บทที่ 498 ไอแก่น้ำลายย้อย คำเยินยอ

เกาเทียนเหลยรู้สึกอึดอัดจนไม่สามารถพูดอะไรได้ ชายชราเกาอวิ๋นเซียงซึ่งนั่งอยู่ข้างหน้าก็ถอนหายใจลึก ๆ

“เฮ้อ… อย่างที่คาดไว้ เขาแก่แล้วและสูญเสียการมองเห็นไปแล้ว แม้แต่ชายหนุ่มเขาก็ยังมองไม่ออกเลยด้วยซ้ำ”

ในขณะที่พูดสิ่งนี้...