บทที่ 672 ท้องฟ้าแสร้งดี สายน้ำเย็นชา

เมื่อฟังการเล่าของเห่อฉีจบลง ฉินเฟิงเพียงแค่หรี่ตาลงเล็กน้อย สีหน้ากลับไม่แสดงอาการเปลี่ยนแปลงใดๆมากนัก

แต่สีหน้าที่ดูสงบเงียบของเขานั้น ในสายตาของเห่อฉีกลับเหมือนเป็นความเงียบสงบก่อนพายุร้ายจะถาโถม

ในฐานะคนที่ติดตามฉินเฟิงมาเป็นเวลานานที่สุด...