บทที่ 170 ความเป็นความตาย ณ เหล่าเหอโข่ว

ค่ายกองทัพทหารต้าเหลียง

ทุกคนยืนสงบอยู่ตรงนั้น ไม่มีใครเอ่ยพูด จู่ ๆ ไป๋ต้วนเงยหน้าขึ้น พร้อมดวงตาที่เอ่อนองไปด้วยน้ำตา

"ชีวิตนี้ ข้าไป๋ต้วนฆ่าคนมานับไม่ถ้วน ก็เพื่อใต้หล้า...