บทที่ 1946 ตอบแทนน้ำใจ

“ทำไมถึงเป็น... เจ้าน่ะ!?”

เย่เฟิงมองดูบุรุษร่างใหญ่เคราดกตรงหน้า รู้สึกตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

เพราะไม่เคยนึกเลยว่า ศิษย์สำนักมั่วที่คอยช่วยเหลือตนมาตลอดกลับกลายเป็นคนรู้จัก!

“เฮอะ...