บทที่ 65 คาดคิดไม่ถึง

หัวใจของผมค่อย ๆ หนาวเหน็บจนถึงที่สุด

สองคนนั้นลากผมขึ้นไปบนรถคันหนึ่ง มัดมือสองข้างของผมเอาไว้แน่น และโยนกล่องใบเล็กที่ใช้สำหรับทำงานของผมไปอีกด้านหนึ่ง

ผ่านไปไม่นานพวกเขาก็พาผมมาถึงโรงจอดรถชั้นใต้ดินที่มืดและเปียกชื้นแห่งหนึ่ง

กลิ่นน้ำมันเบนซินและกลิ่นสีที่แสบจมูกลอยเข้ามาในรูจมูกของผมอย่างรวดเร็ว...