บทที่ 497 ฉวยโอกาส

หลังจากที่หยวนชิวซานพูดจบ เยว่เฟิงก็ตอบสนองในทันที

“เออ!”

“ใช่สิ”

“พวกเราควรจะไปได้แล้ว”

แม้ว่าเยว่เฟิงกำลังพูดอยู่ แต่เค้าก็ตัวแข็งไม่แม้แต่ที่จะขยับตัว

หัวเข่าของเค้าที่ไปโดนที่ท้องน้อยของเธอมันชาไปหมดทั้งขา

ในตอนนั้นเค้าแทบจะสูญเสียความรู้สึกไปชั่วคราว

“หรือว่าเธอควรออกไปก่อนไหม?”

“นายคิดว่าที่แคบขนาดนี้...

Unduh App untuk lanjut membaca

Daftar Isi

545