บทที่ 230 ขีดจำกัดของขาขึ้น

ผู้จัดการกองทุนรีบหันไปมองได้เห็นชวนเหลียนเซินฟากำลังดีดตัวขึ้นไปเส้นตรงจริงด้วยเพียงเวลาไม่ถึงห้าวินาทีก็ถึงตำแหน่งขีดจำกัดของขาขึ้นแล้วบิลใหญ่จำนวนเงิน90กว่าล้านจะถึงขีดจำกัดของขาขึ้นและไม่สามารถขึ้นได้อีกเลย

เขามองไปดูเวลาห่างจากเวลาที่กระดานปิดยังเหลืออีกสามนาทีแต่สามนาทีนี้ไม่สามารถทำการซื้อขายที่อิสระแล้วโดยปกติเวลานี้จะขึ้นอยู่กับราคาซื้อขายเฉลี่ยโดยรวมเป็นราคาปิดและใช้เวลานี้ในการดีดตัวพุ่งขึ้นจนถึงขีดจำกัดขาขึ้นนั่นหมายความว่าไม่ให้โอกาสคนทั่วไปเข้าไปซื้อใดๆ

พูดอีกนัยหนึ่งก็คือหุ้นตัวนี้ในวันพรุ่งนี้ก็มีโอกาสที่จะพุ่งขึ้นจนถึงขีดจำกัดขาขึ้นของรายวันเช่นกัน!

เพราะหุ้นนี้ไม่ใช่หุ้นที่แปรปรวนอยู่ตลอดมันได้ตกต่ำลงกว่าครึ่งปีแล้วถ้าไม่ใช่สถานการณ์พิเศษมันจะถึงขีดจำกัดขาขึ้นได้ยังไงล่ะ

แถมยังเป็นราคา90กว่าล้านนี่หมายความว่าก่อนหน้านี้มีคนซื้อเข้าในราคาที่ถูกสุดเรื่อยๆตอนนี้จะเริ่มมาควบคุมแล้ว!

"นี่เป็นไปได้ยังไง......"เมื่อเห็นการปิดกระดานสุดท้ายเพิ่มขึ้นจนถึงราคารวม1,000กว่าล้านผู้จัดการกองทุนสองคนล้วนมึนงงไปหมด

ทั้งวันเต็มๆการแปรปรวนขึ้นลงล้วนไม่ได้มากกว่า6เซ็นต์แต่ตอนนี้ห้าวินาทีก่อนการรวมตัวกันประมูลราคากลับดีดตัวขึ้นเป็น10%จนถึงขีดจำกัดของรายวัน!

เมียวยี่เกอไม่ได้สูบซิการ์อีกเขามองไปที่หน้าจอด้วยความตกใจเช่นกันคาดไม่ถึงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้นี่ทำให้เขามองไปที่ฮั่วปู้ฝายด้วยจิตสำนึกอยากจะรู้ว่าเป็นเพราะโชคดีหรืออย่างอื่น?

แต่เมื่อเขามองไปทางฮั่วปู้ฝานกลับได้เห็นหนุ่มคนนี้ไม่ได้แสดงลักษณะที่ดีใจใดๆกลับขมวดคิ้วเหมือนไม่พอใจสิ่งใด

ถ้าหากว่าคนอื่นทำแบบนี้เมียวยี่เกอจะรู้สึกว่าคนนั้นแกล้งทำอยู่

หุ้นที่คุณเลือกมันพุ่งขึ้นถึงขีดจำกัดขาขึ้นแล้วยังมีอะไรไม่พอใจ

แต่หันกลับมาคิดอีกทีนี่เป็นผู้สมัครที่อาจารย์ส่งมาแน่นอนต้องไม่เหมือนคนปกตินี่ก็ทำให้เมียวยี่เกอรู้สึกอับอายเพราะความคิดของตัวเองถึงแม้ตัวเองจะดูถูกหนุ่มคนนี้ก็ควรที่จะเชื่อถืออาจารย์สิ

หลายปีนี้แล้วอาจารย์ก็ไม่ได้เลือกลูกศิษย์ที่สืบทอดต่อไปตอนนี้กว่าจะได้เลือกมาคนหนึ่งจะเป็นคนปกติธรรมดาได้ยังไงล่ะ

หรือว่าสายตาของตัวเองใช้ไม่ได้ตามจังหวะของอาจารย์ไม่ทัน!

