บทที่ 50 กระอักกระอ่วน

ผมขี้เกียจจะไปสนใจคำพูดเสียดสีของฉังเล่อกับคนเหล่านั้นแล้ว จึงเก็บของเตรียมกลับบ้านทันที

เดินผ่านร้านขายเสื้อผ้าร้านหนึ่ง เป็นร้านที่ตกแตกได้อย่างมีระดับ แค่ดูก็รู้แล้วว่าเป็นร้านที่มีการอุปโภคสูง

ผมอดที่จะจ้องเข้าไปด้านในไม่ได้...