บทที่ 18 พวกคุณต้องถอยชั้นสามให้ก่อน

ชั้นสามของร้านอาหารยุนติ้ง หลี่ฮ่าวหยางได้จัดแต่งออกแบบเหมือนงานแต่ง

เต็มไปด้วยดอกไม้และกระเช้าดอกไม้ เสียงดนตรีและพรมแดง นางเอกและพระเอก เปรียบเสมือนงานแต่งที่ขาดแค่แขกรับเชิญ

เมื่อหลิวรูหยานเห็นฉากนี้แล้ว เธอถึงกับอึ้งไปสักพัก พอตั้งสติได้เธอก็อยากจะเดินหนีออกไป สถานการณ์แบบนี้ก็ทำเอาเธอตกใจไม่เบา

"รูหยาน”

หลี่ฮ่าวหยางรีบเรียกเธอไว้ก่อน และพูดว่า:"อย่าตื่นเต้น นี้แค่เดทครั้งแรกของเรา ผมจะขอคุณแต่งงานได้ไง แบบนี้จะดูเหมือนผมเหลาะแหละเกินไป คุณไว้ใจได้ คืนนี้แค่ดินเนอร์ ผมเคยบอกแล้ว จะทำให้คุณประทับใจ”

รูหยานหันมา บอกหน้าหลี่ฮ่าวหยางอย่างเกรงใจ:"ฮ่าวหยาง คุณ......ตั้งใจมากเลย ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี ขอบคุณมากนะ”

นี้เป็นครั้งแรกที่หลิวรูหยานรู้สึกซาบซึ้งมาก เวลาอยู่บ้านนอกจากจะถูกตระกูลหลิวกล่าวว่าแล้ว ยังจะต้องถูกหยูเสี่ยวฮุ่ยกล่าวว่า ทำให้เธอรู้สึกกดดันไม่เบา

ความจริงใจและขยันของหลี่ฮ่าวหยาง ทำให้หลิวรูหยานรู้สึกว่ามีคนคอยใส่ใจแกป้องอยู่ ความรู้สึกแบบนี้ มีแต่เยว่เฟิงเคยให้

"ขอบคุณมาก ผมพูดความจริง ผมไม่เคยจีบผู้หญิงก่อน ผมยังกลัวว่าคุณจะไม่ชอบแหนะ " หลี่ฮ่าวหยางหัวเราะแฮร่ๆ

"ฉันไม่เชื่อคุณหรอก!" รู้สึกว่าหลิวรูหยานและหลี่ฮ่าวหยางจะเริ่มสนิทกันมากขึ้น เวลาคุยกันก็ไม่ค่อยเกรงแล้ว "คุณจัดแต่งที่นี้ได้เต็มขนาดนี้ ยังพูดว่าไม่เคยจีบผู้หญิง ใครจะเชื่อ"

หลี่ฮ่าวหยานหัวเราะ ฮ่าๆ และพูดว่า:"นี้ไม่ใช่ผลงานของผมจริงๆ การออกแบบนี้เพื่อนสนิทผมทำเอง ก็คือผู้จัดการร้านนี้แหละ ผมแค่ออกตังและช่วยแสดงความคิดเห็นเล็กน้อยเอง"

พูดถึงนี้ ผู้จัดการร้านอาหารยุนติ้งก็ขึ้นมา เป็นชายที่มีอายุยี่สิบกว่าราวๆ

"ฮ่าวหยาง มากับแฟนมาแล้วเหรอ"

ผู้จัดการเดินมาก็ทักทายหลี่ฮ่าวหยางอย่างร่าเริง

"หลิวเฟย อย่าพูดมั่ว เธอยังไม่ได้เป็นแฟนผมเลย"

"คุณพูดแบบนี้ รูหยานจะรู้สึกอึดอัดนะ"

หลิวเฟยหัวเราะดังฮ่าๆ:"ก็ใกล้แล้วแหละ อีกอย่างนี้ยังไม่ได้เป็นแนเลยก็เป็นห่วงขนาดนี้ละ"

หลิวรูหยานที่อยู่ข้างๆ ยิ่งรู้สึกเขินขึ้นมาทันที

หลิวเฟยเชิญเขาสองคนไปนั่งที่รินหน้านั่ง พูดกับหลิวรูหยานอย่างสุภาพว่า:"คุณรูหยานใช่ไหมครับ คืนนี้ให้ผม ผู้จัดการร้านบริการสองท่านนะครับ หากว่าต้องการอะไร ้รียกผมได้ตลอดครับ ขอให้มีความสุขในการรับประทานอาหารครับ"

หลิวรูหยานรู้สึกตื่นตะลึงเล็กน้อย ร้านอาหารหรูขนาดนี้ ครั้งแรกของเธอที่ได้รับบริการดีเช่นนี้ และถูกบริการด้วยผู้จัดการร้านเองยิ่งเป็นครั้งแรกของเธอ

"โอเค....โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ"

หลิวเฟยอมยิ้มและกระพริ้บตาให้หลี่ฮ่าวหยาง แอบชูมือโอเคให้แล้วเดินออกไป

"วันนี้นายสองคนบริการลูกค้าสองท่านที่อยู่ด้านบนเธอเป็นสนิทฉัน อย่าละเลย"

พอลงมา หลิวเฟยได้บอกกับพนักงานสองคน

.......

