บทที่ 8 ล้างบางตระกูลหลิว

ครอบครัวหลิวทั้งหมด ถูกขับออกจากอาคารของกลุ่มเฟิงซิง

ในเวลานี้ มีผู้บริหารสองสามคนขององค์กรอื่นกำลังเข้ามาที่ กลุ่มเฟิงซิง เพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่นี่ พวกเขาก็ได้เห็นกับภาพดังกล่าว

"ผู้เฒ่าตระกูลหลิวไม่ใช่หรือ?”

"นี้มัน ดูเหมือนว่าตระกูลหลิวทั้งหมดมาที่นี้เลยนี่ พวกเขาเป็นอะไรกัน ทำไมเหมือนว่าพวกเขาถึง ... ถูกขับไล่ออกไป?"

ผู้บริหารเหล่านั้นทำตาโต แทบไม่อยากจะเชื่อ

ตอนนี้ทุกคนในชูโจวต่างรู้ว่า ตระกูลหลิวนั้นมีความใกล้ชิดกับกลุ่มเฟิงซิงราวกับเป็นครอบครั
เดียวกัน แม่ว่าพวกเขาจะไม่เข้าใจทำไหมถึงสนิทกันขนาดนั้น  แต่พวกเขารู้ดีว่าตระกูล หลิว สามารถไต่เต้ามาถึงตำแหน่งนี้จนกลายเป็นตระกูลอัดดับต้นๆของเมื่อชูโจว เป็นกลุ่มเฟิงซิงที่ดึงพวกขึ้นมาเองกับมือ

ถ้าเป็นแบบนี้ แล้วทำไหม คนตระกูลหลิวเข้ามาในบริษัทเฟิงซิง ถึงถูกไล่ออกมาล่ะ?

"ฉันไม่ตาฝาดใช่ไหม  เกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนพวกเขาบางคนจะทุกทำร้ายด้วย ...

ผู้บริหารบริษัทเหล่านั้นมองดูจือเฉินของตระกูลหลิวที่ถูกทำร้าย

หลิวจือเฉินเคยถูกทำร้ายมาแล้วครั้งหนึ่ง และอาการบาดเจ็บของเขายังไม่หายดี แต่วันนี้เขากลับมาถูกททำร้ายซ้ำอีกครั้ง  และพ่อแม่ของก็ถูกทำร้ายเพราะต้องการเข้าไปช่วยเขา หลิวเฉิงเฟิง และ จงหง ก็รุนทำร้ายช้ำไปทั่วร่างกาย

ลูกหลายของหลิวหงชิงรีบพยุงตัวเขา ไม้เท้ายังไม่ทันได้เก็บ ช่างน่าเวทนาเหลือเกิน

"ให้ตายเถอะ ตระกูลหลิวต้องถูกกลุ่มเฟิงซิงถีบออกจากความร่วมมือแน่ๆ กลุ่มเฟิงซิงไม่เอาพวกเขาแล้ว!"

"ถ่ายรูปๆ นี่เป็นข่าวใหญ่!”

"โดยปกติตระกูลหลิวชอบดูถูกคนอื่นโดยอาศัยความสัมพันธ์กับกลุ่มเฟิงซิง ผูกขาดตลาดและแย่งธุรกิจของเรา ตอนนี้กรรมตามสนองแล้ว กูฝันไปหรือเปล่าเนี้ย ฮ่า ๆ ๆ ๆ !"

ผู้บริหารเหล่านั้น หัวเราะออกมาในที่เกิดเหตุ และถ่ายรูปลงโซเชียล

หลังจากวันนี้ ข่าวที่ว่าครอบครัวตระกูลหลิว ถูกขับออกจากอาคารโดย กลุ่มเฟิงซิง คาดว่าต้องรับรู้การในสังคมชั้นสูงของคนในเมืองชูโจวแน่ๆ

"ผมอยากพบ ดวนเทียนซิง ผมอยากพบ ดวนเทียนซิง!"

หลิวหงชิง ยังคงไม่ย่อท้อและตะโกนออกมา 

เขารับไม่ได้กลับสิ่งที่พอเจอในวันนี้ หากปราศจากความช่วยเหลือจาก ดวนเทียนซิง  ตระกูล หลิว ของพวกเขาก็จะล่มสลายแน่

ในตอนนี้ ฮันเสี่ยวชิได้ออกจากห้องโถงแล้วและขึ้นไปชั้นบนไปแล้ว  กลุ่มเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่มีทางตอบตกลงแน่ๆ

"คุณดวน"

ในขณะนี้ ดวนเทียนซิง ลงมาจากชั้นบนและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูก็ทักและก้มหัวเพื่อทำความเคารพ

ดวนเทียนซิง พยักหน้า ข้างหลังของเขาตามมาด้วยบอดี้การ์ด เขาเดินนำบอดี้การ์ดตรงไปที่รถของเขาโดยไม่ได้มองไปที่คนตระกูลหลิวเลย

"คุณดวน คุณดวน ผมคือหลิวหงชิง ตระกูลหลิวของเราทำผิดอะไรกันแน่ ให้โอกาสเราได้อธิบายได้ไหมครับ!"

