บทที่ 12 ตกลงแกไปมีปัญหากับใคร

ในเวลานี้ สถานที่จัดงานเลี้ยงวันเกิด ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย

"เมื่อกี้นายท่านยังดี ๆ อยู่เลย จู่ ๆ ทำไมถึงได้หมดสติไปนะ?"

"นั่นน่ะสิ! ไม่มีสัญญาณอะไรเลย เหล้าก็ไม่ได้ดื่มมาก ทำไมถึงได้ล้มไปดื้อ ๆ ล่ะ!"

"จะต้องโกรธเพราะคำพูดไร้สาระของไอ้แซ่เย่คนนั้นแน่ ๆ! ช่างโชคร้ายจริง ๆ!"

เมื่อมองไปที่คุณปู่ที่ไม่ได้สติ จ้าวว่านถิงเดินวนด้วยความร้อนรน ไม่รู้ว่าจะทําอย่างไรดี

จนกระทั่งมีคนพูดถึงเย่เฟิง และผู้คนก็เข้าร่วมในการประณามเย่เฟิงมากขึ้นเรื่อย ๆ พวกเขาก็สรุปอย่างเป็นเอกฉันท์ว่าเป็นเพราะคำพูดของเย่เฟิง ที่ทำให้ชายชราโกรธจัดจนได้รับบาดเจ็บภายใน

"วันนี้เป็นวันมงคล ไอ้สารเลวนั่นพูดคำแปลก ๆ เพื่อสาปแช่งนายท่าน จิตใจชั่วร้ายจริง ๆ!"

"หากนายท่านเป็นอะไรขึ้นมา ตระกูลจ้าวของเราไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่!"

"เห้อ พอได้แล้ว หยุดบ่นได้แล้ว! รีบเรียกรถพยาบาลเถอะ!"

ไม่นาน เจ้าหน้าที่พยาบาลไมาถึงที่เกิดเหตุ และนำตัวนายท่านจ้าวส่งโรงพยาบาล

"เย่เฟิง..........."

จ้าวว่านถิงอดไม่ได้ที่จะนึกถึงประโยคที่เย่เฟิงพูดเมื่อกี้ —— ผมไม่เคยกินข้าวกับคนที่กำลังจะตาย

"คนที่กำลังจะตาย.........."

"ตกลงมันหมายความว่าอย่างไรกันแน่?"

"หรือว่าเค้ามองอะไรออกเหรอ?"

"หรือว่า.....เขาจะมีวิธีช่วยคุณปู่?"

จ้าวว่านถิงรู้สึกเสียใจภายหลังที่ตอนนั้นไม่ได้ถามให้ชัดเจน และลงไปหาเขาตอนนี้ จะไปเห็นเงาของเย่เฟิงที่ไหนกันล่ะ

จ้าวว่านถิงก็เลยโทรหาหัวกั๋วต้ง อยากให้เขาช่วยตรวจสอบกล้องวงจรปิดที่อยู่ละแวกนี้ เพื่อหาเส้นทางที่เย่เฟิงไป

คิดไม่ถึงว่าจะบังเอิญขนาดนี้ หัวกั๋วต้งเพิ่งไปส่งเย่เฟิงกลับบ้าน

"คุณหนูจ้าวครับ ผมว่าคุณอย่าเพิ่งมาก่อนดีกว่า"

ในเวลานี้ หังกั๋วต้งที่อยู่ปลายโทรศัพท์หลังจากที่เข้าใจที่มาและที่ไปของเรื่องนี้โดยย่อแล้ว พูดแนะนําขึ้นมาว่า : "ต่อให้คุณมาหาเย่เฟิง แล้วจะไปมีประโยชน์อะไร จอมยุทธเก่งแต่เรื่องการต่อสู้ ไม่รู้ทักษะทางการแพทย์ สู้คุณไปดูคุณปู่ของคุณที่โรงพยาบาลดีกว่า"

หัวกั๋วต้งเองก็เป็นห่วง เกิดชายชราเป็นอะไรขึ้นมาในคืนนี้ จ้าวว่านถิงกลับไปกลับมาเช่นนี้ เดี๋ยวจะไม่ได้เจอหน้าชายชราเป็นครั้งสุดท้าย

"คืนนี้ดึกเกินไปแล้ว ต่อให้คุณมาทัน เยาเฟิงอาจจะไม่เจอคุณก็ได้ อีกอย่างผมเองก็ยังไม่รู้ว่าเย่เฟิงพักบ้านหลังไหน"

"เอาแบบนี้แล้วกัน พรุ่งนี้พออาการคุณปู่ของคุณทรงตัวแล้ว ผมจะมาหาเย่เฟิงเป็นเพื่อนคุณ ถามให้เข้าใจ"

