บทที่ 49 ความหวาดกลัวในใจ

ทั้งสองคุยกันอยู่ตรงนั้นอาจเป็นเพราะเสียงของโทรศัพท์ดังเกินไปจึงทำให้กู้ไห่หยางได้ยินเบาๆอยู่สองสามประโยค

แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าใครที่กำลังคุยโทรศัพท์กับฮั่วปู้ฝานอยู่แต่เขาก็สามารถรู้ได้คร่าวๆจากการสนทนาว่าน่าจะเป็นคนของร้านผลไม้หงหยวน

เดินออกไปที่ข้างนอกร้านเพื่อดูเด็กหนุ่มทั้งสี่ที่อยู่ด้านหลังเหอหมิงเลี่ยงไม่หยุดที่จะขนผลไม้เข้าไปในร้านแล้วมองไปที่ถุงที่อยู่ในมือกู้ไห่หยางเดาอยู่ในใจ

สิ่งที่ทำให้เขาอยากจะอาเจียนเป็นเลือดก็คือหลายคนที่อยู่แถวนั้นเห็นรถขนของสดแช่เย็นของร้านผลไม้หงหยวนก็เข้ามาถามอีกทั้งยังมีคนที่คุ้นเคยก็เข้ามาถามหนิงกั๋วเสียงว่าพวกเขากำลังทำอะไร

หนิงกั๋วเสียงที่ยืนอยู่หน้าร้านหัวเราะเสียงดังและพูดว่า:...