เงิน

มองใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยในกระจก ฮั่วปู้ฝานก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาที่มุมปาก จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ตระกูลฮั่วจัดว่าเป็นตระกูลใหญ่สิบอันดับแรกของประเทศมีทรัพย์สินเกินแสนล้าน ฮั่วปู้ฝานเป็นหลานชายคนโตที่มีความสามารถที่สุดในตระกูลฮั่ว！

เขามีความสามารถด้านธุรกิจและการจัดการที่หลายคนต่างอิจฉา มีคนมากมายเชื่อว่าถ้าทำงานภายได้การจัดการของฮั่วปู้ฝาน การที่ตระกูลฮั่วจะขยับมาเป็นสามอันดับแรกของประเทศเป็นเรื่องง่ายที่จะเห็นได้ภายในสิบปี

สองวันก่อน ฮั่วปู้ฝานกำลังปีนขึ้นไปบนเขากับคนใกล้ชิดของเขาอีกสองสามคน ระหว่างที่ปีนไปได้ครึ่งทางจู่ๆเขาก็รู้สึกเจ็บแปลบที่ด้านหลังของศีรษะราวกับว่ามีบางมากระแทกแรงๆจากนั้นเขาก็หมดสติไป หลังจากที่ฟื้นขึ้นมาเขาก็มาอยู่ในที่ที่ไม่คุ้นเคยนี่แล้ว และหน้าตายังเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอีกด้วย

ถ้าไม่ใช่เพราะความทรงจำที่เพิ่มขึ้นนี้ฮั่วปู้ฝานคงจะคิดว่าตัวเองผ่านการศัลยกรรมใบหน้าในชั่วข้ามคืน แต่ผลลัพธ์ของการศัลยกรรมครั้งนี้ออกมาดีทีเดียว เขาลูบคลำใบหน้าของตัวเองอยู่พักใหญ่ แต่ก็ไม่พบร่องรอยบาดแผลที่เกิดจากมีดของศัลยแพทย์

และในสมองของเขามีอีกความทรงจำที่มาจากพนักงานคนนึงที่ชื่อว่าหลี่ชูเฮิง

ความทรงจำนั้นช่างชัดเจนเหลือเกิน ชัดเจนซะจนฮั่วปู้ฝานคิดว่ามีความเป็นไปได้ที่ว่าเขาโดนฆ่าตาย และเพราะบางอย่างที่น่าเหลือเชื่อทำให้เขายืมร่างนี้เพื่อกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

สิ่งที่ฮั่วปู้ฝานอยากจะทำมากที่สุดตอนนี้ก็คือการกลับไปที่บ้านตระกูลฮั่วอีกครั้ง เพื่อค้นหาสาเหตุและสิ่งที่อยู่เบื้อหลังเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้

สิ่งเดียวที่เขาสามารถแน่ใจได้คือไม่ว่าเขาจะตายไปแล้วหรือไม่ คนที่ลงมือจะต้องเป็นหนึ่งในคนที่เขาไว้ใจที่สุด！

แต่เมื่อมองใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยในกระจกเขาก็รู้ดีว่ามันยากเกินไปที่จะทำเช่นนี้

หน้าตาก็ไม่เหมือนเดิม เสียงก็ไม่เหมือนเดิม แม้กระทั่งความทรงจำก็มีของอีกคนเพิ่มขึ้นมาอีก ใครจะไปเชื่อเรื่องพวกนี้กันละ?

ฮั่วปู้ฝานกำมือแน่นครุ่นคิดอย่างนักถึงสิ่งที่เขาควรจะทำเพื่อให้ความสำเร็จที่มีอยู่เพียง0.001%ให้มีความเป็นไปได้มากขึ้น

ตอนนั้นเองประตูห้องก็เปิดออก มีหญิงสาวหน้าตาสวยงามคนนึงเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กน้อยที่น่ารัก

"ปะป๋า"เด็กน้อยตัวเล็กๆกำลังวิ่งเข้าไปหาฮั่วปู้ฝานกับท่าทางที่มีความสุข

หลังวิ่งออกมาเพียงแค่สองก้าว หญิงสาวผู้ที่มีใบหน้าที่สวยงามจนทำให้ฮั่วปู้ฝานตะลึงก็พูดขึ้นว่า：ถังถังไปทำการบ้านลูก！