เมื่อได้ยินดังนี้ จ้าวว่านถิงรู้สึกว่าหัวกั๋วต้งพูดมีเหตุผล

เมื่อพิจารณาถึงลำดับความสำคัญแล้ว ไปเฝ้าคุณปู่ที่โรงพยาบาลก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปหาเย่เฟิงก็ไม่สาย

"ใช่แล้ว" หัวกั๋วต้งพูดเตือนขึ้นมาอีกครั้งว่า : "จอมยุทธเป็นคนยังไง คุณเองก็รู้ดี เขาไม่ช่วยอะไรเปล่า ๆ พรุ่งนี้คุณลองดูว่าจะหาของขวัญอะไรที่จะเอาไปเยี่ยมเขา?"

ใช่สิ....จ้าวว่านถิงเพิ่งนึกขึ้นมาได้ ว่าตนไม่ควรไปมือเปล่าขอให้เขาช่วย

เช่นนั้นควรจะเตรียมอะไรไปดีล่ะ? ไม่ควรให้เงินอีแล้วสินะ?

"เมื่อกี้เย่เฟิงกําลังเลี้ยงข้าวเพื่อนของเขา และยังให้ฉันช่วยจัดการงานให้เธอด้วย" จ้าวว่านถิงกล่าวถึงเรื่องนี้

"งั้นดีเลย?" หัวกั๋วต้งพูดยิ้ม ๆ "คุณช่วยจอมยุทธเรื่องนี้ พรุ่งนี้คุณสามารถขอความช่วยเหลือจากจอมยุทธได้เป็นการแลกเปลี่ยน"

"ได้!" จ้าวว่านถิงโทรศัพท์จัดการให้ซูซานได้เข้าทำงานในชั่วข้ามคืน

..............

ณ ห้องโถงศาลาว่าการเมืองในขณะนี้

สองพ่อลูกคุณชายเซี่ย กำลังรอเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ส่งตัวไปเพื่อจับกุมเย่เฟิงมาสอบปากคำ

สรุปรอไปรอมา แต่ก็ไม่ได้ตัวเย่เฟิง

"คนล่ะ! ?"

"คนที่ให้พวกนายไปจับตัวมาล่ะ! ?"

เซี่ยอันพ่อของคุณชายเซี่ย เข้ามาถามเจ้าหน้าที่ตำรวจที่ถูกส่งไป แต่กลับพบว่าเขาถูกนายท่านพาตัวไปแล้ว

"นายท่าน! ?"

คุณชายเซี่ยตกใจ คิดไม่ถึงว่าไอ้หมอนั่นจะมีเส้นสายกว้างขวางขนาดนี้?

ไม่เพียงแต่คุณหนูของตระกูลจ้าว แม้แต่ลูกชายของผู้ว่าอย่างหัวกั๋วต้ง เขาก็รู้จัก?

"ตกลงแกไปมีปัญหากับใคร?" เซี่ยอันเองก็รู้สึกกังวลขึ้นมา "ทำไมถึงได้สนิทสนมกับนายท่านล่ะ?"

หากนายท่านตรวจสอบเรื่องนี้ขึ้นมา เกรงว่ารองผู้ว่าเซี่ยอันจะต้องรับกรรมมกับผลที่ตามมา!

ในระหว่างที่คุรชายเซี่ยทําอะไรไม่ถูกอยู่นั้น จู่ ๆ บริษัทก็โทรมา

"แปลกจัง...ดึกดื่นขนาดนี้แล้ว ทำไมบริษัทถึงยังโทรมาอีกนะ?" คุณชายเซี่ยงุนงง "หรือว่าจะให้ทำโอที?"

"ผู้จัดการเซี่ย ต้องขอโทษด้วยที่โทรหาคุณดึกขนาดนี้" อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ "เสียใจด้วยที่ต้องแจ้งให้คุณทราบว่า คณะกรรมการบริหารได้ตัดสินใจกระทันหัน คุณถูกไล่ออกจากบริษัทแล้ว"

"อะ.....อะไร! ?" คุณชายเซี่ยสะดุ้งโหยง "คุณช่วยพูดอีกครั้งได้ไหม?"

"คุณถูกไล่ออกแล้ว เหตุผลที่แน่นอน ฉันเองก็ไม่ทราบ พรุ่งนี้คุณสามารถเข้ามาเก็บของของคุณได้เลย"

ปัก!