"รูหยาน นี้ให้คุณ วันนี้เป็นเป็นเดทครั้งแรกของเรา ผมจะจดจำวันนี้ไว้"

หลี่ฮ่าวนำดอกกุหลาบที่เตรียมไว้แล้ว ยื่นให้กับหลิวรูหยาน:"ขอบคุณค่ะ ทุกอย่างของวันนี้ฉันชอบมาก"

หลี่ฮ่าวยิ้มเบาๆ พูดว่า:"ผมเคยพูดแล้ว คุณเหมาะสมกับสิ่งที่ดีสุด"

เมื่อเผชิญกับการรุกแรงของหลี่ฮ่าวหย่าง หลิวรูหยานเริ่มพิจารณาคำพูดของหยูเสี่ยวฮุ่ย เธอกับเยว่เฟิงหย่ากันแล้ว อีกอย่างบริษัทก็ไม่มีแล้ว พูดได้ว่าไม่เหลืออะไรแล้ว

ถึงแม้หุ่นและหน้าตาจะไม่ได้แย่มาก แต่ก็เคยแต่งงาน เจอคนที่เพอร์เฟคและชอบเธออย่างหลี่ฮ่าวหยางคงยาก หากพลาดหลี่ฮ่าวหยางไป จะไม่เจอหลี่ฮ่าวคนที่สองอีก

ข้อเสียของหลิวรูหยานก็คือไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง เธอจึงแอบส่งข้อความหาเฉินหยูถิง บอกสถานการณ์กับเธอ หวังว่าจะได้ความคิดเห็นจากเธอ

ผ่านไปสักพัก เฉินหยูถิงตอบกลับมาหลายข้อความ:"เฮ้อ! ฉันไม่รู้จะบอกกับแกยังไง แกดูเอาเองละกัน เพราะฉันเองก็ไม่เคยเจอหน้าหลี่ฮ่าวหยาง แต่แกทำพูดกับเยว่เฟิงไว้จริง แกต้องคิดดีๆ หลี่ฮ่าวหยางจะเหมือนเยว่เฟิงที่ยอมรับทุกอย่างของแกได้ ถึงแม้ฐานะหลี่ฮ่าวหยางดรก็จริง แต่ในฐานะเพื่อนสนิทแก ฉันก็หวังว่าแกจะมีชีวิตที่ดีหน่อย แต่ใช้ชีวิตคู่ไม่ได้ใช้แค่เงินประคองอย่างเดียว มีผู้ชายที่รักเราตลอดยอมรับทุกอย่างของเราได้ มีประโยชน์มากกว่าเงิน"

หลังจากดูข้อความที่เฉินหยูถิงส่งมา นอกจากจะไม่ได้คำตอบแล้ว ยิ่งลังเลมากไปอีก

"ฮ่าวหยาง ความจริงแล้วคุณเป็นคนที่เพอร์เฟคแล้ว แต่ฉันเคยแต่งงาน อีกอย่างตระหลิวตอนนี้ก็กำลังจะลบลงแล้ว คุณ....ไม่รังเกียจฉันจริงหรือ"

หลิวรูหยานวางแก้วไวน์ลง บอกหน้าหลี่ฮ่าวหยาง

หลี่ฮ่าวหยางตอบอบ่างเคร่งขรึม:"ผมรู้สึกว่าคนสองคนอยู่ด้วยกัน ของภัยนอกไม่สำคัญ ถ้าไม่ชอบจริงๆ เขาจะเพอร์เฟคมากแล้วยังไง？ ถ้าหากว่าชอบ ถึงแม้ฐานะจะแย่แค่ไหน ผมว่ามันก็ไม่สำคัญ"

หลิวรูหยานอึ้งไปสักพัก ไม่น่าเชื่อว่าคนรวยอย่างหลี่ฮ่าวหยางจะพูดคำที่มีคาวมหมายครอบภายในออกมา

ในขณะนี้ หลิวเฟยกำลังเตรียมหยิบไวน์ไปให้หลี่ฮ่าวหยาง มือถือใีเสียงเรียกเข้า

พอเห็นสายปลายทางแล้ว ตากระตุกทันที ดวนเทียนชิงบอสกลุ่มเฟิงชิงโทรมาด้วยตนเอง

"คุณ.... บอสดวน ท่านมีคำแนะนำอะไรหรือเปล่าครับ?" หลิวเฟยถามด้วยความเคารพด้วยและเกรงกลัว