เมื่อเห็น ดวนเทียนซิง ครอบครัวตระกูลหลิว รู้สึกว่ามีความหวัง หลิวหงชิง รู้สึกตื่นเต้นมาก เขาเดินโดยไม่ต้องใช่ไม้เท้าไปได้หลายเก้า

แต่ว่าเขาจะเข้าใกล้ดวนเทียนซิงได้ยังไง เขาโดนบอดี้การ์ดขวางไว้ทันที

"ทำอะไรน่ะ อยู่ห่างๆจากคุณดวนของเรา!”

บอดี้การ์ดคนหนึ่งใช่มือเหวี่ยงหลิวหงชิงจนกระเด็นออกไป

คนแก่เช่นเขาจะทนต่อการเหวี่ยงแบบนี้ได้ยังไง เขาร้องเสียงหลง และล้มลงจนแทบไม่ได้สติ

"พ่อ"

"คุณปู่"

ลูกๆหลานๆตระกูลหลิว รีบเข้าไปดูอาการ

เมื่อเห็นเช่นนี้ ดวนเทียนซิงก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะส่ายหัว

ถ้าไม่ใช่เพราะเยว์เฟิงช่วยเหลือตระกูลหลิวในสองปีนี้ เขาจะช่วยพยุงตระกูลหลิวมาจนถึงวันนี้ได้ยังไง ตระกูลหลิว ไม่ได้เรื่องจริงๆ ไม่ยอมพัฒนา คิดว่ามีคนค่อยหนุนหลังก็ไม่ต้องพยายามแล้ว วันๆเอาแต่รอความช่วยเหลือ

ตอนนี้เขาและเยว่เฟิงไม่อยากช่วยตระกูลหลิวอีกต่อไป ตระกูลหลิวนี้ไม่สามารถอยู่รอดได้ แม้แต่เจ้าเฒ่าหลิวก็หน้าด้านหน้าทนไร้ยางอายชั้นต่ำสิ้นดี

"รูหยาน, รูหยาน ต้องนี้ต้องพึ่งเธอแล้ว ... "

"ความเป็นความตายของตระกูลหลิวเราเลยนะ ... "

หลิวหงชิงแทบจะหมดสติ แต่เขาก็ยังไม่ลืมที่จะดึงหลิวรูหยาน และพูดอย่างไม่ลดละ

หลิวรูหยาน ไม่รู้จะทําอะไรดี เธอกัดริมฝีปาก กำลังลังเลว่าจะขึ้นไปคุยกับดวนเทียนซิงหรือไม่  เธออยากเขาไปพูดคุย แต่คนอื่นเขาไม่ได้สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย

ในเวลานี้ ผู้บริหารเหล่านั้นที่จะเข้ามาทำความร่วมมือกับกลุ่มเฟิงซิง พอเห็ฯดวนเทียนซิงก็รีบเข้ามาทักทาย:

"สวัสดีตอนบ่ายครับคุณดวง!"

"คุณดวนกำลังจะออกไปหรือครับ เรามาที่นี่เพื่อหารือเกี่ยวกับความร่วมมือ”

ดวนเทียนซิง ยิ้มและพยักหน้า:

"อืม กลุ่มเฟิงซิง ของเรายินดีต้อนรับผู้ประกอบการทุกรายที่จะมาพูดคุยเกี่ยวกับความร่วมมือ แต่สิ่งหนึ่งคือเราไม่ได้ร่วมมือกับ บริษัทที่เอาแต่ฝันกลางวัน วันๆคิดแต่รอให้เรื่องดีๆหล่นมาจากท้องฟ้า และไม่ชอบความก้าวหน้า”

แน่นอนว่าเขาพูดถึงคนตระกูลหลิว เขาไม่ปกปิด ยกมือขึ้นแล้วชี้ไปที่ตระกูลหลิว

ผู้บริหารเหล่านั้นเข้าใจทันที ดูเหมือนว่ากลุ่มเฟิงซิงจะตัดหางตระกูลหลิวแล้วจริงๆ

ก็จริง คำคมพูดได้ดี ช่วยคนเดือนร้อน แต่อย่าช่วยคนจน คนตระกูลหลิวแสวงหาความก้าวหน้า

"เข้าใจ เข้าใจ พวกเราจะบอกกับคนอื่นๆว่า บริษัทและตระกูลประเภพนี้ พวกเราไม่มีทางร่วมงานด้วยอย่างเด็ดขาด!"

