บทที่ 6 สาวแปลกหน้า

"ถ้าเกิดไม่เต็มใจที่จะสมัครก็ช่างมันเถอะ ผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เชื่อใจไม่ได้จริงๆด้วย วินาทีก่อนยังบอกอยู่เลยว่าตัวเองจะพยายาม แต่ตอนนี้กลับขี้ขลาดไปซะงั้น!!" มู่ชิงเอ๋อร์ยืนเชิดหน้าแล้วทำเสียงหึ อันที่จริงเธอจงใจพูดแบบนี้เพราะจะกระตุ้นโม่ฝาน

ช่วงบ่าย ตอนที่เห็นศักยภาพความสามารถของเขา แค่สายตาเดียวก็ทำให้ทุกคนตกใจจนไม่กล้าก่อความวุ่นวายอีก

ถ้าเกิดให้เขาเป็นรปภในบริษัทได้จริงๆ งั้นต่อไปก็จะไม่มีใครกล้ามาก่อความวุ่นวายในบริษัทอีก แบบนั้นเธอก็จะสามารถจัดการปัญหาต่างๆในบริษัทได้อย่างสบายใจแล้ว

โม่ฝานใช้มือกุมหน้าอกของตัวเองเหมือนได้ทำการตัดสินใจที่ยากลำบากมากๆยังไงอย่างนั้น "โอเค!! รปภก็รปภ งั้นผมจะเป็นรปภที่เท่ที่สุดในเมืองเจียงโจวเอง!!"

"หน้าไม่อาย ต่อไปตั้งใจทำงานดีๆนะ เงิน 200 หยวนที่ฉันจะให้นายก็หักจากเงินเดือนเดือนต่อไปของนาย!!" หลังจากที่พูดจบมู่ชิงเอ๋อร์ก็ได้หยิบธนบัตรสีแดง 2 ใบออกมาจากกระเป๋าตังค์แล้วยื่นไปให้เขา

หลังจากที่ได้รับเงินแล้ว โม่ฝานก็รีบหันหลังแล้ววิ่งออกไปทันที ทำให้เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสัย "นายจะไปไหนกันแน่เนี่ย?!"

"ไปซื้อผักกลับมาให้พวกคุณน่ะ กินแต่มาม่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ!!"

"......"

มู่ชิงเอ๋อร์ก้มหน้าลงไปมองถุงบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปที่อยู่ในมือตัวเอง ด้านในถุงล้วนมีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหลากหลายรสชาติ เมื่องานยุ่งขึ้นมาจริงๆก็มีแค่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเท่านั้นแหละที่อยู่เคียงข้างท้องเธอ

"ก็เป็นคนละเอียดรอบคอบอยู่นี่….." มีรอยยิ้มเหมือนสาวน้อยน่ารักปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าเธอหลังจากที่เธอไม่ได้ยิ้มแบบนี้มานานมากๆแล้ว

ตลอดช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมานี้ ภาพลักษณ์ของเธอที่มีต่อคนอื่นนั้นเป็นเหมือนเจ้าหญิงเย็นชา เข้ากับคนได้ยาก แถมยังเป็นหญิงสาวที่ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านอะไรอีกด้วย แต่วินาทีนี้เธอกลับยิ้มแบบนี้ ถ้าเกิดให้คนอื่นมาเห็นภาพเหตุการณ์นี้เข้า คาดว่าคนคนนั้นคงต้องตะลึงเป็นอย่างมากแน่นอน

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋าแล้วกดโทรหาใครบางคน

"ประธานมู่ มีคำสั่งอะไรหรือเปล่า!!"

มีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังออกมาจากปลานสาย ได้ยินแค่เสียงก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้ชายหลายๆคนตกหลุมรักได้แล้ว ไม่รู้จริงๆว่าผู้หญิงที่อยู่ทางปลายสายจะเป็นผู้หญิงที่งดงามมากแค่ไหนเชียวนะ

"ช่วยฉันตรวจสอบข้อมูลของคนคนนึงหน่อย เขาชื่อโม่ฝาน!! ฉันต้องการข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับเขา!!"