หญิงสาวคนนั้นมองมาที่ฮั่วปู้ฝานและพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆว่า："ในที่สุดก็ลุกขึ้นมาจากเตียงนอนซะทีนะ ฉันนึกว่าคุณจะนอนตายอยู่บนเตียงนั่นซะแล้ว"

ในช่วงสองวันมานี้หลังจากที่เขาเกิดใหม่ฮั่วปู้ฝานก็เอาแต่นอนอยู่บนเตียง พยายาให้ตัวเองยอมรับกับสิ่งเหลื่อเชื่อที่เกิดขึ้นนี้ จนมาถึงวันนี้เขาถึงมีเรียวแรงขึ้นมาได้

เขามองหญิงสาวที่่ไม่พูดไม่จาเดินเข้าห้องครัวและเริ่มลงมือทำก๋วยเตี๋ยว ความทุกข์ทรมานของฮั่วปู้ฝานก็เพิ่มมากขึ้น

หญิงสาวคนนี้เป็นภรรยาในความทรงจำของหลี่ซูเฮิง หนิงเสี่ยวฉิน

สาวงามที่มีชื่อเสียงโด่งดัง คนจีบเยอะประหนึ่งจำนวนปลาที่ว่ายข้ามแม่น้ำเจียง

เมื่อก่อนฮั่วปู้ฝานก็พบเจอสาวสวยมาเยอะแยะมากมาย แม้แต่นักแสดงหญิงเบอร์ต้นๆ นางแบบระดับโลกเขาก็ได้เจอมาแล้วทั้งนั้น แต่เมื่อเปรียบกับคนพวกนี้แล้วหนิงเฉี่ยวชิงก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าพวกเขาเลย อีกทั้งเขายังมีความน่ารักไร้เดียงสาไม่กร้านโลก

ใครก็ล้วนไม่คาดคิดว่าท้ายที่สุดแล้วหนิงเสี่ยวฉินจะเลือกหลี่ซูเฮิง แม้ว่าเขาจะจบปริญญาตรี แต่เขาก็เป็นเด็กเนิร์ดที่ไม่รู้อะไรเลยนอกจากเรื่องเรียน

แม้แต่พ่อของหนิงเสี่ยวฉินก็โกรธจนถึงขั้นจะตัดขาดความสัมพันธ์

พ่อแม่ของหลี่ซูเฮิงเสียชีวิตไปแล้ว ทรัพย์สินทั้งหมดที่เขาได้รับก็มีเพียงห้องเล็กเก่าๆซึ่งเป็นสมบัติตกทอดกันมาตั้งแต่รุ่นของปู่

ตอนแต่งงานใหม่ๆเคยให้คำสัญญาไว้ว่าจะทำให้หนิงเสี่ยวฉินมีชีวิตที่ดีที่สุด แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เขาโดนปฏิเสธรับเข้าทำงานมาแล้วทุกรูปแบบ

เขาเป็นคนที่มีความคาดหวังสูงแต่ไม่มีฝีมือ งานธรรมดาๆเขาก็ไม่อยากที่จะทำ พวกคนที่มีฝีมือก็ไม่ถูกใจเขา สุดท้ายแล้วเขาก็พึ่งพาความช่วยเหลือจากเพื่อนที่มีเงินของหนิงเสี่ยวฉินไปเป็นคนขับรถอย่างไม่มีทางเลือก

แม้ว่าจะได้เป็นคนขับรถแล้ว แต่เขาก็ยังรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมกับความสามารถของเขา เมื่อกลับมาถึงบ้านก็โมโหและค่อยๆติดเหล้าและการเล่นพนัน

เมื่อเล่นจนเงินตัวเองหมดก็จะมาขอหนิงเสี่ยวฉิน

ถ้าไม่ให้ก็จะด่าทอหรือไม่ก็ทำลายข้าวของ ของที่พอจะมีราคาภายในบ้านเขาก็นำมันไปขายหมด

จนเมื่อเดือนที่แล้วเขาเมาแล้วขี่มอเตอร์ไซค์ไปชนเสาไฟฟ่าได้รับบาดเจ็บครึ่งล่างของร่างกาย นอนไม่ได้สติจึงไม่ได้ไปทำงานมาเป็นเวลาหนึ่งเดือน

