บทที่ 774 เหงาและว่างเปล่า

“พระอาจารย์หลวง ทำไมเขาถึงกระโดดลงมาอย่างนั้นล่ะ…”

ไม่เพียงแค่เฉินจี๋ที่ตกใจ จั่วจือหยวนเองก็ตกตะลึงไม่แพ้กัน

ยังพูดไม่ทันจบ เขาก็เห็นร่มชูชีพบนหลังของคนคุ้มกันกางออก

ร่างที่กำลังร่วงลงอย่างรวดเร็วชะลอความเร็วลงในพริบตา...