รวมไปถึงเลขาเฟิงยาโชวดวงตาคู่นั้นมองไปทางหน้าจอและฮั่วปู้ฝานเช่นกัน

หนึ่งนาทีก่อนเธอยังไม่พอใจอย่างยิ่งต่อผู้ชายที่เล็กกว่าเธอหลายปีคนนี้แถมยังจะเรียกรปภ.ไล่เขาออกไป

แต่ว่าตอนนี้เฟิงยาโชวตกใจกับ"ความโชคดี"ของฮั่วปู้ฝานแต่เขาอยากรู้มากกว่าว่าเขาทำได้ยังไง

คำถามเดียวกันกำลังทำให้หลายคนนี้บ้าคลั่งในใจอยู่พวกเขาไม่กล้าถามออกมาในตอนนี้

การลบหลู่ดูหมิ่นในเมื่อกี้นี้ยังจำได้เลย

ฮั่วปู้ฝานขมวดคิ้วไม่ได้เป็นเพราะไม่พอใจกับการขึ้นของหุ้นเป็นเพราะว่าเวลาการขึ้นนั้นไม่ดี

ห้าวินาทีก่อนการประมูลพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็วคนปกติคงรู้สึกตัวไม่ทันหรอก

เขาไม่ทราบว่าวังอี้ซินได้รวบรวมชอบต่อรองราคาต่ำไปเท่าไหร่แต่อย่างน้อยก็ควรมี1ร้อยล้านขึ้นไปเพราะว่าหุ้นตัวนี้ที่ถึงขีดจำกัดแล้วคิดเป็น8ล้านหุ้นหุ้นละ12กว่ากยวน8ล้านหุ้นก็คือ90กว่าล้านแล้ว

หุ้นที่ตกต่ำลงเป็นระยะยาวแบบนี้โดยทั่วไปแล้วไม่ต้องมีชิปต่อรองมากนักขอให้คุณมีเงินทุนทำการดีดขึ้นอย่างบ้าคลั่งแน่นอนมีคนคล้อยตามและยิ่งไปกว่านั้นความต้านทานต่อการเพิ่มขึ้นจะน้อยมากเนื่องจากผู้ที่ติดค้างอยู่รอการปล่อยตัวพวกเขาจะไม่ขายโดยง่ายๆหรอกและผู้ที่ไม่ติดค้างต้องการขึ้นไปบนยอดเขาเพื่อชมทิวทัศน์พวกเขาก็จะไม่ขายง่ายๆเช่นกัน

ขอให้แค่ปอดได้แน่น100ล้านเพียงพอที่จะทำให้ดิสก์2หมื่นล้านเคลื่อนย้าย

แต่ว่าเมื่อก่อนที่ฮั่วปู้ฝานทำเช่นนี้ล้วนจะเหลือเวลาสิบนาทีให้คนทั่วไป

ไม่ว่าคุณอยากจะกินซุปหรือจะจากไปก็มีเวลาในการพิจารณาที่เพียงพอ

แต่การกระทำของวังอี้ซินแตกต่างกับเขาเลย

การดีดตัวขึ้นแบบนี้เพียงแค่ออกไปได้ก็สามารถพูดได้ว่าความหวังของพวกเขาถูกบีบตายแล้ว

รอจนที่เขาเปิดกระดานที่ถึงขีดจำกัดขาขึ้นตามจริงก็คือจะค่อยๆเตรียมจะออกสินค้าให้คนทั่วไปรับมือ

ถึงเวลาไม่มีกองทุนใหญ่คนที่สองมารับมือดีดขึ้นหุ้นจะตกต่ำลงอย่างต่อเนื่องคนที่รับมือก็จะถูกค้างอยู่ในยอดเขาเหมือนคนก่อน

ไอ้เจ้านี่ทำไมตอนนี้โหดร้ายเช่นนี้!

