บทที่ 16 คำขอโทษของฉังเล่อ

เส้นเลือดที่เต้นเป็นจังหวะบนหน้าผากของเขา บอกผมว่าในเวลานี้เขาแทบรอไม่ไหวจนอยากจะฆ่าผมตาย

"ไอ้เวรเอ๊ย แกคิดว่าฉันไม่กล้าฆ่าแกใช่ไหม?"

เห็นได้ชัดว่าแววตาของผู้กำกับเฉิงมีจิตสังหาร ผมอดไม่ได้ที่จะถอยหลังหนึ่งก้าว และในเวลานี้ คาดไม่ถึงว่าพี่ชิงตื่นแล้ว

"นายไปได้แล้ว"

เธอไม่มองผู้กำกับเฉิงเลยด้วยซ้ำ สั่งให้ผมจากไปโดยตรง

"พี่ชิง ดื่มเหล้าไปเยอะขนาดนั้น อย่าลืมกินโยเกิร์ตด้วยนะ"

หลังจากกลับมาถึงบ้าน ผมนอนอยู่บนเตียงพลิกไปพลิกมานอนไม่หลับ ในสมองล้วนแล้วเต็มไปด้วยฉากที่ผัวพันกับพี่ชิงด้วยกันในคืนนี้ ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วส่งข้อความให้พี่ชิง

"พี่ชิง ราตรีสวัสดิ์ ฝันดี"

ช่วงเวลาที่ผมอยู่ไม่เป็นสุข คิดว่าพี่ชิงไม่มีทางตอบกลับผมแน่นอน จนกระทั่งมีข้อความส่งเข้ามา ผมดีใจจนกระโดดลุกขึ้นมาจากเตียง

"อืม นอนเช้าหน่อยนะ ราตรีสวัสดิ์"

มีการพิมพ์ซ้ำๆหลายครั้งบนโทรศัพท์ถึงคำพูดที่อยากพูดกับเธอ กลับมีความลังเลและลบทิ้ง สุดท้ายแล้วมีเพียงคำพูดง่ายๆไม่กี่คำเท่านั้น

ผมรู้อยู่แล้ว ที่พี่ชิงมากับผม เป็นเพราะว่าเธอมีเงินทุน เธอสามารถออกไปได้ตลอดเวลาโดยไม่ได้รับผลกระทบ ผมทำไม่ได้ เพียงแค่มีปัญหานิดหน่อย ผมไม่สามารถกู้คืนได้ตลอดชีวิตแน่นอน

ช่วงเช้าของวันถัดไป ผมรู้สึกได้ถึงความเหนียวที่เป้ากางเกงของตัวเอง ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อคืนฝันถึงความฝันที่สวยงามอย่างมาก ครู่หนึ่งมีอะไรกับพี่ชิงอยู่บนรถ อีกสักพักก็กลิ้งไปมากับซุนน่าอยู่บนเตียง

เพราะงดเว้นมานาน นอกจากนี้ช่วงเวลานี้ถูกยั่วยวนมาตลอดเวลา ในครั้งนี้ออกเยอะเป็นพิเศษ

หลังจากที่ดับไฟในร่างกายทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว รู้สึกได้ทันทีว่าทั้งตัวผ่อนคลายลงไม่น้อย แม้แต่ช่วงเวลาไปทำงานล้วนแล้วฮัมเพลงเล็กๆออกมา

"สืออี นายช่วยมาทางนี้หน่อย"

ผมเพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าทำงานเสร็จ ก็ได้ยินฉังเล่อตะโกนเรียกผม ผมตะลึงเล็กน้อย มองดูเขาที่มีแววตาที่ใจดีเหมือนเมื่อก่อน อดไม่ได้ที่จะรู้สึกนิดหน่อย

"อาจารย์ คุณให้อภัยผมแล้วเหรอ?"

"เด็กโง่ ระหว่างอาจารย์และลูกศิษย์อย่างพวกเราจะพูดเรื่องให้อภัยหรือไม่ให้อภัยทำไม ก่อนหน้านี้ที่ฉันพูดคำพูดไม่ดีเหล่านั้น เป็นเพราะโมโหจนมึนหัวเท่านั้น"

ใบหน้าของฉังเล่อเต็มไปด้วยความผิด หลังจากนั้นยื่นมือออกมาตบไหล่ของผม

"เมื่อคืนฉันคิดมาทั้งคืนแล้ว ในที่สุดก็คิดได้แล้ว เถ้าหากพวกเราสองคนมาทะเลาะกันเพราะเรื่องแบบนี้โดยไม่มีใครยอมใคร มันไม่คุ้มเลยจริงๆนะ สืออีเอ๊ย นายสามารถให้อภัยอาจารย์ได้ไหม?"