โทรศัพท์ของคุณชายเซี่ยตกลงบนพื้น มือเท้าของเขาเย็นชาไปหมด

"ทำไม?" เซี่ยอันเห็นสีหน้าลูกชายดูแปลก ๆ เลยรีบถามขึ้น

"จู่....จู่ ๆ ผมก็ถูกบริษัทไล่ออก........." คุณชายเซี่ยพูดพึมพำ "นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงเป็นแบบนี้?"

เผียะ!

เซี่ยอันตบหน้าลูกชาย เขากระเด็นไปข้างหน้าและล้มลงไปกับพื้น

"ไอ้สารเลว แกยังถามอีกว่าเพราะอะไร! ?"

"นี่เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าแกไปล่วงเกินคนที่ไม่ควรล่วงเกิน และเป็นคนที่แกล่วงเกินไม่ได้!"

"เป็นไปได้อย่างมากว่าจะเป็นคนที่ชื่อเย่เฟิงที่เราต้องการจับตัวคืนนี้! ทำไม่ดี ฉันเองก็จะซวยไปกับแกด้วย!"

ในเวลานี้ นอกห้องโถงก็มีเสียงวุ่นวายเกิดขึ้นอีกครั้ง

"ท่าน!"

"คนที่ท่านต้องการ ไม่ได้อยู่ที่นี่จริง ๆ !"

ในระหว่างที่พูด คนที่สวมชุดมัจฉาบินกลุ่มหนึ่งก็บุกเข้ามา เจ้าหน้าที่ศาลาว่าการที่อยู่ภายนอกไม่สามารถหยุดยั้งได้เลย

เซี่ยอันหันไปมอง ตกใจอย่างมาก

นี่มันกองพิทักษ์เมืองเยี่ยนจิงนี่นา!

เขาตื่นตระหนกมากจนรีบลุกขึ้นและโค้งคำนับ

"ไม่ทราบว่าท่านผู้บัญชาการจะมา เลยไม่ได้เตรียมการต้อนรับ!"

ผู้หญิงที่เดินนำมาคนแรก บุคลิกองอาจห้าวหาญ หยิ่งผยองอย่างมาก

ซึ่งก็คือจินหลี่ว์อี ผู้บัญชาการกองพิทักษ์เมืองเยี่ยนจิง

"รองผู้ว่าเซี่ย" จินหลี่ว์อีพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ได้ยินมาว่าพวกคุณจับตัวนักโทษที่ชื่อเย่เฟิงไว้?"

"เขาล่ะ? ส่งตัวมา!"

"ต่อไป แฟ้มคดีทั้งหมดของบุคคลนี้ จะถูกส่งไปยังสํานักพิทักษ์ของเราเพื่อพิจารณาคดี!"

เซี่ยอันได้ยิน มาเอาตัวอีกแล้วเหรอ?

ตอนแรกนายท่านเป็นคนปล่อยตัวเขาด้วยตัวเอง ต่อมาผู้บัญชาการกองพิทักษ์เมืองเยี่ยนจิงก็มารับตัวเขาด้วยตัวเองอีก?

เส้นสายกว้างขวางขนาดนี้เลย?

เซี่ยอันยิ่งคิดยิ่งรู้สึกเสียใจภายหลัง ไม่รู้ว่าครั้งนี้ดันไปจับคนสะเปะสะปะ ถึงขั้นแทงรังแตนรังใหญ่ขนาดนี้ หลังเปียกโชกไปด้วยเหงื่อโดยไม่รู้ตัว

"นายท่านโปรดให้อภัยด้วย เขาถูกปล่อยตัวไปแล้ว.......นายท่านหัวกั๋วต้งเป็นคนปล่อยด้วยตัวเอง!"

"ผมไม่กล้าอีกต่อไปแล้ว......ไม่กล้าอีกต่อไปแล้ว.........."

ถูกปล่อยตัวไปแล้ว?

เมื่อจินหลี่ว์อีได้ยินดังนั้น เธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

รู้สึกไม่สบายใจที่ต้องคว้าน้ำเหลว

เย่เฟิง ครั้งนี้ถือว่านายโชคดี ครั้งหน้าอย่าให้ตกในเงื้อมมือของฉันแล้วกัน!

"ไป!" จินหลี่ว์อีหันหลังกลับและพาทุกคนออกไป

เซี่ยอันรู้สึกหวาดกลัวอยู่นาน ก่อนที่จะลุกขึ้นจากพื้น จากนั้นเขาก็ต่อยและเตะลูกชายของเขาอีกครั้ง

"ดูเรื่องที่แกก่อไว้สิ! ไปถึงผู้บัญชาการกองพิทักษ์เมืองเยี่ยนจิงแล้ว!"

"แกอยากฆ่าฉันให้ตายหรือไง! คอยดูนะฉันจะทุบตีแกจนตายเลยไอ้สารเลว!"