บทที่ 9 ลูกค้าประจำอีกท่าน

"พี่ชิง......"

ผมมองดูใบหน้าที่เคร่งขรึม พี่ชิงที่โกรธจนตัวสั่น ภายในใจรู้สึกผิดอย่างมาก เพราะว่าตัวเองกระทำผิด เอาครั้งแรกของเธอไปแล้ว ก็เลยนำไปสู่ผลลัพธ์ในปัจจุบัน

"หุบปาก ต่อจากนี้ไม่มีใครมาหาเรื่องนายอีกแล้ว นายทำสิ่งที่ตัวเองควรทำก็พอแล้ว"

ท่าทางของพี่ชิงที่มีต่อผมช่างเฉยเมยผิดปกติ ภายในใจของผมอดไม่ได้ที่จะสั่น หุบปากอย่างเชื่อฟัง ยืนอยู่ด้านข้าง

"โจวฉังเซิง ฉันขอบอกเลยนะว่าต่อจากนี้สืออีอยู่ในการดูแลของฉัน แต่วันนี้ดูเหมือนว่า คุณไม่ได้เอาสิ่งที่ฉันพูดไปในวันนั้นมาใส่ใจ" น้ำเสียงที่มีการข่มขู่นี้ทำให้เถ้าแก่โจวมีเหงื่อเย็นไหลออกมาทันที เดินมาข้างหน้าพี่ชิงด้วยอาการตัวสั่น กำลังจะอธิบายปกป้องตัวเอง เสียงตบหนึ่งทีก็ดังขึ้นอย่างกะทันหัน

"นี่เป็นครั้งแรก และเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าหากยังมีใครกล้าแตะต้องสืออีอีก ฉันว่าเถ้าแก่อย่างคุณไม่ต้องเป็นแล้ว"

ทิ้งประโยคที่มีความเย็นชาแบบนี้เอาไว้ จากนั้นพี่ชิงพาบอดี้การ์ดสองคนจากไป

ผมมองไปทางเถ้าแก่โจวที่กำหมัดเอาไว้แน่นและบนใบหน้ามีรอยฝ่ามือ ภายในใจหัวเราะอย่างเย็นชา อย่างที่คาดคนดีย่อมโดนคนรังแก

ดูเหมือนว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเถ้าแก่โจวที่หยิ่งผยองต่อหน้าพวกเราทุกคน อยู่ต่อหน้าคนใหญ่คนโตอย่างพี่ชิงเหล่านี้ เป็นเพียงสุนัขที่หางซุกเท่านั้น

"สืออีเอ๊ย เรื่องเมื่อกี้ทำอะไรไม่ได้จริงๆ ฉันก็ถูกบีบจนหมดหนทางเหมือนกัน นายเองก็รู้ ถ้าหากฉันไม่ตัดมือของนายทั้งสองข้าง มันจะเกี่ยวข้องกับคลับของฉันทั้งหมด นายเป็นคนที่มีจิตใจกว้างขวาง อย่าเอาเรื่องกับฉันเลยนะ"

ผมชื่นชมกับการเปลี่ยนแปลงใบหน้าอย่างรวดเร็วของเถ้าแก่โจวจริงๆ วินาทีก่อนหน้านี้มาถึงจุดวิกฤตของการระเบิดแล้ว วินาทีต่อมาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น หัวเราะฮ่าๆคุยกับผม

เนื่องจากเขาไม่ได้ตั้งใจจะฉีกหน้าผม อย่างนั้นผมก็ไม่จำเป็นต้องไปถือโทษโกรธเขา

"เถ้าแก่โจว ผมเข้าใจถึงความยากลำบากของคุณ ผมไม่ได้โกรธคุณ โชคดีที่เมื่อกี้คุณลงมือมีความประณีต ไม่ต้องการตัดแขนของผมจริงๆ ในอนาคตหวังว่าเถ้าแก่โจวจะช่วยดูแลผมด้วยนะ"

เถ้าแก่โจวถูกคำพูดหนึ่งประโยคของผมทำให้สำลักจนไม่รู้จะพูดอะไร หัวเราะด้วยความเขินอาย หลังจากนั้นหาเหตุผลไปเรื่อย แล้วรีบจากไป

