บทที่ 15 ตำหนิผู้กำกับเฉิง

แต่ที่ทำให้ผมตกใจก็คือพี่ชิงที่ได้สติแล้วกลับกดมือของผมเอาไว้ และกัดฟันบอกให้ผมทำต่อไป

"พี่ชิง......ผม ผมนวดให้พี่ดีกว่าไหม"

ผมไม่กล้าบุ่มบ่ามตามใจตัวเองอีก จึงมองพี่ชิงและพูดด้วยความลำบากใจ

"หรือว่านี่ไม่ใช่การนวดเหรอ? ฉันจำได้ว่าครั้งแรกนายก็ทำแบบนี้นะ เพียงแต่ครั้งก่อนอยู่ในคลับ ส่วนครั้งนี้อยู่ในรถก็เท่านั้นเอง สำหรับฉันแล้วไม่มีอะไรแตกต่างกัน"

ผมเข้าใจความหมายของพี่ชิงในทันที และไม่พูดอะไรอีก แต่มือของผมกลับเคลื่อนไหวต่อไป ครั้งนี้ผมไม่กล้าใช้ลิ้นจูบลงบนคอของเธออีก เพียงแค่ใช้มือกระตุ้นเธอเท่านั้น

"สืออี......ทำเหมือนก่อนหน้านี้เถอะ ฉันจะไม่โทษนาย......"

พี่ชิงใช้มือกดท้ายทอยของผม หลังจากนั้นก็ดันไปยังหัวไหล่ของเธอ หัวใจของผมเต้นรัวราวกับกลอง ผมคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะทำเรื่องที่น่าตื่นเต้นแบบนี้กับพี่ชิงภายในรถ

ในใจของผมรู้ดี นี่มันข้ามขั้นของการนวดไปไกลแล้ว

"อืม......อ๊ะ......สืออี......"

ด้วยการนวดของผม พี่ชิงก็เข้าสู่สภาพสูงสุดอย่างช้า ๆ

ผิวของพี่ชิงอ่อนนุ่มมาก ๆ และการบริการให้พี่ชิงภายในรถก็ทำให้ผมรู้สึกตื่นเต้นและเพ้อฝันเล็ก ๆ ในใจ

ผ่านไปสักพักใหญ่ ๆ พี่ชิงถึงได้คืนสู่สภาพเดิม เธอพิงหน้าต่างรถ หลังจากนั้นก็จุดบุหรี่สำหรับสุภาพสตรีขึ้นมาหนึ่งมวน

"สืออี เรื่องในคืนนี้ฟ้ารู้ดินรู้ นายรู้ฉันรู้ แต่ถ้ามีคนที่สามรู้เข้า นายรู้นะว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง"

ผมมองก้นบุหรี่ที่เดี๋ยวสว่างเดี๋ยวมืดในความมืด มันส่องไปยังใบหน้าที่มืดมนของพี่ชิง ผมจึงรู้ว่าเธอมีอะไรจะพูดกับผม

"พี่ชิง พี่วางใจได้เลย คืนนี้ผมเพียงนวดให้พี่ครั้งหนึ่งเท่านั้น ผมไม่รู้เรื่องอื่นเลย"

ผมไม่ได้โง่ เป็นธรรมดาที่ผมจะไม่พูดเรื่องแบบนี้ออกไปภายนอก ถ้าคนอื่นรู้ว่าพี่ชิงกับผมทำเรื่องแบบนี้ เกรงว่าแม้แต่ชีวิตของตัวเองก็คงยากที่จะรักษาเอาไว้ได้

"ส่งฉันกลับเถอะ"

ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าในใจของพี่ชิงกำลังคิดอะไร หลังจากเธอดับบุหรี่ในมือแล้ว เธอก็พูดประโยคนี้กับผม พิงเบาะที่นั่งด้านหลังและหลับตาลง

คนสมัยโบราณพูดไว้ดีมาก อยู่ใกล้กษัตริย์ก็เหมือนอยู่ใกล้เสือ ตอนนี้พี่ชิงก็คือกษัตริย์ของผม ไม่แน่ว่าวันหนึ่งอารมณ์ไม่ดี เธออาจจะเอาชีวิตผมก็ได้

พวกเราไม่ได้พูดอะไรกันเลยตลอดทาง แป๊บเดียวก็มาถึงหน้าประตูบ้านของพี่ชิง เมื่อเห็นว่าพี่ชิงหลับไปแล้ว ผมจึงทำใจปลุกเธอไม่ลง เลยอุ้มเธอด้วยท่าเจ้าหญิงเดินไปยังประตูบ้าน

กดกริ่งและรออยู่สักพัก แต่คนที่มาเปิดประตูกลับเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง ดูการแต่งตัวของเธอแล้วไม่เหมือนกับแม่บ้าน ผมยังคิดอยู่เลยว่าตัวเองมาบ้านผิดหลัง แต่เมื่อเห็นสามีของพี่ชิงเดินมาโอบไหล่ผู้หญิงคนนั้น ผมถึงได้เข้าใจขึ้นมา

