บทที่ 16 ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

"เพิ่มราคาหนึ่งส่วน"จีเซียงหนิงพูดตรงๆ ไม่มีการปิดปัง

"ยังพอได้อยู่ ไม่ถือว่าเยอะเกินไป"ฮั่วปู้ฝานถามต่อ"นั้นตอนนี้คุณคิดจะทำยังไง ยอมรับเงื่อนไขของพวกเขาหรือ?"

จีเซียงหนิงมองไปที่เขา ผ่านไปประมาณครึ่งนาที จนกว่าถังถังเก็บหมากเสร็จเรียบร้อย และเรียกฮั่วปู้ฝานมาเล่นิรกริบหนึ่ง เธอถึงถามว่า"ถ้าหากว่าเป็นคุณ คุณจะทำยังไง?"

"ฉัน?"ฮั่วปู้ฝานหันกลับมา ถังถังถือหมากดำเดินก่อนแล้ว เขาหยิบหมากขาวขึ้นมาและวางลงไปมั่วๆ พูดว่า"การที่พวกคุณไปหาเขาก่อน ก็เท่ากับว่าเสียเปรียบไปแล้ว ถ้าหากเป็นฉัน ฉันจะคิดวิธีปิดล้อมข่าวที่บริษัทต้องการสินค้าชุดนี้อย่างเร่งด่วน จากนั้นปล่อยข่าวออกไปว่าคู่แข่งในบริษัทของคุณได้ติดต่อกับซัพพลายเออร์อีกสองราย มีโอกาสอย่างมากที่จะแย่งผลประกอบการของคุณไป ดังนั้นคุณโมโหอย่างยิ่ง โมโหโทโสแผดเสียง ต่อจากนั้น คุณก็จะสามารถเป็นฝ่ายได้เปรียบ"

จีเซียงหนิงฟังจนอึ้งไป วิธีที่ฮั่วปู้ฝายกล่าวมา เธอไม่ได้คิดมาก่อนเลย

เพราะว่าบริษัทต้องการสินค้าชุดนี้อย่างยิ่ง ในระยะเวลาอันสั้น ก็ไม่สามารถหาซัพพลายเออร์รายอื่นได้

ความคิดเดียวที่ปรากฏขึ้นในสมองของเธอ ก็คือเพิ่มราคา ให้การจัดซื้อครั้งนี้ประสบความสำเร็จ

ตอนนี้ฮั่วปู้ฝานเสนอวิธีการที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ถ้าเป็นวันปกติ จีเซียงหนิงจะต้องเอือมระอาแน่นอน แต่บัดนี้ เธอไม่ได้แสดงความคิดเห็นของตัวเองทันที หลังจากได้ผ่านการพิจารณาอย่างละเอียดแล้ว จึงถามว่า"ทำไมถึงต้องทำเช่นนี้?"

"เพราะว่าตอนนี้บริษัทในประเทศมีแค่ จีซื่อ กรุ๊ป ของพวกคุณที่ต้องการสินค้านี้ แถมยังเป็นการต้องการอย่างเร่งรีบด้วย ดังนั้นธุรกิจดงลายจึงกล้าใช้วิธีนี้ใยการบังคับให้พวกคุณต้องเพิ่มราคา แต่ในทางตรงข้าม เพื่อตอบสนองความต้องการของจีซื่อ กรุ๊ป ธุรกิจดงลายก็ได้ซื้อปริมาณสินค้ามามากมายเช่ยกัน ถ้าหากว่าจีซื่อ กรุ๊ปไม่เอา งั้นพวกเขาก็ยากที่จะขายออกไปหมดในระยะสั้น และเพื่อที่จะซื้อสินค้านี้มา ธุรกิจดงลายก็ได้ไปกู้เงินระยะสั้นมาจำนวนหนึ่ง เวลากำหนดคืนคือ 1 สัปดาห์ ยิ่งล่าช้าวันนึง พวกเขาก็ยิ่งเดือดร้อน สิ่งที่คุณต้องทำก็คือสร้างความเดือดร้อนให้พวกเขา เหมือนที่พวกเขาทำต่อคุณ"