ความไม่พอใจในตัวของฮั่วปู้ฝานเจาะจงกับวังอี้ซินโดยเฉพาะแต่นับบัดนี้เขาไม่มีเบอร์ติดต่อของลูกศิษย์และสิ่งที่สำคัญที่สุดในปัจจัยก็คือจัดการเรื่องของอาจารย์เจาให้เสร็จก่อนไม่ใช่เป็นห่วงคนซื้อหุ้นพวกนั้น

หล้าเข้ามาในตลาดนี้ก็ต้องเตรียมตัวที่จะขาดทุนได้อยู่อ

เงยหน้ามองไปที่เมียวยี่เกอฮั่วปู้ฝานพูดว่า"ประธานเมียวหุ้นตัวนี้ที่ผมเลือกนั้นถึงขีดจำกัดขาขึ้นแล้วคงไม่ต้องรอถึงวันพรุ่งนี้แล้วใช่ไหมครับ?'

เมียวยี่เกอไม่ได้พูดทันทีเขามองไปทางฮั่วปู้ฝายสาวนฮั่วปู้ฝานได้มองเข้าหาเขาอย่างมีสติ

ผ่านไปสักครู่หนึ่งจู่ๆเมียวยี่เกอก็ถามว่า"สูบซิการ์หรือเปล่า?"

"ภรรยาฉันไม่ควันพวกนี้"ฮั่วปู้ฝานตอบ

เฟิงยาโชวขมวดคิ้วแม้ว่าหุ้นที่ฮั่วปู้ฝานเลือกนั้นพุ่งขึ้นถึงขีดจำกัดขาขึ้นในตอนท้ายแต่นี่ไม่ได้หมายความว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะพูดกับประธานเช่นนี้

แต่เมียวยี่เกอที่มีนิสัยชอบหงุดหงิดอยู่เสมอนั้นไม่ได้โกรธกลับหัวเราะออกมาเขาวางซิการ์ในมือลงปรบมือไปด้วยพร้อมลุกขึ้นมา

ไม่ได้สนทนากับฮั่วปู้ฝานในเวลาแรกกลับมองไปดูผู้จัดการกองทุนสองคนนั้นพูดว่า"ดูจากตอนนี้แล้วพวกแกสองคนใช้ไม่ได้จริงๆ!"

ผู้จัดการกองทุนสองคนนั้นสีหน้าแย่มากคำเดียวก็พูดไม่ออกเพียงต้องก้มหน้ายืนฟังคำตำหนิอยู่ตรงนั้น

เมื่อกี้พวกเขาหัวเราะเยาะอย่างรุนแรงแต่คาดไม่ถึงว่าภูเขามันสูงแค่ไหนน้ำมันลึกแค่ไหนตัวเองเคยพูดคำโหดร้ายมากแค่นั้นตอนนี้ก็หน้าแตกขนาดนั้น

ทั้งสองคนล้วนรู้สึกไม่เต็มใจรู้สึกว่าฮั่วปู้ฝานเดาอย่างเดียวแค่โชคดีเกินไป

ชวนเหลียนเซินฟาที่ไม่มีข่าวดีใดๆจะถูกเขาดูออกว่ามันจะถึงขีดจำกัดขาขึ้นได้ยังไงล่ะนี่มันไม่ใช่เดาเป็นอะไรล่ะ?

แต่ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าพูดแบบนี้อีกไม่อย่างนั้นนิสัยของเมียวยี่เกอไม่แน่อาจต้องต่อยตีพวกเขา

ประธานคนนี้มีคำพูดที่ติดปากมากที่สุด"แพ้ก็แพ้แล้วหาข้ออ้างมามากขนาดนี้ทำอะไร?"

ด่าผู้จัดการกองทุนเสร็จเมียวยี่เกอถึงมองไปทางฮั่วปู้ฝานถามว่า"หุ้นตัวนี้คุณได้ผ่านการพิจารณาด้วยวิธีบางอย่างหรือว่าเดาล้วนๆ?"

"ฉันว่าคุณมีคำตอบในใจแล้ว"ฮั่วปู้ฝานตอบ

เมียวยี่เกอตะลึงจากนั้นหัวเราะออกมาอีกครั้งชี้ไปที่ฮั่วปู้ฝานพูดว่า"นิสัยของคุณฉันชอบ!ดีมากดีมากเลย!เลขาเฟิงไปเอาเช็คของฉันมา!"

