บทที่ 17 ภรรยาของฉันดีกับฉันมาก

วันถัดมา หลี่ฮ่าวหยางทำตามสัญญาที่พูดไว้ ส่งดอกกุหลาบให้หลิวรูหยานทุกวัน

ตราบใดที่เธอยังเป็นผู้หญิง เธอจะเห็นความจริงใจและความโรมินติกของหลี่ฮ่าวหยาน ยิ่งเขาเป็นคนที่หน้าตาดี มีฐานะและความสามารถ ผู้ชายแบบนี้ เป็นเจ้าชายในดวงใจผู้หญิงหลายๆคน

แต่ช่วงนี้หลิวรูหยานคิดถึงแต่เยว่เฟิง เธอไม่รู้ตัวเองทำไมถึงคิดถึงแต่เขา แต่ก็ไม่สามารมห้ามความคิดถึงได้ คิดถึงเรื่องราวดีๆที่เคยมีเยว่เฟิงในชีวิต

พอคิดแบบนี้แล้ว เธอพึ่งรู้สึกเหมือนที่เฉินหยูถิงบอก เธอทำเกินไปกับเยว่เฟิงจริงๆ

แต่เขาสองคนหย่ากันแล้ว ถึงแม้เคยทำไม่ดีกับเยว่เฟิงแล้วยังไง ถึงแม้อยากจะชดใช้ก็ไม่มีโอกาสแล้วสิ

อีกอย่าง สองวันนี้หยูเสี่ยวฮุ่ยและหลิวเฟิงกดดันเธอมาก ให้เธอไปเดทกับหลี่ฮ่าวหยาง เปิดใจให้เขา หลิวรูหยานเป็นผู้หญิงที่นิสัยอ่อนแออยู่แล้ว ในความกดดันของพ่อแม่ สุดท้ายเธอก็ต้องทำตาม

"รูหยาน ผมดีใจมากที่คุณยอมมาทานข้าวกับผม"

"เดี๋ยวหลังเลิกงานวันนี้ผมไปรับที่บ้านนะ เราไปร้านอาหารหยุนติ้ง ร้านที่ดีที่สุดในเมืองชูโจวกัน ดินเดอร์ค่ำคืนนี้ ผมจะทำให้คุณรู้สึกประทับใจที่สุด"

หลี่ฮ่าวหยางพูดอย่างตื่นเต้น และนำดอกกุหลายในมือมอบให้หลิวรูหยาน

แต่ครั้งนี้ไม่ใช่หยูเสี่ยวฮุ่ยเป็นคนรับแทน แต่เป็นหลิวรูหยานรับเองกับมือ

เธอยิ้มเขินๆ รู้สึกประทับใจเล็กน้อย:"ขอบคุณนะ ฮ่าวหยาง"

คำว่าฮ่าวหยางที่พูดจากปากเธอ ทำเอาใจหลี่ฮ่าวหยานเต้นแรงมากขึ้น อยากพาหลิวรูหยานไปโรงแรมตั้งแต่คืนนี้เลย

แต่เขารู้ว่าผู้หญิงอย่างหลิวรูหยาน ทำร้อนไม่ได้ จึงห้ามตัวเองได้ และพูดว่า:"งั้นเจอกันคืนนี้นะครับ รูหยาน"

........

หกโมงเย็นวันนั้น เยว่เทียนเซีองนั่งเครื่องบินส่วนตัวลงจอดที่สนามบินเมืองชูโจว

ตวนเทียนชิงขับรถมารับเอง พาเยว่เฟิงไปสนามบินเพื่อรับเยว่เทียนเซีองและแม่ของเยว่เฟิงหลินฟางหยู

ในเมืองหวา คนที่มีเครื่องบินส่วนตัวมีไม่เกิน20คน เยว่เทียนเซีองเป็นหนึ่งในนั้นเครื่องบินของเขา ซื้อมาจากแอร์ไชน่า ค่าน้ำมันหนึ่งชั่วโมงสองหมื่น ค่าจอดสนามบินก็คืนนี้ละสองหมื่นกว่า

ไปกลับหนึ่งเที่ยว แค่ค่าเครื่องบินส่วนตัวก็มีค่าใช้จ่ายรอบละหนึ่งแสนขึ้นไป

เพราะฉะนั้นเครื่องบินส่วนไม่ใช่เศรษฐีที่ไหนก็สามารถซื้อได้ สำหรับเยวาเทียนเซีองแล้ว เครื่องบินลำนี้เป็นแค่เครื่องมือเดินทางและของเล่นส่วนตัวของเขา

"แกผอมลงนะ ไอ้ลูกชาย"

