บทที่ 97 อาการหลงลืมของวัยชรา

หลังจากที่ได้เห็นความสามารถในการรักษาโรคที่น่าอัศจรรย์ของเย่เฟิงด้วยตาตัวเองในครั้งก่อน ในใจของหลิวเหวินจิ่งก็ถือว่าเย่เฟิงเป็นเหมือนอาจารย์ไปแล้ว

เพราะว่าผู้ที่มีความสามารถสูงกว่าย่อมเป็นอาจารย์!

แม้ว่าเย่เฟิงจะไม่ได้รับเขาเป็นศิษย์...