บทที่ 19 ไล่คน

"หลิวเฟย แกกำลังล้อเล่นกับฉันใช่มั้ย!"

หลี่ฮ่าวหยางยืนขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงโมโห

วันนี้เป็นที่สำคัญของเขา ทั้งๆที่เขากำลังสารภาพรักแล้ว แค่รอหลิวรูหยานตอบตกลงแล้ว หลิวเฟยขึ้นมาขัดจังหวะก่อน ยังจะให้พวกเขาถอยที่ให้ผู้ใหญ่ที่ไหนไม่รู้

นี้ล้อเล่นกับเขาชัดๆ!

อย่าว่าแต่เขาเลย หลิวรูหยานเองก็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย ถึงแม้วันนี้พระเอกคือหลี่ฮ่าวหยาง หลี่ฮ่าวหยางเป็นคนจัดทำเองหมด แต่เธอก็เป็นคนที่ถูกรับเชิญนะ ไล่เขาไปตอนนี้ ไม่ว่าเป็นใครก็ต้องมีไม่สบายใขบ้าง

"เพื่อนรัก ขอโทษ ขอโทษจริงๆว่ะ สองท่าน ถ้าไม่ใช่เพราะมีผู้ใหญ่มา ฉันไม่อยากรบกวนจริงๆ อีกอย่างผู้ใหญ่ท่านบอกแล้ว จะให้ค่าตอบแทนสิบเท่า แทนคำขอโทษ"

หลิวเฟยรีบก้มขอโทษหลี่ฮ่าวหยางและหลิวรูหยานทันที อีกนิดก็คุกเข่าลงแล้ว แต่เรื่องแบบนี้ไม่ว่าจะขึ้นกับใครก็โกรธอยู่แหละ

แต่เขาทำอะไรไม่ได้ คนที่มาไม่ใช่ใคร ตระกูลเยว่ และมากับทั้งครอบครัวด้วย!

ถึงแม้ดวนเทียนเซีองเป็นใหญ่ในเมืองชูโจว เมื่อเทียบกับตระกูลเยว่แล้ว เป็นแค่ลูกน้อง เขาเองเป็นแค่ผู้จัดการก็ไม่กล้าพูดอะไร

"ผู้มีหน้ามีตาแล้วไง!"

หลี่ฮ่าวหยางทุบโต๊ะอย่างแรง ไม่ไว้หน้าให้หลิวเฟยแม้แต่นิด บอกไปว่า:"ฉันไม่สนหรอกว่าเขาเป็นผู้ใหญ่มาจากไหน ชั้นสามนี้ฉันไม่ถอยให้แน่นอน นี้เป็นเดทแรกของฉีนและหลิวรูหยาน ถึงแม้เทวดาพระเจ้าที่ไหนมา เขาก็ต้องรอฉันด้านล่าง"

หลิวรูหยานขมวดคิ้ว รีบพูดว่า:"ฮ่าวหยาง ช่างัมนเถอะ ถ้าเกิดว่าเป็นผู้ใหญ่จริงๆล่ะ ถ้ามีปัญหาจริงๆมันไม่ดี"

หลี่ฮ่าวหน้านิ่ง และพูดว่า:"อย่าไปกลัว รูหยาน ผู้มีหน้ามีตาแล้วไงผมรู้จักผู้ใหญ่เยอะแยะ แม้แต่ผู้นำเมืองชูโจวฉันก็เคยทานข้าวกับท่านมาแล้ว ฉันจะดูว่าผู้ใหญ่ท่านนี้จะแน่ขนาดไหนกัน"

เมื่อหลิวเฟยเห็นว่าหลี่ฮ่าวหยางไม่ฟัง และพูดคำหยาบออกมา ขำแห้งในใจ เมื่อตักเตือนแล้วไม่ฟัง กล่าวอย่างเย็นชาว่า:"ฉันเห็นแกเป็นเพื่อน ฉันจึงเตือนให้แกออกไป หลี่ฮ่าวหยางแกฟังให้ดีนะ คนที่มาวันนี้คือ ตระกูลเยว่หนึ่งในสี่ตระกลูใหญ่ในเมืองหัว คุณนายเยว่ คุณหญิงเยว่และลูกชายคนโตตระกูล อีกมีดวนเทียนเซีองบอสดวนผู้ที่มีอิทธิชื่อเสียงในเมืองชูโจว วันนี้ แกจะยอมหรือไม่ยอมถอยก็ดูเองแล้วกัน"

พูดจบ หลิวเฟยก็ไม่พูดอีก ถ้าหากว่าหลี่ฮ่าวหยางไม่ยอมถอยจริงๆ เธอก็คงต้องให้รปภมาลากตัวสองคนนี้ออกไป

หลี่ฮ่าวหยางและหลิวรูหยานหลังจากฟังหลิวเฟยพูดจบ หน้าเสียทันที

"เยว่.......ตระกูลเยว่......"

"ดวน......บอสดวน......."