แม้ว่าตอนนี้จะเป็นเวลาทำงาน แต่ว่าสำหรับผมแล้วไม่มีเหตุผลต้องอยู่ต่ออีกแล้ว กลับบ้านโดยตรง อยู่ในห้องน้ำมองดูแผ่นหลังที่มีความบอบช้ำเขียวของตัวเอง ภายในใจมีความแค้นปรากฏออกมา รอยแผลที่ลำคอเป็นสิ่งที่เตือนใจผม วันนี้ผู้กำกับเฉิงต้องการฆ่าผมจริงๆ

เพียงแต่โชคยังดี แม้ว่าร่างกายของผมจะเต็มไปด้วยรอยแผล กลับเป็นแผลผิวเผินเท่านั้น ยกเว้นปวดหลังเล็กน้อยแล้ว ที่อื่นๆไม่มีปัญหาอะไรมากนัก รีบทำความสะอาดอย่างรวดเร็ว จากนั้นนอนหลับบนเตียง

"สืออี วันนี้คุณผู้หญิงซุนมาเรียกนายด้วยตัวเอง นายรีบเตรียมตัวเร็วเข้า!"

เพราะว่าได้รับบาดเจ็บ วันที่สองผมตื่นสายไปหนึ่งชั่วโมงกว่าค่อยไปทำงาน คิดไม่ถึงเลยว่าเพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ เถ้าแก่โจววิ่งเข้ามาหาด้วยท่าทางที่ตื่นเต้น

ผมก็คิดไม่ถึงเช่นกันว่าวันนี้ซุนน่าจะมาที่คลับด้วยตัวเอง อึ้งอยู่ชั่วขณะ รีบเก็บข้าวของแล้วไปที่ห้องวีไอพี ก็เห็นซุนน่ารออยู่ที่ข้างในห้องแล้ว

อาจเป็นเพราะว่าได้รับความพึงพอใจ วันนี้ใบหน้าของซุนน่าแดงกว่าเดิม แป้งฝุ่นบนใบหน้าอันบอบบางนั้น เมื่อเทียบกับหน้าเปล่าๆ ครั้งแรกที่เห็นครั้งแรก วันนี้เธอมีความน่าทึ่งมากกว่าเดิม มองไม่ออกเลยจริงๆ

"อึ้งอยู่ตรงนั้นทำไม? ยังไม่รีบเข้ามาอีก?"

ดวงตาของผมมีความเร่าร้อนไปหมดแล้ว มองจนซุนน่ามีความเขินอาย ทำหน้าโกรธใส่ผมหนึ่งที

"ขออภัยด้วยพี่น่า วันนี้คุณช่างงดงามจริงๆ ผมอดไม่ได้ที่จะมองจนหลงใหลโดยไม่ได้ตั้งใจ" เกาหัวด้วยความเขินอายเล็กน้อย ยิ้มอย่างเขินๆ

"เอ๊ะ? อย่างนั้นนายพูดแบบนี้ ครั้งแรกที่เจอฉัน ฉันไม่สวยใช่ไหม?" เห็นได้ชัดว่าซุนน่ากำลังหาช่องโหว่ของผม มองมาทางผมด้วยความเจ้าเล่ห์ มุมปากยกขึ้นและเผยให้เห็นรอยยิ้ม

ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่รอยยิ้มของซุนน่าเหมือนกับไป่เหม่ยเซิง รอยยิ้มที่ยิ้มอ่อนๆแบบนี้ คาดไม่ถึงว่าผมจะมีปฏิกิริยา

"พี่น่าคุณหยุดแซวผมได้แล้ว พวกเราเข้าสู่ประเด็นหลักดีกว่า วันนี้คุณต้องการบริการแบบไหนเหรอ?" ผมรีบหลบสายตาอย่างรวดเร็ว เตรียมนวดให้ซุนน่า

"เหมือนกับครั้งที่แล้ว เทคนิคการนวดของเด็กอย่างนายแตกต่างจากคนอื่นจริงๆ"

หลังจากซุนน่าพูดจบ คาดไม่ถึงเลยว่าเริ่มถอดเสื้อต่อหน้าผมโดยตรง

ผมถูกเธอทำให้ตกใจแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าซุนน่าที่ต้องการให้ปิดตานวดในตอนแรก วันนี้จะตรงไปตรงมาขนาดนี้

พร้อมกับเสื้อผ้าถอดออก ร่างกายที่สมบูรณ์แบบของซุนน่าเริ่มปรากฏต่อหน้าผมทีละเล็กทีละน้อย แม้ว่าครั้งที่แล้วจะเห็นเต็มตาแล้ว แต่ว่าพอได้เห็นอีกครั้ง ผมยังคงไม่สามารถควบคุมไฟของตัวเองได้อยู่ดี

