บทที่ 348 คลุมเครือ

เมื่อฟังเสียงตู๊ดๆจากโทรศัพท์มือถือ หลี่เซิ่งปินก็รู้สึกหงุดหงิด แต่ไม่มีทางใดอีกแล้ว ก็เลยต้องเอาใจเลขาของซ่งเซียนจินหวังว่าจากคนๆนี้จะเพื่อฟื้นฟูความประทับใจที่ไม่ดีในส่วนของซ่งเซียนจินได้

ในเวลาเดียวกันในรถอีกคันซ่งเซียนจินมองไปที่ฮั่วปู้ฝานซึ่งนั่งอยู่แถวหลังของเขาและพูดว่า...