ดวนเทียนชิงคือใคร? เขาเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงและอิทธิในเมืองชูโจวนะ นักธุระกิจที่มีอายุน้อยและประสบความสำเร็จ

"ผู้จัดการหลิวตอนนี้มีใครอยู่ที่ชั้นสามหรือเปล่า เดี๋ยวจะพาคนสำคัญสามท่านไปทานอาหารในร้าน” ดวนเทียนชิงถามทางโทรศัพท์

หลิวเฟยสีหน้าเปลี่ยนทันทีและพูดอย่างเชื่องช้าว่า:"บอสดวน ชั้นสาม...ตอนนี้มีคนอยู่จริงๆครับ"

"คือ....."

ยังไม่รอเขาพูดจบ ดวนเทียนชิงพูดตัดคำเธอไป พูดด้วยน้ำเสียงขัดไม่ไได้ว่า:"จัดเก็บชั้นสามให้เรียบร้อย บอกลูกค้าท่านนั้น ผมยินคืนจ่ายคืนเงินสินเท่าเป็นค่าตอบแทน อีกสักพักเราจะมา อย่าลืมรีบจัดเก็บให้เรียร้อย"

หลิวเฟยได้ยินเช่นนี้ เอามือจับหน้าผาก รู้สึกไปไม่ถูก

เรื่องนี้ดวนเทียนชิงสั่ง เธอไม่กล้าไม่ทำตาม แต่ชั้นสามก็เป็นเพื่อนสนิทของเธอที่กำลังเดทกับสาวอยู่ วันสำคัญของเราขนาดนี้ จะไปขัดเขาได้ยังไง เพื่อนกันทำกับแบบนี้ได้เหรอ

"แต่คุณดวน บนนั้น...."

หลิวเฟยกำลังจะอธิบาย แต่ก็ถูกตักคำพูดก่อน

น้ำเสียงดวนเทียนชิงเย็นชาทันที พูดว่า:"แกรู้ไหมคนที่มาครั้งนี้เป็นใคร ตระกูลเยว่หนึ่งในสี่ตระกูลใหญ่เมืองหัว นายใหญ่ ภรรยาและลูกชายคนโตตระกูลเยว่ ถ้าหากแกรู้สึกทำไม่ลง ฉันโทรไปเจ้านายแกตอนนี้เลย ดูว่าขาจะกล้าให้คุณนายเยว่ไปทานร้านอื่นไหม"

พอพูดคำนี้ออกมา ทำเอาหลิวเฟยสีหน้าเปลี่ยนทันที หายใจเข้าลึกๆ

ตระกูลเยว่ เยว่เทียนเซีองมาเอง มาเป็นครอบครัวด้วย

"อย่าๆๆ คุณดวน คุณห้ามโทรหาเจ้านายเด็ดขาดนะครับ"

"ผมรีบขึ้นไปเคลียร์ให้ตอนนี้เลยครับ รับรองว่าจะเตรียมทุกอย่างเสร็จก่อนที่ท่านจะมาถึง "

หลิวเฟยรีบแก้ตัว

อย่าว่าแต่เขาเลย ถึงแม้จะเป็นเจ้าของร้าน ก็ไม่กล้าให้เยว่เทียนเซีองไปร้านที่อื่นหรอก

ตระกูลใหญ่ในเมืองหัวนะ!

ขณะนี้ หลิวรูหยานและหลี่ฮ่าวหยางกำลังคุยกันอย่างมีความสุข

"รูหยาน คุณ....ยอมเป็นแฟนผมได้ไหม ให้โอกาสผมดูแลคุณได้หรือเปล่า"

หลี่ฮ่าวหยางพูดอย่างจริจังและมองหน้าเธอ

หลิวรูหยานถึงกับอึ้ง แก้มน้อยของเธอแดงก่ำและมองหน้าหลี่ฮ่าวหยาง อ้าปากกำลังจะพูด แต่ไม่รู้จะตอบยังไง

ในเวลาสำคัญ หลิวเฟยิว่งเข้ามา กล่าวขอโทษหลี่ฮ่าวหยางและหลิวรูหยานว่า:"ต้องขออภัยด้วยสองท่าน คุณต้องถอยห้องให้ก่อน เพราะเดี๋ยวมีผู้ใหญ่ที่มีหน้ามีตาจะมารับประทานอาหารที่นี้"

เมื่อพูดคนี้ออกมา หลี่ฮ่าวหยางทำตาโต และอารมณ์ขึ้นมา:"หลิวเฟย แกล้อเล่นกับฉันหรือเปล่า!"