บทที่ 300 โชคช่วยและความแน่นอน

“รู้แล้วขอรับ”

จางเหลียงพูดเสียงเข้ม “เวลาคนพวกนี้รังแกผู้อื่น แต่ละคนมักทำตัวเกรงขามดุดัน แต่พอมาอยู่ในมือของพวกเรา ต่างพากันหวาดกลัว ข้าเพียงให้เอ้อร์ขุยใช้วิธีการเล็กๆ...