ความทรงจำของฮั่วปู้ฝานที่เกี่ยวกับหลี่ซูเฮิงเขารู้อย่างชัดเจน และยิ่งชัดเจนมันก็ทำให้เขายิ่งอยากตายไปซะ

ต้องมาเกิดใหม่ในร่างของคนที่ไม่เอาไหนแบบนี้ ตายไปซะยังจะดีกว่า

เมื่อเสียง"ปึ๊ก"ดังขึ้น หนิงเสี่ยวฉินปิดเตาแก๊ส ถือชามก๋วยเตี๋ยวไข่ออกมาจากห้องครัว แล้วนั่งตรงหน้าของเด็กน้อยที่นั่งเขียนการบ้านอย่างตั้งใจอยู่ที่โต๊ะและพูดว่า："ถังถังกินข้าวก่อนลูก กินเสร็จแล้วค่อยทำการบ้านต่อ"

"ก๋วยเตี๋ยวอีกแล้วเหรอ....."หน้าตาที่น่ารักของถังถัง บิดเบี้ยวจนเหมือนคนแก่

"แม่แถมไส้กรอกให้หนึ่งอันดีมั้ย วันนี้แม่มีงานที่ต้องทำเลยไม่มีเวลาทำกับข้าว เดี๋ยวพรุ่งนี้แม่จะทำมันผรั่งผัดเนื้อให้กินนะ"หนิงเสี่ยวฉินใช้น้ำเสียงที่นิ่มนวลเกลี้ยกล่อมลูกสาว

"โอเคค่ะ"ถางถางรับไส้กรอกจากมือของแม่ และแกะบรรจุภัณฑ์อย่างช่ำชอง ขณะที่จะเอาเข้าปาก เธอเหมือนคิดอะไรขึ้นได้ เธอหันมาทางฮั่วปู้ฝาน："ปะป๋า มากินด้วยกันซิคะ"

"พ่อเขาไม่กินหรอก"หนิงเสี่ยวฉินพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ

ฮั่วปู้ฝานหัวเราะอย่างทุกข์ๆ ความสัมพันธ์ของสามีภรรยาคู่นี่ช่างแย่เสียจริง

ในขณะที่ลูกสาวกำลังทานข้าว หนิงเสี่ยวฉินก็เดินไปเปิดคอมพิวเตอร์และลงชื่อเข้าใช้Wechat

ฮั่วปู้ฝานเห็นว่าเธอกำลังโพสต์โฆษณาที่เกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ลดน้ำหนักของผู้หญิงลงในWechat

นี่คือร้านค้าออนไลน์?

เย็นชากับฮั่วปู้ฝาน แต่ตอนที่โพสต์โฆษณาหนิงเสี่ยวฉินอ่อนโยนมาก

ส่งวอยซ์เสียงไปยังแต่ละกลุ่ม เสียงนั้นหวานไพเราะและน่าหลงไหล แต่ที่น่าเสียดายก็คือมีเพียงไม่กี่คนที่ตอบกลับ

ฮั่วปู้ฝานที่นั่งอยู่ข้างๆกับความทุกข์ เขาคิดว่ามันจะเป็นอย่างนี้ต่อไปไม่ได้ อย่างน้อยๆเขาจะต้องทำลายบรรยากาศที่น่าอึดอัดตรงหน้านี้ไปให้ได้

เขากระแอมเบาๆและพูดว่า："ทำร้านค้าออนไลน์มันเติบโตยากนะ"

ทันใดนั้นเสียงของหนิงเสี่ยวฉินก็เงียบลง เธอหันมามองที่เขาอย่างเย็นชาโดยไม่แสดงแววตาหรือสีหน้าอะไร

ฮั่วปู้ฝานที่โดนจ้องอยู่นั้นพยายามที่จะอธิบาย："ร้านค้าออนไลน์ล้วนไม่ได้รับความน่าเชื่อถือ หลายปีมามีแต่ภาพลักษณ์ด้านลบ เป็นงานที่ไม่ต้องออกแรงอะไร ดังนั้น...."

