บทที่ 114 ชายแก่หัวรั้น

“ไม่ลำบากขอรับ นายท่านยอมสอนข้า ก็เพราะเห็นคุณค่าของข้า”

หม่านชางยิ้มอย่างซื่อๆ รับน้ำมาดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว

นับตั้งแต่ติดตามจินเฟิง คนในหมู่บ้านก็ไม่กล้าหัวเราะเยาะเขาอีกเลย

แม้จะทำงานยุ่ง...