"อาจารย์ ขอบคุณที่คุณเชื่อใจผม"

ผมคิดไม่ถึงเลยว่าฉังเล่อจะมาขอโทษผม เดิมทีผมคิดว่าผมกับเขาความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับลูกศิษย์จะพังทลายแบบนี้แล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้จะมีจุดผลิกผัน

"เห้อ ไม่ต้องพูดคำพูดที่เกรงใจเหล่านี้แล้ว อาจารย์รู้ว่านายเพราะว่าเรื่องของพี่ชิง ไม่ได้รับงานมาโดยตลอด ตอนนี้ในมือของฉันมีลูกค้าคนหนึ่ง ถ้าหากนายไม่รังเกียจล่ะก็ นายออกไปนวดเธอแทนฉันก็ได้นะ"

ฉังเล่อริเริ่มที่จะคืนดีกับผม ทำให้ผมประหลาดใจอย่างมากแล้ว คาดไม่ถึงว่าตอนนี้ยังใจดีมอบงานให้ผมอีก ผมไม่ใช่คนโง่สักหน่อย อดไม่ได้ที่จะสงสัยในความจริงใจของเขา

"อาจารย์ แบบนี้ไม่ดีหรอกมั้ง? คุณมอบงานให้ผมโดยไม่ได้รับอนุญาต ถึงเวลานั้นถูกเถ้าแก่รู้เข้า เขาจะต้องลงโทษคุณอย่างแน่นอน"

"อั๊ยยะ นี่เป็นเพียงแค่ลูกค้าเล็กๆคนหนึ่ง ไม่ใช่คนใหญ่คนโตอะไรที่ยั่วยุไม่ได้สักหน่อย กลัวอะไร งานในมือของฉันก็ยุ่งจนทำไม่ไหวแล้วพอดี นายช่วยไปทำแทนอาจารย์หน่อยนะ"

ผมต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ว่าฉังเล่อจากไปด้วยความเร่งรีบแล้ว ทิ้งหมายเลขห้องของลูกค้าคนหนึ่งให้ผม และยังมีชื่อนามสกุล

มองดูกระดาษเล็กๆในมือ ผมขมวดคิ้วจนคิ้วจนกัน ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี งานนี้ผมควรจะรับไว้หรือว่าไม่ควรรับไว้? ถ้าหากฉังเล่อมีความจริงใจล่ะก็ งานนี้ไม่รับเอาไว้ อย่างนั้นเขาจะต้องบอกว่าผมไม่รู้จักสรรเสริญ ถ้าหากเขาไม่มีความจริงใจ อย่างนั้นมีโอกาสเป็นไปได้ว่าเป็นกับดัก

"ไม่สนใจแล้ว ผมอยากจะรู้นักว่าเขาวางแผนอะไรไว้แน่"

กัดฟันเอาไว้แน่น ขยำกระดาษในมือให้เป็นก้อนกลม หลังจากนั้นเดินไปที่ห้องธรรมดา

"คุณผู้หญิงจาง สวัสดี ผมเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ฉังเล่อ คุณสามารถเรียกผมว่าสืออี วันนี้มีผมเป็นคนนวดให้คุณ"

ผลักประตูเปิด เห็นคนหนึ่งที่แต่งตัวเรียบง่ายและสง่างาม ผู้หญิงหน้าตาดีคนหนึ่งกำลังนั่งรอผมอยู่บนเตียง เคาะประตูอย่างสุภาพ หลังจากนั้นทักทายเธอ

"สวัสดีอาจารย์สืออี คือว่า พวกเราจะเริ่มเวลาไหนดี?"

เวลาที่ผู้หญิงพูด เห็นได้ชัดว่าน้ำเสียประหม่าอย่างมาก นอกจากนี้มือทั้งคู่กำมุมเสื้อเอาไว้แน่น มองดูแล้วทำตัวน่าสงสัยอย่างมาก

"พร้อมตลอดเวลา คุณผู้หญิงจาง คุณต้องการไปอาบน้ำก่อนไหม?"