ฮั่วปู้ฝานอธิบายอย่างละเอียด ขอให้ไม่ใช่คนโง่ ล้วนฟังรู้เรื่องแหละ

"ถ้าหากว่าพวกเขาถูกเราหลอกลวงไม่สำเร็จล่ะ?"จีเซียงหนิงถามอีกครั้ง

ฮั่วปู้ฝานยิ้ม และพูดว่า"ถ้าหากว่าฝ่ายประชาสัมพันธ์ของจีซื่อไม่สามารถทำข่าวแบบนี้ให้เหมือนจริงที่สุด ฉันว่ายกเลิกเลยจะดีกว่า"

จีเซียงหนิงไม่ได้พูดอะไร เพราะว่าฮั่วปู้ฝานพูดถูกต้องมาก

ยังไงจีซื่อก็อยู่ระดับห้าสิบของประเภท ส่วนธุรกิจดงลายแค่ไม่เท่าไหร่เอง

เป็นเพียงแค่ผู้นำเข้าและส่งออกวัตถุดิบเท่านั้นเอง ทรัพย์สินประมาณพันกว่าสองพันล้านเอง เทียบกับจีซื่อไม่ได้อยู่แล้ว

ถ้าแม้กระทั่งคู่แข่งที่ห่างกันหลายระดับยังหลอกลวงไม่ได้ นั้นฝ่ายประชาสัมพันธ์ก็ยกเลิกได้แล้ว

จีเซียงหนิงยอมรับว่า วิธีที่ฮั่วปู้ฝานพูดมานั้น เป็นวิธีที่ดีที่สุด!

ตามสำนวนสุภาษิตที่ว่า ตาต่อตา ฟันต่อฟัน

สายตาของเธอปรากฏความแปลกประหลาดบางอย่าง พอมองมาที่ฮั่วปู้ฝานอีกครั้ง สีหน้าก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก

เมื่อก่อนนี้ หลี่ซูเฮิงใช้การกระทำที่แท้จริงแสดงให้รู้ว่า เขาโง่จนกระทั่งไม่มีสิทธิ์เป็นคนขับรถด้วยซ้ำ แต่ว่าตอนนี้ การแสดงออกของฮั่วปู้ฝานกลับแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ตกลงเขาคิดวิธีนี้ออกมาได้ยังไง?

แล้ว เขาจะรู้ได้ยังไงว่าธุรกิจดงลายจะเพิ่มราคา?

สองปัญหานี้ จีเซียงหนิงอยากรู้คำตอบอย่างยิ่ง

สำหรับสิ่งนี้ คำอธิบายของฮั่วปู้ฝานคือ"อำนาจพลังของโซเซียล ใหญ่กว่าที่พวกคุณคิดเยอะมาก เรื่องหลายๆอย่างที่พวกคุณคิดว่ามันเป็นความลับ แต่ตามจริงแล้ว ไปค้นหาข้อมูลทุกประเภทบนอินเทอร์เน็ต และทำการวิเคราะห์โดยรวมก็จะได้ข้อสรุป"

จีเซียงหนิงไม่ได้ปฏิเสธ อย่างที่ฮั่วปู้ฝานกล่าวมานั้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่บริษัท จีซื่อ กรุ๊ปต้องการวัตถุดิบชุดนั้นอย่างเร่งร้อน หรือเป็นปริมาณสินค้าที่ธุรกิจดงลายซื้อเข้า แม้กระทั่งการกู้เงิน ล้วนสามารถค้นหาเจอบนอินเทอร์เน็ต

แต่ว่าถ้าไม่มีสมองทางธุรกิจ ควไม่ไปค้นหาข้อมูลทางด้านนี้หรอก

ก็เหมือนกับเรื่องการกู้เงิน คนทั้งบริษัท จีซื่อ กรุ๊ป คงไม่มีแม้แต่คนเดียวที่จะไปคิดว่าเงินที่ธุรกิจดงลายซื้อสินค้ามานั้นมาจากที่ไหนหรอก

แค่คนขับรถที่ถูกหลายๆคนดูถูกนั้น กลับไปค้นหา และจากผลลัพธ์ดังกล่าวยังได้มีการกำหนดมาตรการตอบโต้ที่แข็งแกร่งมาก!