หลิวรูหยานรีบลุกขึ้นมาจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว ตัวสั่นไม่หยุด

อย่าว่าเธอ หลี่ฮ่าวหยางตัวสั่นยิ่งกว่าเธอ

"นี้....เป็นไปไม่ได้ คุณนายเยว่ พวกเขา.....พวกเขามาเมืองเล็กๆอย่างชูโจวได้ไง"

หลี่ฮ่าวหยางไม่น่าเชื่อ

"หลี่ฮ่าวหยาง ถ้าแกไม่เชื่อ นี้คือเบอร์บอสดวน เมื่อกี้เขาโทรมาแจ้งฉันเอง ถ้าแกไม่เชื่อก็โทรไปเช็คอีกรอบได้"

"ฉันจะดูว่าแกกล้าโทรไปหรือเปล่า"

หลิวเฟยไม่ไว้หน้าให้ หาเบอร์ดวนเทียนเซีองให้หลี่ฮ่าวหยางดู

หลิวรูหยานรีบมาดู นั่นเบอร์ดวนเทียนชิงจริง เบอร์ของเขานั้น หลิวรูหยานจำได้ขึ้นใจ

"ไม่มีผิด นี้เบอร์บอสดวนจริง!" หลิวรูหยานพูดอย่างชัว

ถึงตอนนี้ หลี่ฮ่าวหยางไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อแล้ว

"เป็นไง หลี่ฮ่าวหยาง โทรไปถามไหม"

หลิวเฟยหัวเราะอย่างเย็นชา มองหน้าหลี่ฮ่าวหยางที่ไม่รู้จักฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ หัวเราะเยาะทันที

"ฉันอยากดูว่าแกจะแน่แค่ไหน ให้ครอบครัวเยว่รองแกชั้น1"

หลี่ฮ่าวหยางหน้าเสียมาก เหมือนขุดหลุมให้ตัวตัวโดดลงไป

"รูหยาน เราไปเถอะ!"

หลี่ฮ่าวหยานมองหน้าหลิวรูหยาน ใช้ความกล้าทั้งหมดพูดคำนี้ออกมา

หลิวรูหยานไม่สบายใจอย่างมาก ถือกระเป๋าแล้วเดินออกจากร้านไป หลี่ฮ่าวหยางรีบวิ่งตามไป

"ค่าตอบแทนสิบเท่าเอาไหม?" หลิวเฟยเสริมอีกคำ

"ไม่เอา!" เสียงหลี่ฮ่าวหยางดังมาจากชั้นล่าง

"ไอ้โง่ แกไม่เอาฉันเอา..."

หึ! หลิวเฟยหัวเราะเยาะ รีบให้พนักงานในร้านจัดเก็บสถานที่และจัดแต่งให้ดูอบอุ่นให้เร็วที่สุด แม้แต่เขาเองก็ต้องลงงมือทำเอง กลัวครอบครัวเยว่มาแล้วเสร็จไม่ทัน

สุดท้ายแล้วหลิวเฟยก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ครอบครัวเยว่มารับประทานอาหารร้านเขา ไม่แน่พรุ่งนี้อาจจะออกข่าว เรื่องใหญ่ขนาดนี้ต้องแจ้งเจ้าของร้านก่อนไหม ถ้าเกิดมารู้ทีหลัง จะโกรธไหมนะ...

คิดแล้ว เยว่เฟยก็โทรหาเจ้าของร้าน

"นายครับ เกิด...เกิดเรื่องใหญ่ครับ คุณนายเยว่จะมาทานข้าวร้านเราครับ ยังมีคุณนายหญิง และคุณชายเยว่ และยังมีบอสดวนครับ" หลิวเฟยแจ้งเจ้าของร้านด้วยน้ำเสียงสั่นๆ

เจ้าของร้านอาหรยุนติ้งได้ยินเช่นนร้แล้ว หายใจลึกๆ แล้าด่าไปว่า:"แม่งเอ้ย ทำไมไม่พูดก่อนหน้านี้ รีบ เชิญลูกค้าในร้านออกไปให้หมด ต้องให้คุณนายเยว่มีบรรยากาศที่สงบให้ท่าน! คืนนี้พนักงานและพ่อครัวทุกคนเพิ่มเงินเดือนสามเท่า ต้องบริการคุณนายให้ดีที่สุด! ฉันได้ยินมาว่าท่านชอบทานอาหารเหนือ ถ้าหากท่านถูกใจอาหารเหนือของร้านเรา แค่ท่านลงให้หน่อย ให้เราเปิดสาขาใหม่ที่เมืองจิงตู แค่นี้เราก็รวยแล้ว แกรู้ไหม เสี่ยวหลิว"

หลิวเฟยตื่นตกใจ รีบพยักหน้า:"ครับ รับทราบครับ คุณไว้ใจได้ วันนี้ผมจะเอาท่านเป็นพ่อแท้ของผม เอาคุณนายหญิงเป็นแม่แท้ๆ และคุณชายเยว่เป็นที่พี่แท้ๆมาคอยรับใช้ รับรองว่าเขาต้องพึงพอใจแน่นอนครับ"

หลังวางสายไป หลิวเฟยรีบไปไล่คนออกจากร้าน

.......

ขณะนี้ ชั้นล่างห้ามสรรพสินค้า นักธุระกิจที่มีชื่อเสียงนับไม่ถ้วนและผู้นำที่มียศสูง ต่างก็ถูกๆไล่ออกมา

ประเด็นคือ ไม่มีใครกล้าโมโห และด่าทอ

ตอนนี้ชั้นล่างเมีผู้คนไม่น้อย รปภทั้งห้างต่างเรียงกันสองแถว รอต้อนรับครอบครัวเยว่

หลี่ฮ่าวหยางและหลิวรูหยานยังไม่ได้ไป เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เธอทั้งสองต่างก็อึ้ง

"เชี้ย พวกเขาไล่ผู้อำนวยการหลี่ออกมา...."