เฟิงยาโชวรีบไปหยิบสมุดเช็คส่วนเมียวยี่เกอได้โยนซิการ์หนึ่งแท่งไปให้ฮั่วปู้ฝานพูดว่า"ภรรยาของคุณไม่ชอบกลิ่นพวกนี้แต่มันไม่เกี่ยวข้องกับฉันเพราะไม่ใช่ภรรยาของฉันแต่ฉันชอบคนๆนี้คุณก็ต้องรีบเอาไว้"

ฮั่วปู้ฝานรับซิการ์มามองไปดูผู้ชายคนนี้ที่พูดอย่างเด็ดเดี่ยวแต่ก็หยิ่งด้วยผ่านไปสักครู่หนึ่งพูดว่า"ตอนเรียนคุณโดนตบบ่อยมากใช่ไหม?"

เมียวยี่เกอตะลึกจากนั้นหัวเราะออกมาพร้อมตบไหล่ของฮั่วปู้ฝาน"คุณนี่มีความกล้าหาญจริง!ตอนสมัยเรียนฉันต่อสู้กับคนอื่นบ่อยมากจริงแต่โดยทั่วไปแล้วฉันเป็นคนที่ต่อยคนอื่นหลายปีมาแล้วคนเป็นคนๆเดียวที่กล้าพูดเช่นนี้กับฉันเห็นแก่สิ่งนี้ฉันจะให้คุณอีก2ล้านกลับไปแล้วพูดกับไอ้ชราเขาว่าเงินนี้ฉันให้คุณโดนเฉพาะไม่เกี่ยวกับเขานอกจากนี้แล้วไม่ว่าตอนนี้คุณทำงานที่ไหนพรุ่งนี้มารายงานตัวที่ฝ่ายบุคคลฉันสัญญาว่าจะได้เงินปีละหลายล้าน!"

"ขออภัยด้วยงานตอนนี้ของผมดีอยู่ประธานเมียวนำตำแหน่งนี้ให้คนที่ต้องการมากกว่าละกัน"ฮั่วปู้ฝานพูด

ตอนนี้เฟิงยาโชวได้หยิบสมุดเช็คมาแล้วเมื่อได้ยินฮั่วปู้ฝานพูดเช่นนี้ก็อดไม่ได้ที่จะมองเขาอีกสองตา

สำหรับฮั่วปู้ฝานตอนนี้เฟิงยาโชวพูดได้ว่าทั้งเกลียดทั้งนับถือ

เกลียดเขาพูดอย่างหยิ่งต่อหน้าประธานแต่ก็นับถือเขาที่กล้าพูดเช่นนี้

ต้องรู้ว่ามหาเศรษฐีที่ถูกเมียวยี่เกอต่อยไปนั้นเกินเลขสองหลักแล้วคนที่เป็นเพื่อนกับเขาล้วนเคยเกิดความขัดแย้งกับเขามาก่อนแต่นิสัยที่พิเศษเช่นนี้ของเขาเมื่อได้ทะเลาะต่อสู้กับคนอื่นเสร็จกินเหล้ากันสักครั้งหนึ่งก็กลายเป็นเพื่อนที่ดีแล้ว

แต่ในเมื่อรู้ว่าเมียวยี่เกอชอบลงมือคนปกติก็ไม่กล้าไปหาเรื่องเขาไอ้เจ้านี่ช่างแปลกจริงพูดได้ว่าเป็นคนบ้าเลยทีเดียว!

เมียวยี่เกอรับสมุดเช็คมาเขียนไปสองใบ

ใบหนึ่งเป็นเงิน7ล้านบาทของเจาหยงอันอีกใบเป็นสองล้านที่เขาสัญญาไว้ในเมื่อกี้นี้

ล้วนฉีกลงไปใส่ไปที่มือของฮั่วปู้ฝานแล้วเมียวยี่เกอพูดว่า"พอแล้วไม่ยอมก็ช่างเถอะไปให้พ้นเลย!"

พอพูดเสร็จเขาก็ไม่สนใจว่าฮั่วปู้ฝานจะทำอะไรเดินตรงไปที่ที่นั่งของตัวเองหยิบชิการ์ขึ้นมาเปลี่ยนหน้าจอคอมพิวเตอร์กลับมา

เดิมทีฮั่วปู้ฝานยังยากจะโน้มน้าวใจให้เขาคืนดีกับเจาหยงอันแต่เมื่อเห็นลักษณะของเมียวยี่เกอที่ไม่อยากจะพูดอีกก็เลยไม่ได้พูดอะไรส่วนเช็คสองล้านใบนี้เขาก็ไม่ได้คืนกลับไป

คนอื่นยินดีที่จะให้ทำไมไม่รับล่ะ?