ถ้าหากคนในบริษัทรู้เรื่องนี้ คงต้องตกใจมากๆ

จีเซียงหนิงถูกลูกหลานโดยตรงของตระกูลมองว่าเป็นศัตรู เห็นได้ว่าความสามารถของเธอจะเก่งขนาดไหน

ตอนนี้เธอต้องยอมรับว่า ตัวเองดูถูกคนขับรถคนนี้เกินไป

เรื่องที่ตัวเองจัดการไม่ได้ เขากลับจัดการได้อย่างง่ายดาย

เก๋งมาๆ!

"ตอนนี้ฉันรู้สึกสงสัย คนที่ฉลาดในตอนนี้ กับคนที่โง่ในเมื่อก่อนนั้น เป็นคนเดียวกันจริงหรือ?"จีเซียงหนิงถาม

ฮั่วปู้ฝานถูกเธอถามจนใจสั่นขึ้นมา โชคดีที่พลังจิตของเขาหนักแน่นพอ จึงไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆเกิดขึ้นบนสีหน้า ยังคงเล่นหมากล้อมกับถังถังอย่างมีสติ ในขณะเดียวกันก็ตอบว่า"ต้นไม้ที่เติบใหญ่เกินออกมาจากไม้ทั้งมวลในป่า สุดท้ายก็จะถูกลมพัดจนหักไป ถ้าไม่โง่หน่อย บัดนี้คงถูกลมพัดจนหักไปแล้ว"

หนิงเซียงหนิงฟังจนตะลึง คำพูดนี้มันเหมือนชี้เจาะจงบางอย่าง แต่ก็ทำให้คนแบ่งแยกไม่ได้ว่าตกลงพูดถึงใครอยู่

พูดถึงเธอหรือ?

หรือว่าหมายถึงเขาเอง?

"อย่าไปคิดเรื่องพวกนั้นที่ไม่มีความหมายเลย ทำเรื่องนี้ควรทำให้จบ พรุ่งนี้ฉันจะไปทำงานตามปกติ"ฮั่วปู้ฝานพูดเตือนเธอ

"โอเค ฉันไปก่อนนะ"จีเซียงหนิงตอบกลับด้วยคำพูดที่ง่ายๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นจากไป

ตอนนี้เธอมีเรื่องสำคัญต้องทำอยู่มากมาย แม้ว่ารู้สึกแปลกใจกับไอคิวของฮั่วปู้ฝาน แต่ก็ไม่มีเวลาไปถาม

ถ้าไม่จัดการธุรกิจดงลายให้ดี เธอคงจะถูกคนจับผิดเพราะความผิดพลาดครั้งนี้

หลังจากรอจีเซียงหนิงจากไป ฮั่วปู้ฝานก็ปรากฏรอยยิ้ขึ้นมา ดูจากปฏิกิริยาของจีเซียงหนิงแล้ว เห็นได้ชัดว่าแผนของเขาในครั้งนี้ทำได้ดีอยู่

ขอให้สามารถขึ้นบนเรือใหญ่ของตระกูลจีได้อย่างสมเหตุสมผล ก็จะสามารถเข้าใกล้ตระกูลฮั่วได้อย่างรวดเร็ว

หลังจากปลับมาบนรถ จีเซียงหนิงก็หยิบมือถือของตัวเองออกมา และโทรไปให้ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์"ประธานหม่า ปิดล้อมข่าวที่สำนักงานใหญ่ต้องการวัตถุดิบทันที ไม่ว่าคุณใช้วิธีอะไร ภายในหกชั่วโมง ฉันไม่อยากเห็นข่าวที่มีความเกี่ยวข้องจากบนเน็ตอีก นอกจากนี้ รีบแพร่ข่าวสำคัญผ่านสื่อต่างๆออกไปว่า เนื่องจากการร่วมมือในการจัดซื้อวัตถุดิบของฉันและธุรกิจดงลายไม่ราบรื่น ดังนั้นจีอวี่หัว ในฐานะที่เป็นรองผู้จัดการใหญ่กำลังพยายามติดต่อกับซับพลายเออร์วัตถุดิบอีกสองราย เพื่อที่จะเอาชนะฉันให้ได้ คาดว่าเร็วที่สุดจะได้เซ็นสัญญาภายในสองวัน"

อีกฝั่งเงียบขรึมสักพัก จากนั้นมีเสียงของผู้ชายส่งมา"ประธานจี การปล่อยข่าวลือ ต้องไปแจ้งกับรองผู้จัดการจีก่อนไหมครับ?"