ผู้บริหารเหล่านี้ล้วนเป็นคนฉลาด เนื่องจากดวนเทียนซิงเป็นคนเสนอออกมา เข้าต้องมีเหตุผลของเขาแน่

ที่ต้องกล่าวออกมา ก็เพื่อเตือนให้พวกเขาได้รู้ว่า ห้ามร่วมงานกับคนตระกูลหลิว ดวนเทียนซิงต้องการที่จะล้างบางตระกูลหลิวให้สิ้นซาก

หลิวรูหยานได้ยินดังนี้ เธอไม่สามารถอยู่นิ่งได้อีกแล้ว เธอรีบวิ่งเข้ามา แต่ก็ไม่กล้าเข้าใกล้ดวนเทียนซิงมากเกินไป แล้วพูดอย่างกังวล:

"คุณดวน ฉันคือหลิวรูหยานเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงทำกับเราแบบนี้"

ดวนเทียนซิง มองไปที่เธออย่างเย็นชาและพูดว่า:

"หมายความว่ายังไง ผมดวนเทียนซิงต้องดูแลคนตระกูลหลิวของคุณงั้นหรือ สองปีมานี้ตระกูลหลิวของคุณสูบเลือดสูบเนี้อของพวกเรามามากพอแล้วมั่ง? นี้ยังไม่พอใจอีกหรือ"

หลิวรูหยานรีบอธิบาย:

"ไม่ใช่แบบนั้นค่ะ พวกเราจะแก้ไข เราจะแก้ไขข้อบกพร่องแบบก่อนหน้านี้ทั้งหมดเลย"

"ฉันหมายถึง คุณดวนอย่ายกเลิกความร่วมมือของเรากับกลุ่มเฟิงซิงได้ไหม? ถ้าทำเป็นนี้คุณกำลังบังคับให้เรามาถึงทางตัน!"

ดวนเทียนซิง อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อได้ยินคำนั้นและพูดว่า:

"บังคับให้คุณไปถึงทางตันเหรอ? แต่ถ้าคุณรักความก้าวหน้าสักนิดในสองปีที่ผ่านมา มันจะไม่เป็นเช่นนั้น นี่คือการตัดสินใจของผม เมื่อผมตัดสินใจแล้ว จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรทั้งนั้น"

หลิ รูหยานร้องไห้อย่างเสียใจและวิงวอน:

"คุณดวน คืนนี้เราไปทานข้าวด้วยกัน แล้วคุยกันดีๆ ดีไหมค่ะ"

"คนตระกูลหลิวทำผิดอะไรต่อคุณ คุณพูดตรงๆเลย ไม่ว่าอะไร เราพร้อมจะแก้ไข”

เมื่อเห็นอาการของหลิวรูหยาน ดวนเทียนซิงหัวเราะไม่หยุด คนพวกนี้ ปกติรังแกเยว์เฟิงอย่างเมามัน ไม่รู้ว่าคนมีพระคุณที่อยู่เบื่องหลัง ไม่ใช่เขาดวนเทียนซิง แต่เป็นเยว์เฟิง

แบบนั้นก็ได้ วันนี้จะพอกับหลิวรูหยานเพียงคนเดียว เขาดวยเทียนซิงอยากถามดู ว่าคนตระกูลหลิวทั้งหมดเป็นพวกหน้าเงินไม่สนใจความรู้สึกหรือไม่

"ก็ได้ คืนนี้สามทุ่ม ที่โรงแรมจุ๋ยเซียน”ดวนเทียนซิงพยักหน้า และมองหลิวรูหยานอย่างตั้งใจ กลับไปคิดให้ดีๆ วันนี้จะคุยอะไรกับผม ผมไม่มีเวลามากขนาดนั้น

หลังจากพูดเสร็จเขาก็เข้าไปในรถ

ผู้บริหารเหล่านั้นไม่ลืมที่จะโบกมือลา ดวนเทียนซิง:

"คุณดวน ค่อยๆไปนะครับ”

"เจอกันใหม่นะครับ คุณดวน”

ดวนเทียนซิง ยื่นมือขวาออกจากหน้าต่างรถโบกมือให้ ผู้บริหารเหล่านั้นอย่างสุภาพจากนั้นรถก็ขับออกไป

ในที่สุด หลิวรูหยาน ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อ ดวนเทียนซิง ตกลงที่จะพบเธอตามลำพัง