"ได้เลยค่ะประธานมู่ เดี๋ยวฉันจะรายงานข้อมูลทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับคนคนนี้กลับไปให้คุณอย่างไม่ขาดตกบกพร่องเลยค่ะ!!"

"....."

โม่ฝานที่กำ 200 หยวนอยู่ในมือไม่ได้ไปซื้อเสื้อผ้าแต่อย่างใด แต่เป็นการเดินเข้าไปในห้างสรรพสินค้าและซื้อผักต่างๆกลับมาได้เยอะมากๆ คนโบราณได้กล่าวไว้ว่า หากอยากจะมัดใจผู้หญิง ก็ต้องสยบกระเพาะของเธอให้ได้ก่อน

เดินออกมาจากห้างสรรพสินค้า หมาพิทบูลตัวก่อนหน้านี้ก็ได้เดินตามหลังเขาออกมาเช่นกัน

"อะ เฮียรอง ให้นายกินเนื้อชิ้นนึง นายจะมาโทษฉันไม่ได้นะ ในคฤหาสน์เขาไม่อนุญาตให้เอาสัตว์เลี้ยงเข้าไป….." โม่ฝานถอนหายใจอย่างปลง ก่อนที่เขาจะนำเนื้อชิ้นนึงวางไว้บนก้อนหินก้อนหนึ่งแล้วพูด

หมาตัวนั้นเหมือนเข้าใจในคำพูดของโม่ฝาน มันเงยหน้าขึ้นมามองโม่ฝานรอบนึงและร้องวู้ๆ เหมือนกำลังด่าโม่ฝานที่มีผู้หญิงแล้วลืมมันที่เป็นเพื่อนไป

และในตอนนี้เองก็มีเสียงกระหึ่มดังขึ้นกลางอากาศ

มันคือเสียงปืนเก็บเสียงวิกเตอร์

โม่ฝานเป็นคนที่อ่อนไหวกับเสียงอาวุธปืนมากๆ แม้เสียงดังกล่าวจะเบามากถึงมากที่สุด เบาจนแม้กระทั่งคนที่กำลังเดินผ่านไปมาไม่ได้ยินเสียงดังกล่าว แต่เขากลับเริ่มกวาดตามองดูรอบๆอย่างระแวดระวัง

ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้อยู่ห่างจากคฤหาสน์หนานซานแค่ถนนเดียวเท่านั้น หรือว่า…..!

"แย่แล้ว!!" โม่ฝานอุทานอย่างตะลึง ก่อนที่เขาจะรีบหิ้วถุงที่อยู่บนพื้นขึ้นมาแล้ววิ่งกลับไป

คงไม่ได้เร็วขนาดนี้หรอกมั้ง หรือว่ามีคนอื่นทราบเรื่องที่ตัวเองเพิ่งกลับประเทศแล้ว?! หรือว่าคนในองค์กรโซนยุโรปรู้แล้วว่ามู่ชิงเอ๋อร์คือน้องสาวของเฉินเมิง!

ตอนที่เมิงจื่อเข้ากรม เขามีอุปนิสัยแปลกๆอยู่อย่างนึง นั่นก็คือเขาจะใส่รูปถ่ายของน้องสาวตัวเองไว้ตรงกระเป๋าหน้าอกตลอดเวลา เมื่อก่อนเขาก็เคยเห็นรูปถ่ายของมู่ชิงเอ๋อร์มาก่อนเหมือนกัน ตอนนั้นเฉินเมิงยังพูดเล่นกับโม่ฝานอยู่เลยว่า ถ้าเกิดเขาเรียกเฉิงเมิงว่าลุง เขาก็จะแนะนำน้องสาวของตัวเองให้โม่ฝานรู้จัก