มิน่าล่ะตอนนี้ก็ห้าทุ่มกว่าแล้ว ผู้หญิงคนนี้ยังอยู่ในบ้านพี่ชิงอยู่อีก นอกจากนี้ผู้กำกับเฉิงก็ยังโอบไหล่ของเธออย่างไม่ได้ปิดบัง ผู้หญิงคนนี้จะต้องเป็นชู้อย่างไม่ต้องสงสัย

"ผู้กำกับคะ ในเมื่อเธอกลับมาแล้ว เช่นนั้นฉันไปก่อนนะ คุณต้องคิดถึงฉันด้วยล่ะ"

หลังจากผู้หญิงคนนั้นใช้สายตาแปลก ๆ ประเมินผมหนึ่งครั้ง เธอก็หัวเราะออกมาอย่างเหยียดหยาม หลังจากนั้นก็เกาะตัวผู้กำกับเฉิงเอาไว้แน่น และใช้เสียงที่น่าขยะแขยงจนอย่าจะอ้วกนั้นออดอ้อนเขา

"ที่รักของผม คุณเป็นแก้วตาดวงใจของผม ผมจะไม่คิดถึงคุณได้ยังไงกันล่ะ? คุณฟังผมนะ วันพรุ่งนี้ตอนกลางวันผมจะไปอยู่เป็นเพื่อนคุณ"

ผู้กำกับพูดไปพลาง คลึงก้อนกลม ๆ ตรงหน้าอกของผู้หญิงคนนั้นไปพลาง ผู้หญิงคนนั้นกลับหลบเขาไปในอ้อมแขนของเขาด้วยใบหน้าที่เขินอาย

ผมทนดูต่อไปไม่ไหวจริง ๆ หลังจากวางพี่ชิงลงแล้ว ผู้หญิงคนนั้นถึงได้ออกไป

"ไอ้หนู ภรรยาของฉันเล่นสนุกดีไหม?"

ชู้คนนั้นเพิ่งจะออกไปเมื่อกี้ ในบ้านจึงเหลือเพียงผู้กำกับเฉิงที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยใบหน้าที่อึมครึม และเขาก็จ้องผมอย่างดุดัน

เดิมทีผมยังรู้สึกกลัวเขามาก ๆ แต่วันนี้หลังจากรู้ว่าเขาเป็นผู้ชายเลว ๆ คนหนึ่ง ผมก็ไม่ได้รู้สึกกลัวเขาอีก ในทางกลับกันในใจของผมก็เริ่มรู้สึกสะอิดสะเอียนเขาขึ้นมาแล้ว

"ผู้กำกับเฉิง เวลาที่พูดอะไรคุณควรรู้จักความพอดีหน่อย ผมกับพี่ชิงไม่ได้ทำอะไรกันเลย เพียงแค่พี่ชิงเมาและผมก็มาส่งเธอเท่านั้น"

"หึ แกเห็นฉันเป็นคนโง่เหรอ? คิดว่าฉันจะเชื่อคำพูดโกหกแบบนี้เหรอ? ถ้านายไม่ได้ทำอะไรเมียฉัน แล้วเธอจะเสียครั้งแรกไปได้ยังไง?"

ครั้งก่อนตอนที่ผู้กำกับเฉิงอยู่ที่คลับ เขาไม่ได้พูดออกมาอย่างชัดเจน แต่ครั้งนี้ไม่มีใครรอบ ๆ เขาจึงไม่ได้สนใจแล้ว

"ผู้กำกับเฉิง ตอนที่จะประณามคนอื่น คุณไม่รู้เหรอว่าต้องมองดูตัวเองก่อน? คุณสามารถหาชู้จากข้างนอกได้ และยังพากลับมาบ้านอย่างโจ่งแจ้งอีก เช่นนั้นทำไมพี่ชิงจะทำบ้างไม่ได้? ยิ่งไปกว่านั้นพี่ชิงก็ไม่ได้ทำเรื่องที่ผิดต่อคุณด้วย"

คำพูดที่เต็มไปด้วยการเสียดสีนี้ทำให้ผู้กำกับเฉิงรู้สึกโกรธมาก ๆ เขาลุกขึ้นมาจากโซฟาในทันที หลังจากนั้นก็จ้องเขม็งมาที่เขา

"แกมีสิทธิอะไรมาสั่งสอนฉัน? ฉันขอเตือนแกนะว่าอย่าคิดว่ามีนางผู้หญิงคนนี้ปกป้องแกอยู่ แล้วแกจะกำเริบเสิบสานได้"

"ผมไม่สามารถกำเริบเสิบสานได้จริง ๆ แต่ผมยังมีสิทธิที่จะพูดเรื่องความเป็นธรรมอยู่ ถ้าคุณไม่ได้ทำอะไรผิด คุณจะร้อนใจไปทำไม? ผู้กำกับเฉิง ผมสงสัยในความสามารถด้านสุนทรียศาสตร์ของคุณจริง ๆ ผู้หญิงคนเมื่อกี้ยังเทียบกับนิ้วมือของพี่ชิงไม่ได้เลย ผมไม่นึกเลยว่าคุณจะชอบแบบนี้ รสนิยมช่างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวจริง ๆ"