บทที่236 เมืองฉังอัน1

เหลิ่งเทียนหมิงเฝ้ามองก่วนฉยงที่กำลังหลับใหลด้วยแววตาเรียบนิ่ง ก่อนจะหันหลังเดินออกจากห้องพักฟื้นไปอย่างเงียบ ๆ แต่ทันทีที่เหลิ่งเทียนหมิงก้าวขาพ้นธรณีประตูออกมา เหล่าผู้คุ้มกันของก่วนฉยงก็รีบคุกเข่าลงต่อหน้าเขาในทันที

“กระหม่อมและพวกสมควรตาย...