แต่สุดท้ายแล้วรูปถ่ายที่ใส่ไว้ตรงกระเป๋าหน้าอกก็ไม่สามารถบังกระสุนที่คร่าชีวิตเขาได้ ตอนนั้นโม่ฝานค้นกระเป๋าตามร่างกายเขาทั้งตัว แต่เขาก็ไม่พบรูปถ่ายใบนั้นเลย

โม่ฝานไม่กล้าคิดอะไรต่อมาก ก่อนที่เขาจะรีบเร่งฝีเท้าตัวเองให้เร็วขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า

เขาก็ไม่รู้ตัวเหมือนกันว่าหมาพิบูลตัวนั้นก็กำลังวิ่งตามหลังเขามาอยู่เหมือนกัน แถมยังสามารถหลบการตรวจตราของรปภหน้าหมู่บ้านคฤหาสน์ได้อีกด้วย

เปิดประตูออกอย่างร้อนรน กลิ่นดอกลาเวนเดอร์กระแทกเข้ามา ภายในห้องเงียบกริบมากๆ มีเพียงกลิ่นตัวของหญิงสาวที่คุ้นเคย เมื่อเห็นแบบนี้แล้วโม่ฝานถึงจะถอนหายใจเฮือกยาว ดูท่าตัวเองน่าจะคิดมากเกินไป…..

เขาเงยหน้าขึ้นไปมองบริเวณระเบียง และเสื้อผ้าที่ทิ้งอยู่บนโซฟา ก่อนจะทำให้ใบหน้าของเขาแดงเถือกขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

"ที่แท้ภรรยาก็มีความชอบแบบนี้เหมือนกันหรอเนี่ย ปกติตอนอยู่บ้านคนเดียว เขาชอบเล่นแบบนี้ตลอดเลยหรอ!" โม่ฝานแสยะยิ้มอย่างชั่วร้าย "ซาดิสดี ผมชอบ!!"

ในขณะที่เขากำลังรู้สึกได้ใจอยู่นั้น จู่ ๆ เสียงน้ำในห้องน้ำก็ได้หยุดลงไปอย่างกะทันหัน

วินาทีนี้โม่ฝานยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น หรือว่าภรรยาของตัวเองคิดได้แล้ว?! จะบูชาร่างกายให้เขาคืนนี้เลย?!

นี่มันเร็วเกินไปหรือเปล่า…..พี่ไม่ใช่คนที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวขนาดนั้นนะ!!

"พี่ชิงเอ๋อร์ ทำไมจู่ๆเครื่องทำน้ำอุ่นก็ดับไปแล้วล่ะ ส่วนกลางนี่ทำงานชุ่ยเกินไปหรือเปล่าเนี่ย….." เสียงที่อ่อนระทวยของผู้หญิงคนนึงดังขึ้น

เหมือนเธอจะตระหนักอะไรบางอย่างได้อย่างกะทันหัน ทำไมในห้องโถงใหญ่ถึงเหมือนมีผู้ชายคนหนึ่ง!!

หันหน้ากลับมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เธอจะพบว่ามีผู้ชายคนหนึ่งยืนอยู่จริงๆด้วย!!

เห็นเพียงโม่ฝานก็กำลังยื่นหัวมาข้างหน้าอยู่เหมือนกัน สายตาจ้องเขม็งไปทางหญิงสาวคนนั้น หลังจากที่สแกนเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาถึงจะสามารถยืนยันได้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่มู่ชิงเอ๋อร์

"อ๊ายยย!!" หญิงสาวคนนั้นกรีดร้องอย่างเสียงดัง ทำเอาโม่ฝานตกใจจนจับส้มเขียวหวานลูกหนึ่งที่วางอยู่บนโต๊ะโยนเข้าไปในปากหญิงสาวได้พอดีเป๊ะ

จากเสียงกรีดร้องกลายเป็นเสียงร้องอื้ออยู่ในปาก เนื่องจากการกัดทำให้ความเปรี้ยวจากส้มเขียวหวานไหลเข้าปาก ทำเอาเธอรู้สึกเปรี้ยวจนน้ำตาใกล้จะไหลออกมา

"แกคือใครเนี่ย!! มาอยู่ในบ้านฉันได้ยังไง!"