ภายในใจของผมก็เดาบางอย่างได้เหมือนกัน นี่ต้องเป็นกับดักที่ฉังเล่อวางไว้แน่นอน จำเป็นต้องระวังอย่างมากถึงจะได้

"ฉัน ฉันไปอาบน้ำก่อนดีกว่า"

เธอเหลือบมองผมด้วยความประหม่า หลังจากนั้นเข้าไปในห้องน้ำด้วยความเร่งรีบ ผมใช้โอกาสช่วงเวลาที่เธออาบน้ำ แอบไปเปิดกระเป๋าของเธอดูสักพัก และยังมีการตรวจสอบห้องสักพัก ไม่พบสิ่งน่าสงสัยอะไรในห้องเลย ค่อยทำให้ผมรู้สึกโล่งอก

"อาจารย์สืออี ฉัน ฉันเตรียมพร้อมแล้ว"

ผ่านไปได้ไม่นาน คุณผู้หญิงจางคนนั้นสวมชุดคลุมอาบน้ำเดินออกมา ใบหน้าที่ถูกไอน้ำแดงก่ำ ใบหน้าที่มีความงดงาม ขาเรียวยาวที่ขาวราวกับหิมะโผล่ออกมา มันช่างยั่วยวนเหลือเกิน

เพียงแต่หลังจากพบเจอคนสวยอย่างซุนน่าและพี่ชิงพวกเขาเหล่านั้นแล้ว คุณผู้หญิงจางเป็นเพียงได้แค่เศษฝุ่นเท่านั้น นอกจากนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้มีจุดประสงค์ที่บริสุทธิ์ต่อผม แน่นอนผมไม่มีความสนใจอะไรเลย

"คุณผู้หญิงจางสีหน้าของคุณไม่ค่อยดีเลยนะ ผมนวดหัวให้คุณก่อนนะ เพื่อความผ่อนคลาย"

เพียงแค่สิ้นสุดเสียงของผม เธอรอไม่ไหวจนเปิดปากพูดแล้ว

"ไม่ต้องแล้ว นายนวดตัวของฉันโดยตรงก็พอแล้ว ฉัน ฉันได้ยินมาว่านายมีวิธีการนวดแบบพิเศษ นาย นายสามารถนวดให้ฉันสักหน่อยได้ไหม?"

น่าแปลกจริงๆ เหมือนกับผู้หญิงที่ปกติอย่างเธอแบบนี้ รู้ได้อย่างไรว่าผมมีเทคนิคการนวดแบบพิเศษ? นอกจากนี้ผู้หญิงโดยทั่วไป ล้วนแล้วรักนวลสงวนตัว เธอริเริ่มต้องการให้ผมนวดวิธีการนวดแบบพิเศษแบบนี้ ไม่ใช่ว่าต้องการยั่วยวนผมนะ?

"คุณผู้หญิงจาง วิธีการนวดแบบพิเศษของผมแบบนี้โดยทั่วไปแล้วต้องจ่ายค่าบริการแพงอย่างมาก ผมรู้สึกว่าผมนวดแบบธรรมดาให้คุณดีกว่า"

ไม่รู้ว่าตกลงเธอกำลังวางแผนอะไรอยู่ แน่นอนผมไม่มีทางยอมนวดให้เธออยู่แล้ว

"ต้อง ต้องใช้เงินเท่าไหร่เหรอ?"

สามารถมองออกได้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่คนที่มีเงินอย่างแน่นอน กระทั่งสามารถพูดได้ว่า เธอเป็นลูกค้าที่ฉังเล่อออกเงินจ้างมา ท้ายที่สุดแล้วอาจารย์อย่างฉังเล่อแบบนี้ โดยทั่วไปล้วนแล้วมีการจัดตารางลูกค้าเอาไว้แล้ว ลูกค้าธรรมดาแบบนี้ ล้วนแล้วเป็นลูกศิษย์ที่ไปรับแทน

"ค่าทิปอย่างน้อยหนึ่งแสน"

อย่างที่คาด หลังจากได้ยินราคาที่สูงขนาดนี้ สีหน้าของเธอเริ่มแข็งทื่อทันที

"ฮ่าๆๆ อย่างนั้นพวกเรามานวดแบบธรรมดาเหมือนเดิมดีกว่า"

เธอหัวเราะออกมาสองที หลังจากนั้นนอนอยู่บนเตียงนวดทันที