บทที่ 146 ถึงเวลาจรจาก ，รักษาอาการบาดเจ็บทางจิตวิญญาณ

“เลิ่งเหมย เธอไม่ได้ถูกคนเมื้อกี้ทำให้ตกใจใช่ไหม?”

ซูซานมองมู่เล่งเหม่ยด้วยความสับสน หลังจากนั้นก็พูดอย่างขำๆว่า

“ฉันคิดว่า เหตุการณ์เมื่อกี้ก็แค่พวกคนน่าเบื่อที่ต้องการแกล้งให้คนอื่นรู้สึกอับอายแค่นั้นแหละ
เธอก็รู้ว่าโลกเรานี้มีนักมายากลที่เก่งกาจตั้งมากมาย...