โม่ฝานใช้มือเกาๆหัว พลางคิดในใจว่าหรือตัวเองเข้าผิดบ้าน?! มันก็จริงเหมือนกัน ภรรยาตัวเองเป็นคนที่รักนวลสงวนตัวมากขนาดนั้น จะมีแส้อยู่ในบ้านได้ยังไง!

"ฉัน…..เป็นคนเก็บขยะ ลาก่อนนะ!!"

ในขณะที่เขาเตรียมพร้อมที่จะจากไปอยู่นั้น หญิงสาวคนนั้นก็ได้ตวาดเสียงต่ำก่อน "หยุดเดี๋ยวนี้!!"

"ฉันกำลังสันนิษฐานว่าแกเป็นคนที่เข้ามาขโมยขวดเปล่าในบ้านฉัน และอยากแอบดูฉันอาบน้ำด้วย!!"

ตอนที่หญิงสาวพูดคำนี้ออกมา อารมณ์ของเธอดูประหม่าอยู่เล็กน้อย จึงทำให้ผ้าขนหนูที่กำลังห่อหุ้มตัวอยู่บนตัวเธอสั่นชั่วขณะ!!

"นี่ไอคิวของเธอหายไปไหนหมดแล้วเนี่ย?! หน้าตาฉันหล่อขนาดนี้ ฉันจะทำเรื่องหื่นกามแบบนี้ออกมาได้หรอ​?!" โม่ฝานก็รู้สึกหมดคำจะพูดมากๆเหมือนกัน แม้ว่าหญิงสาวคนนี้จะดูดีในระดับหนึ่ง แต่สมองของเธอต้องไม่ปกติแน่นอน

หลังจากที่เห็นผู้หญิงแบบนี้แล้ว โม่ฝานถึงจะรู้สึกว่าผู้หญิงอย่างภรรยาตัวเองน่ะดีที่สุดแล้ว!!

"สายตาของแกเอาแต่จ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลา แต่แกยังบอกว่าตัวเองไม่ใช่ไอ้หื่นกามเฮงซวยอีกงั้นหรอ?! แกอย่าเพิ่งหนีไปไหนล่ะ เดี๋ยวฉันจะโทรแจ้งตำรวจมาจับแก!!" หญิงสาวคนนั้นหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนโต๊ะขึ้นมาเตรียมพร้อมที่จะโทรแจ้งตำรวจ

โม่ฝานหัวเราะเบาๆ "หุ่นอย่างเธออะนะ ดูๆแล้วก็ถือว่าไม่แย่ แต่มันยังไม่ได้ดีถึงขั้นที่ทำให้ฉันหวั่นไหวได้!!"

"หุ่นของเจ๊แค่ไม่แย่อย่างนั้นหรอ??!! ถ้าแกไม่เชื่อแกก็ตั้งใจดูดีๆ!!"

หลังจากที่พูดคำนี้จบ เธอถึงกับ…..

ฟึ่บบ!!

มีความรู้สึกอุ่นๆพุ่งขึ้นมาบนจมูกของเขาทันที ก่อนที่จะมีเลือดกำเดาไหลลงมาติดๆ

"ให้ตายเถอะ นี่ตอนเด็กๆเธอกินอะไรบ้างเนี่ย!" โม่ฝานรู้สึกหมดคำจะพูดมากๆ หุ่นแบบนี้ คาดว่าถึงแม้จะมีลูก 10 คน ลูกๆก็จะไม่ขาดสารอาหารแน่นอน