บทที่ 574 ไม่คำนึกถึงตัวเอง มู่ชิงผู้ลึกลับ

“ชงเอ๋อร์ ! ”

หวังคุนซึ่งนั่งอยู่บนแท่นสูงเมื่อเห็นแบบนี้ ก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องอย่างเป็นกังวล

ร่างของเขาวูบวาบ และเขาก็มาที่วงแหวนแล้วอุ้มหวังชงขึ้นมา ยังมีคราบเลือดขนาดใหญ่อยู่ที่มุมปากของเขา

“พ่อ……พ่อ……”หวังชง...