"ฉันบอกแล้วว่า รีบไปทำเดี๋ยวนี้!ฝั่งของรองผู้จัดการจีฉันจะไปบอกกับเขาเอง คุณไม่ต้องยุ่ง!"น้ำเสียงของจีเซียงหนิงเย็นชามาก

"โอเค ฉันรู้แล้ว"

หลังจากวางสายแล้ว จีเซียงหนิงก็เงยหน้ามองไปนอกหน้าต่าง มองไปทางบ้านที่ฮั่วปู้ฝานอยู่

ผู้ชายคนนี้ วันนี้สร้างความประหลาดใจให้กับเธอมากมาย เธอจะไม่คิดมากมันคงยากเนอะ

"สตาร์ทรถ กลับบริษัท!"จีเซียงหนิงสั่ง

คนขับรถตอบกลับ แล้วเหยียบคันเร่ง รถมายบัคค่อยๆห่างจากที่เดิม

พอถึงตอนบ่าย หนิงอี้หลินมาอีกแล้ว

หวางโยวซานได้ยอมรับทุกเงื่อนไขแล้ว แถมเมื่อรู้ว่าฮั่วปู้ฝานจะช่วยในการสมัคร ก็ตัดสินใจให้เงินเพิ่มอีกหนึ่งแสนบาทใช้ในการสมัคร

นำเอกสารมามากมาย หนิงอี้หนิงที่ไม่เข้าใจเรื่องการเปิดร้านค้าออนไลน์แม้แต่นิดนั้น มองไปทางฮั่วปู้ฝานด้วยตาโต

" พี่เขย พี่เขยสุดที่รักครับ......"

ฮั่วปู้ฝาน รังเกียจเขาอย่างยิ่ง มีแต่ช่วยกรอกเอกสารลงทะเบียนก่อน ขั้นตอนนี้ค่อนข้างยุ่งยาก ต้องคุ้นเคยกับกฏการเปิดร้านในเถาเป่าก่อน

แต่แม้ว่ากรอกข้อมูลเสร็จ ก็ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งอาทิตย์ในการตรวจสอบ

เมื่อได้ยินว่าต้องประมาณหนึ่งอาทิตย์ถึงจะตรวจสอบเสร็จ หนิงอี้หลินใจร้อนมาก เขาอยากจะสร้างร้านออนไลน์ขึ้นมาทันที

ฮั่วปู้ฝานหัวเราะพร้อมด่าออกมา"ต้องอดทนรอคอยถึงจะทำเรื่องสำเร็จเข้าใจเปล่า แถมตอนนี้แม้กระทั่งคนที่เปิดร้านคุณยังกาไม่เจอเลย แม้ว่าให้คุณผ่านทันทีก็ไม่มีประโยชน์หรอก เวลาหนึ่งสัปดาห์นี้ พอดีใช้ในการประกาศลงสมัคร ในขณะที่สมัครเสร็จ ฝ่ายร้านเค้าก็จะดำเนินการได้แล้ว"

ตอนที่หนิงเสี่ยวฉินกลับมา เห็นว่าน้องชายแท้ๆของตัวเองกำลังล้อมอยู่รอบๆฮั่วปู้ฝาน สอบถามเรื่องการเปิดร้าน ฮั่วปู้ฝานอธิบายให้เขาอย่างตั้งใจ ภาพพจน์มันสมดุลมาก

เธอปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาจากใจ ภาพพจน์แบบนี้ ดูแล้วมันสวยมาก ทำให้เธอได้รับความสุขจากใจ

"พี่สาว"หนิงอี้หลินหันไปทักทายกับเธอ จากนั้นก็ไปถามเรื่องที่เกี่ยวกับการโฆษณากับฮั่วปู้ฝาน

"พอแล้ว พูดกับคุณมากพอแล้ว ฉันไปทำกับข้าวก่อน คุณลองไตร่ตรองดู"ฮั่วปู้ฝานผลักเขาออกไป ลุกขึ้นเดินมาถึงหน้าหนิงเสี่ยงฉิน ถามว่า"เสียเวลากับไอ้เจ้านี่จนไม่มีเวลาทำกับข้าว ทำบะหมี่เนื้อแกะให้คุณดีไหม?"