เมื่อเยว่เทียนเซีองลงเครื่อง เขาก็เดินไปกอดเยว่เฟิง ข้างๆล้อมรอบด้วยบอดี้การ์ด

เยว่เฟิงเป็นลูกคนเดียวของเขา เธอเอาความหวังและความรักฝากไว้กับเยว่เฟิง แต่รู้ชายเขากลับไม่ตามทางที่คิดไว้ ไม่ยอมเป็นคุณชาย กลับไปเป็นลูกเขยขึ้นบ้านให้คนอื่น

"ลูก แม่มาให้แม่ดูหน่อยสิ้ ทำไมผอมขนาดนี้"

หลินฟางหยูรีบวิ่งมา จับตัวเยว่เฟิงหมุนไปมา กลั้นน้ำตาไม่ไหว

"แกดูแกสิ ให้อยู่บ้านดีๆไม่ฟัง หนีมานี้คนเดียว แค่ดูแลตัวตัวเองยัทำไม่ได้"หลินฟางหยูร้องไห้ออกมาอย่างเป็นห่วง

เยว่เฟิงฝืนยิ้ม กอดหลินฟางหยูและพูดว่า:"พ่อครับแม่ครับ ฉันผอมลงที่ไหนล่ะ ผมออกกำลังกายทุกวัน นี้เรียกว่าควบคุมหุ่น ผมเป็นลูกชายคนโตของตระกูลเยว่นะ ก็ต้องห่วงภาพลักษณ์บ้าง"

ดวนเทียนชิงยืนฟังอยู่ข้างๆ ได้แต่ถอนหายใจเบาๆ หากว่าเยว่เทียนเซีองและหลินฟางหยูรู้เรื่องที่ตระกูลหลิวทำกับเยว่เฟิงล่ะก็ ไม่รู้จะเสียใจขนาดไหน จากนิสัยของเยว่เทียนเซีองแล้ว คงจะเรียกบอดี้การ์ดร้อยกว่าคนจัดการตระกูลหลิวไม่เหลือแล้ว

แต่ก่อนจะมา เยว่เฟิงเคยตักเตือนเขาแล้ว ห้ามพูดถึงสองปีที่ผ่านมากับเยว่เทียนเซีองและหลินฟางหยู

แม้แต่เรื่องหย่ากัน ก็ห้ามให้ท่านสองคนรู้เด็ดขาด

"จริงหรือ?"เยว่เทียนเซีองจ้องเยว่เฟิง สังเกตุไปสองวิ โบราณว่าไว้ คนที่รู้ใจลูกที่สุดไม่พ้นพ่อ ความเหนื่อยล้าและดวงตาที่แดงก่ำทำให้เยว่เทียนเซีองหยุดสงสัยไม่ได้

มองแบบนี้เยว่เฟิงรู้สึกผิดเล็กน้อย หัวเราะและพูดว่า:"ผมบรรลุนิติภาสะแล้วนะพ่อ พวกท่านยังคิดว่าผมเป็นเด็กอยู่หรอ ผมดูแลตัวเองได้ อีกอย่างผมมีภรรยาแล้วนะ ภรรยาผมดีกับผมมากด้วย"

เยว่เทียนเซีองฟังแล้ว มองไปที่ดวนเทีบนชิง ถามว่า:"เทียนชิง ที่มันพูดจริงไหม"

เทียนชิงเรียบพยักหน้าทันที: "จริงครับ จริงแน่นอนครับ ลุงเซีอง ป้าฟาง มีผมอยู่เมืองชูโจว ผมไม่ยอมให้พี่ชายต้องลำบากหรอก"

เยว่เทียนเซีองยิ้มอย่างเย็นชา มองเขาสองคนและพูดว่า:"พวกแกสองคนมันพวกเดียวกัน ฉันจะได้คำตอบอะไรได้บ้าง ช่างเถอะ เราไปหาไรทานก่อนไหม วันนี้มีประชุมด่วน เลยมาสายหน่อย พ่อและแม่ยังไม่ได้ทานข้าวเย็นกันเลย"

เยว่เฟิงรีบพูด:"งั้นเราไปร้านอาหารยุนติ้งกันเถอะ ร้านนั้นมีอาหารเหนือที่พ่อชอบ"

"เทียนชิง แกโทรหาเจ้าของร้านยุนติ้งที ขอจองชั้นสาม"

เทียนชิงพยักหน้า รีบโทรไปจอง

เยว่เทียนเซีองสั่งบอดี้การ์ด:"ไปหาโรงแรมใกล้ๆพักก่อน ไม่ต้องตามฉันมา ฉันจะไปทานข้าวกับลูกชาย"

เหล่าบอดี้การ์ดต่างมองหน้ากัน พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัว จึงต้องรักษาความปลอดภัยของเยว่เทียนเซีอง เขาเป็นผู้มีหน้ามีตาในเมืองหวา ระดับนี้ไม่รู้ว่ามีใครจะมาคิดไม่ดีหรือป่าว