แค่รู้สึกเหมือนมีไฟในช่องท้องส่วนล่าง ร้อนผิดปกติ

ในเวลาไม่นาน ซุนน่ายืนเปลือยกายอยู่ต่อหน้าผม เธอดูพอใจกับปฏิกิริยาของผมอย่างมาก ดวงตาเริ่มมองลงไปที่เป้ากางเกงที่ชี้ชูชันของผมแล้ว ยิ้มอย่างมีเสน่ห์ "ฉันจำได้ว่ามีคนบอกว่าเขามีจรรยาบรรณในวิชาชีพ แต่ว่าดูจากท่าทางของเขาแล้ว ดูเหมือนว่าไม่ใช่สุภาพบุรุษอะไรเลยนะ?"

เมื่อได้ยินคำพูดขี้เล่นของซุนน่า ผมอดไม่ได้ที่จะใบหน้าแดง ก้มหัวด้วยความตื่นตระหนก ตอบกลับอย่างรวดเร็ว "พี่น่า คุณไม่ต้องแซวผมแล้ว คุณเป็นเหมือนนางฟ้าที่ลงมายังโลกแบบนี้ เพียงแค่เป็นผู้ชายคนหนึ่ง ล้วนแล้วทนต่อการยั่วยวนไม่ไหวหรอก"

หลังจากซุนน่าได้ยินคำพูดของผม หัวเราะจนตัวสั่น หน้าอกขึ้นและลงด้วยเสียงหัวเราะ มองจนผมตาลายไปหมดแล้ว

ไม่ได้ ถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆล่ะก็ ผมล้วนแล้วไม่มีสมาธิในการนวดเธออย่างแน่นอน หลังจากหลับตาและหายใจเข้าลึกๆ ผมรีบระงับความเร่าร้อนในใจลง ช่วงเวลาที่ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง ตาสว่างอย่างสมบูรณ์

"พี่น่า คุณต้องการล้างตัวสักหน่อยก่อน หรือว่าเข้าสู่หัวข้อโดยตรงเลย?" ระหว่างที่ผมพูดไปด้วย พร้อมกับล้างมือทั้งคู่ไปด้วย ท้ายที่สุดแล้วเป็นการนวดน้ำมันให้ลูกค้า ผมจำเป็นต้องทำให้มือทั้งคู่ของตัวเองให้สะอาดถึงจะได้

"เข้าสู่หัวข้อหลักโดยตรงเลย หลังจากการนวดครั้งที่แล้ว ไมเกรนของฉันดีขึ้นมากจริง ๆ" เมื่อซุนน่าเห็นว่าผมสามารถปรับอารมณ์ของตัวเองได้เร็วขนาดนี้ สายตาที่มองผมก็ไม่มีการหยอกล้อเหมือนก่อนหน้านี้ ข้างไปบนเตียงนวดด้วยตัวเอง รอให้ผมไปบริการ

ผมแอบโล่งใจอย่างลับๆ โชคดีที่เมื่อกี้ตัวเองไม่ได้ทำเรื่องที่มีความผิดออกมา ดับกิเลสตัณหาลงได้ ไม่อย่างนั้นไม่รู้จริงๆว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง

ผมหยิบน้ำมันหอมระเหยลาเวนเดอร์ราคาแพงออกจากกล่องเล็ก หยดใส่บนนิ้วมือเล็กน้อยก่อน หลังจากนั้นเริ่มนวดไปที่ขมับของซุนน่า

เพราะว่าซุนน่าเคยเน้นย้ำว่าตัวเองมีไมเกรน ลาเวนเดอร์มีผลทำให้ผ่อนคลาย มีส่วนช่วยไมเกรนเล็กน้อย หลังจากที่น้ำมันหอมดูดซึมเข้าไปที่ขมับได้ประมาณหนึ่งแล้ว ผมถูมือจนร้อน เริ่มนวดจุดบนศีรษะของซุนน่า

มีจุดฝังเข็มมากมายบนศีรษะ การนวดของตำแหน่งต่างๆไม่เหมือนกัน จะมีผลแตกต่างออกไป นอกจากนี้การนวดจุดบนศีรษะ สามารถทำให้คนผ่อนคลายได้อย่างเต็มที่ สำหรับสิ่งนี้มีบทบาทที่ดีมากในการส่งเสริมการนวดซุนน่าในอนาคต