บทที่ 165 แววตาของพ่อที่มองพี่พิเศษมาก

กลับถึงบ้านก็เป็นเวลาประมาณหนึ่งทุ่มแล้วท้องฟ้าก็ได้ค่อย ๆ มืดลงแล้ว

ระเบียงชั้นสองหวังเหม่ยมองเห็นรถออดี้ A6สีแดงคันหนึ่งก็รีบเดินลงมาอย่างรีบร้อน

"ชิงเลียน นี่คือรถของใคร？"

หวังเหม่ยมองเห็นกู่ชิงเลียนจูงมือเล็กของหลงเสี่ยวซีลงมาจากบนรถครั้นแล้วถาม

"ถึงยังไงไม่ใช่รถของหนู"

กู่ชิงเลียนพูดอย่างพูดไม่ออกเล็กน้อย...