"ดังนั้นนี่คือเหตุผลที่คุณจะมาสอนฉันเหรอ?"หนิงเสี่ยวฉินขัดจังหวะคำพูดของเขา น้ำเสียงเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง："ฉันไม่รู้เลยว่าร้านค้าออนไลน์ไม่ดี?ฉันไม่รู้เลยว่าเมื่อส่งโฆษณาไปจะโดนคนบล็อค?คุณนึกว่าฉันทำไปเพื่ออะไรละ?ถ้าไม่ใช่เพราะคุณเอาเงินไปกินเหล้าเล่นพนันทุกวันจนหมด คุณคิดว่าฉันทำงานหัวหมุนตั้งแต่หกโมงเช้าจนมืดค่ำแล้วยังมาทำร้านค้าออนไลน์นี่มันไม่เหนื่อยเหรอ?"

ฮั่วปู้ฝานตกใจและก็นึกขึ้นได้ว่าที่หนิงเสี่ยวฉินต้องทำร้านค้าออนไลน์ก็เพราะหลี่ซูเฮิงใช้เงินอย่างสุรุยสุร่าย แม้แต่เงินเดือนของเธอก็ไม่สามารถเก็บออมไว้ได้ นอกจากนี้ชั่วโมงการทำงานในช่วงกลางวันของเธอก็ยาวนานจึงไม่สามารถทำงานพาร์ทไทม์อย่างอื่นได้ ทำได้เพียงแค่เลิกงานกลับมาถึงบ้านแล้วทำร้านค้าออนไลน์ ถ้าจำไม่ผิดเธอเหมือนจะมีร้านในเถาเป่าอยู่ร้านหนึ่ง แต่เพราะเธอไม่มีเวลาและกำลังมากพอ อีกอย่างไม่ค่อยเข้าใจเถาเป่าเท่าไหร่ จึงทำให้ธุรกิจไม่ค่อยดี เดือนหนึ่งทำรายได้ได้สองร้อยหยวนก็ถือว่ามากแล้ว

"ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น........"ฮั่วปู้ฝานอยากจะอธิบายความหมายของเขาให้เข้าใจ

"งั้นคุณหมายความว่าอะไรละ?ตัวเองไม่หาเงิน แล้วก็ยังมาดูถูกคนที่พยายามจะหาเงินอีก เพียงเพราะเงินไม่ได้มากมายซินะ?"

"ผม......"เมื่อมองไปที่ใบหน้าแสนเย็นชาของหนิงเสี่ยวฉิน ฮั่วปู้ฝานรู้ว่าต่อให้เขาพูดไปเท่าไหร่ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร เขาแอบถอนหายใจเบาๆ และพูดว่า："ผมขอโทษ เป็นเพราะผมไม่ได้สนใจความรู้สึกของคุณ ผมขอโทษกับสิ่งที่ผมพูดออกไป"

หนิงเสี่ยวฉินผงะกับสิ่งที่ได้ยินในบทสนทนาเดิมๆที่เกิดขึ้นอย่างบ่อยครั้งระหว่างเขาทั้งคู่ หลี่ซูเฮิงไม่เคยเห็นด้วยกับการที่เขาทำร้านค้าออนไลน์ เปิดร้านค้าในเถาเป่า เขามองว่ามันเป็นอะไรที่เสียเวลาเปล่า และบทสรุปของการสนทนาในทุกครั้งก็คือทะเลาะกัน แล้วหลี่ชูเฮิงก็จะออกไปเล่นพนันหรือไม่ก็ไปดื่มเหล้า

แต่วันนี้เขาพูดว่าขอโทษ?

นอกจากนี้น้ำเสียงที่ใช้พูดยังดูจริงจังและสุภาพมาก ถ้าหากปิดหน้าคนที่อยู่ตรงหน้านี้ เธอคงคิดว่าเป็นคนชั้นสูงที่มีความสุภาพเรียบร้อย

น่าเสียดายตรงที่ใบหน้าที่หล่อเหล่าของหลี่ซูเฮิงไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้

หลังจากที่หายงุนงงหนิงเสี่ยวฉินหันหลังไม่มองกลับไปที่เขาพูดว่า："ไม่ต้องมาเสแสร้งแกล้งทำมันไม่มีประโยชน์"