"นายครับ คุณฉีบอกไว้แล้ว พวกผมต้องคอยรักษาความปลอดภับของท่านตลอด ตอนนี้คุณฉีไม่อยู่ แต่เราก็ไม่กล้าไปไหนครับ"

บอดี้การ์ดคนหนึ่งกล่าว

คุณฉีคือบอดี้การ์ดของเฟิงเยว่เจิ้งถิง ตาของเยว่เฟิง หลังจากที่เยว่เจิ้งถิงเสียชีวิตไป คุณฉีก็กลายเป็นบอดี้การ์ดของเยว่เทียนเซีอง

เถ้ยแก่คนนี้ทำงานกับตระเยว่มาสิบๆปี อยู่กับเยว่เจิ้งถิงตอนหนุ่ม เป็นคนที่เก่งคนหนึ่ง ไม่อย่างงั้นคงไม่รักษาความปลอดภัยตระกูลมานาขนาดนี้

เยว่เทียนเซีองยิ้มและพูดว่า:"กลับไปบอกกับคุณฉีด้วย ลูกศิษย์คนเดียวของเขาเยว่เฟิง กังฟูดีแค่ไหน"

บอดี้การ์ดคนนั้นอึ้งไปสักพัก มองหน้าเยว่เฟิงอย่างไม่น่าเชื่อ รีบโค้งเคารพ:''คุณชายเป็นศิษย์คุณฉีหรอครับ ขออภัยนะครับ "

เยว่เฟิงยิ้มเบาๆและพูดว่า:"พวหคุณไปหาโรงแรมพักผ่อนเถอะ หน้าที่รักษาความปลอดภัยของพ่อไว้ให้ผมเอง "

.....

ร้านอาหารยุนติ้งเป็นร้านอาหารใหญ่ที่พึ่งเปิดปีนี้

เห็นว่าเจ้าของร้านเป็นเจ้าถิ่นเมืองชูโจว มีหลายสาขา

ร้านอาหารร้านนี้เป็นร้านที่หรูหรา มีชื่อเสียงในทั่วประเทศ สาขาชูโจวตั้งอยู่ในห้างที่ใหญ่ และห้างนี้ก็เป็นของกลุ่มเฟิงซิง

"ฮ่าวหยาง ฉันจำได้ว่าร้านนี้ราคาไม่เบานะ เราเปลี่ยนร้านไหม ไม่ต้องเปลืองขนาดนี้หรอก"

พอถึงหน้าร้านอาหารยุนติ้ง หลิวรูหยานขี้ขลาดเล็กน้อย

แค่ถึงหน้าประตูก็รับรู้ถึงความหรูของร้าน เธอรู้สึกไม่เข้ากับสถานที่แบบนี้

ตอนอยู่ตระกูลหลิว ก็เป็นแค่พนักงาน แม้ว่าเธอจะบริหารบริษัทก็ตาม แต่เงินเดือนเธอก็ไม่ได้สูงเท่าผู้จัดการ เธอเองก็ไม่ได้รวย ถ้าเธอมีเงินเยอะคงไม่รู้สึกด้อยโอกาส

"ทำไมต้องเปลี่ยน?"หลี่ฮ่าวหยางยิ้มลึกๆ มองหน้าหลิวรูหยานและพูดว่า "ผมรู้สึกว่าคุณเหหมาะกับสิ่งดีๆทุกอย่างบนโลกนี้ ร้านอาหารนี้จองที่นั่งยากมากนะ ดีที่ผมรู้จักผู้จัดการร้าน ผมเสียเงินห้าแสนจองชั้นหนึ่ง ให้เขาจัดสถานที่ล่วงหน้า เพื่อดินเนอร์ในครั้งนี้ ผมเตรียมพร้อมมาก รูหยาน คุณอย่าปฎิเสธผมนะ เราเข้าไปเถอะ"

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหลี่ฮ่าวหยาง หลิวรูหยานเองก็รู้สึกหวั่นไหวบ้าง

เธอเขินแก้มแดง เดินเข้าร้านอาหารกับหลี่ฮ่าวหยาง

ร้านอาหารนี้มีทั้งหมดสามชั้น ชั้นบนสุด เก็บไว้ให้พสกคนรวยมาเปิดปาร์ตี้กัน เหมาครั้งหนึ่งอย่างน้อยต้องใช้สามแสนขึ้นไป

หลี่ฮ่าวหยางครั้ง ลงทุนมาก

ภายใต้การต้อนรับของพนักงานเสร์ฟ พาหลี่ฮ่าวหยางและหลิวรูหยานมาชั้นสาม

เมื่อไฟถูกเปิดฉายมา เหตุการณ์ตรงหน้าทำเอาหลิวรูหยานอึ้งไปเลย เธอ้อามือปิดปาก และกล่าวว่า:"สวย.... สวยมากก!"