บทที่ 525 เมฆและสายลมมันย่อมมีเวลาของมันเสมอ

เมืองเทียนฉี

ในจวนที่แปลกตา ชายชราคนหนึ่งกำลังนั่งพักผ่อนให้อาหารปลาและอาบแดดริมทะเลสาบ ในขณะนั้นก็มีคนใช้เดินเข้ามา

“นายท่าน องค์จักรพรรดิเตรียมออกเดินทางแล้ว...”

ชายชราพยักหน้าช้าๆ

“ไปเถอะ...บางทีนี่อาจเป็นชะตากรรมของเขาก็ได้...