บทที่ 34 ยอมแพ้ด้วยความเศร้าสลด

แต่ตอนที่ผมกำลังจะ "ลองดู" กับจังลี่ ในสมองของผมก็ปรากฏสายตาที่เมินเฉยของพี่ชิงออกมาอย่างไม่สามารถอธิบายได้ ไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ผมก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเล็กน้อย

ผมรีบผลักจังลี่ออกไปในทันที...