บทที่ 541 โยนลูกบอลปักลาย

เย่เฟิงมองไปที่เหยียนจงโหมว ซึ่งยังคงมีท่าทางเหมือนเดิม

และเหยียนจงโหมวก็เช่นกัน

"หึหึ พูดให้ตายก็ไร้ประโยชน์" เหยียนจงโหมวหัวเราะด้วยความได้ใจ "ครั้งก่อนที่เราเจอกัน ฉันยังเป็นเพียงแค่จวีเหริน...