บทที่ 117 เจ้าหญิงกับเจ้าชาย ไม่ต้องอธิบายแล้ว

นี่ยังไม่จบ ต่อมาโม่ชิงเฉินก็ทำความเครพและเอ่ยขึ้นเช่นกัน

"คุณฉินครับ ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ผมควรไปรับคุณด้วยตัวเอง"

คุณชายใหญ่ของตระกูลโม่ยังคงมีความกลัวโดยสัญชาตญาณต่อฉินเฟิง

นี่คงจะเป็นเงาที่ซุ่มซ่อนอยู่ในหัวใจของโม่ชิงเฉินหลังจากที่ฉินเฟิงทำให้แขนข้างหนึ่งของเหอจงใช้การไม่ได้ด้วยกระบวนท่าเดียวเท่านั้น

ประกอบกับต่อมาฉินเฟิงได้แสดงให้เห็นถึงทักษะทางการแพทย์ที่ยากจะคาดเดา...