บทที่ 5 ตามฉันไปขอโทษ
by จุ้ยชิงเฟิง
19:01,Nov 16,2023
ว้าว !
เมื่อเซวี่ยนเหมยกุยเดินลงมาจากบัลลังก์กุหลาบ ผู้คนชั้นหนึ่งที่อยู่ที่บาร์ต่างก็พร้อมใจกันเงียบลงกันทันที
ซึ่งสายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องไปยังเซวี่ยนเหมยกุย และก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นถึงสีหน้าท่าทางที่ตกใจราวกับว่าเห็นคนที่น่ากลัวหรืออะไรบางอย่าง
และเสียงซุบซิบในบาร์ก็เริ่มดังขึ้น
ซึ่งไม่ใช่เพียงแค่นั้น !
ซู่ลาลา !
ชายร่างกำยำในชุดสูทก็ค่อยๆเดินออกมาจากฝูงชนทีละคน และในชั่วพริบตานั้นพวกเขาก็มายืนประกบตัวเซวี่ยนเหมยกุย
ซึ่งมีถึงหลายสิบคน !
ความดุร้ายและความน่ากลัวของอีกาดำจำนวนมาก ราวกับเป็นกลุ่มอันธพาลที่ใส่ชุดสูท ซึ่งมันทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่น
“ เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ ?” ชายสูงใหญ่ที่มีร่างกายบึกบึนนั้นราวกับมนุษย์เหล็กที่มีท่าทางโหดเหี้ยม
เขานั้น, ถือว่าเป็นลูกน้องเบอร์หนึ่งของเซวี่ยนเหมยกุย——เฮยหู่ !
ราชามวยใต้ดิน ซึ่งเป็นผู้ที่โหดเหี้ยมและโด่งดังในเมืองเจียง
ในขณะนั้นเอง เสียงเพลงในบาร์ก็เงียบสงัดลง และสายตาผู้คนต่างก็จับจองไปยังใบหน้าของเซวี่ยนเหมยกุย
หวาดผวา !
งงงวย !
นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยที่ทุกคนได้เห็นถึงสีหน้าท่าทางของเซวี่ยนเหมยกุยที่เผยออกมา
“ เร็วเข้า ! เคลียร์ให้สะอาด ! เจ้านายของพวกเรามาแล้ว !”
อะไรนะ !
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเซวี่ยนเหมยกุย ไม่ว่าจะเฮยหู่หรือลูกค้าที่อยู่รอบข้างต่างก็ตกตะลึง
เจ้านาย ?
ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึงเลยว่า คนแบบนี้จะมีคุณสมบัติเหมาะสมให้คนที่สง่าผ่าเผยอย่างเซวี่ยนเหมยกุยเรียกว่าเจ้านาย ?
ว้าว !
ทันใดนั้นเอง ลูกค้าที่อยู่ชั้นหนึ่งต่างก็มีคึกคักเจี๊ยวจ้าวกันขึ้นมา ซึ่งแต่ละคนก็เหมือนจะเกิดความตกตะลึง
ถึงอย่างไร มันไม่จบเพียงแค่นั้น
เซวี่ยนเหมยกุยก็พูดออกมาทันทีว่า :
“ เฮยหู่ ส่งคนไปเฝ้าห้อง 808 ! และห้ามให้ใครไปรบกวนเจ้านายเด่นขาด !”
808 !
เมื่อได้ยินแบบนี้ ทุกสายต่างก็จับจองไปยังห้องที่อยู่บนชั้นสอง
ในใจของทุกคนต่างก็เริ่มสะพรึงถึงความน่ากลัว พวกเขาเลยรู้ว่าคนที่เข้าไปในห้องนั้นเป็นมังกรบ้าคลั่งที่สามารถทำให้เมืองเจียงนั้นหวาดกลัว
……
ซึ่งคนที่อยู่ในห้อง 808 นั้นพวกเขาไม่ทางรู้ได้เลยว่าข้างนอกนี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ในขณะนั้นเอง สายตาทุกคู่ที่เต็มไปด้วยความดูถูกและเยาะเย้ยนั้นต่างก็จับจ้องไปยังหลินฝาน
“ ว้าว ! ที่แท้ก็เป็นสามีของไป๋อีนี่เองหรอ ? แม่เจ้า นี่มันดอกไม้ที่ปักอยู่บนขี้วัวจริงๆสินะ ! อีกอย่างยังเป็นขี้ที่นานแล้วด้วย ”
“ ใครว่าไม่ใช่บ้าง ! ดูเขาสิ เก็บเศษผ้าขี้ริ้วอะไรมาใส่ ! นี่มาขายหน้าหรอ ?”
“……”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ภายในห้องก็เริ่มดังขึ้น
เพื่อนในสมัยเรียนนับสิบคน ต่างก็แอบหัวเราะเยาะหลินฝาน
ถึงแม้ว่าเสียงของคนเหล่านี้จะค่อยๆเบาลงก็ตาม แต่ถึงอย่างไรหลินฝานก็ยังคงเป็นตัวตลกที่ทุกคนพูดถึง
เมื่อเห็นแบบนี้ !
เวินเชี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะเผยถึงรอยยิ้มที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น ซึ่งเธอก็บอกไอ้สวะนี้แต่แรกแล้วว่าอย่ามา เป็นอย่างไรละทีนี้ ?
ขายหน้าไหมละ ? ทนไม่ไหวแล้วไหมละ ?
อะแฮ่ม !
พอคิดแบบนี้แล้ว เวินเชี่ยนก็โบกมือขึ้นทันที ทำให้การฉีกหน้าและเยาะเย้ยค่อยๆเงียบลง จากนั้นก็พูดกับเพื่อนๆที่นั่งอยู่ว่า :
“ ทุกคน ฉันขอแนะนำสักหน่อยนะ เขาคนนี้เป็นถึงสามีของไป๋อีดาวโรงเรียน——หลินฝาน !”
บูม !
ทันทีที่พูดจบ ทันใดนั้นเสียงโห่และเสียงเยาะเย้ยภายในห้องก็ดังขึ้น
ซึ่งมันไม่เพียงแค่นั้น เวินเชี่ยนยังคงพูดด้วยสีหน้าที่ขี้เล่นว่า :
“ นอกจากนี้นะ เมื่อกี้ระหว่างทางที่มา ยังเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์อีกด้วย ! แล้วรถที่ถูกชนนั้นก็ยังเป็นรถแลมโบกินี่ของสวีจื๋อเหิงและจางเทียนลูกชายของประธานแห่งบริษัทเทียนหลงกรุ๊ป ! และคนที่ชนก็คือหลินฝาน !”
อะไรนะ !
เมื่อได้ยินสิ่งที่เวินเชี่ยนพูดนั้น ทุกคนต่างก็รู้สึกตกใจกันหมด
รถที่ชนนั้นมันคือแลมโบกินี่ของสวีจื๋อเหิงกับจางเทียนเลยนะ !
แม่เจ้า ใครบ้างที่จะไม่รู้จักสองพี่น้องเสเพลนี้ ?
ไอ้สวะนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้สองพี่น้องเสเพลนั้นไม่พอใจ แต่ยังมีหน้ามาร่วมงานเลี้ยงรุ่นอีก นี่จะลากพวกเราเข้าไปพัวพันด้วยหรือไง ?
ทันใดนั้นเอง เสียงด่าเสียงไม่พอใจรอบข้างก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนต่างก็จ้องไปที่หลินฝานราวกับว่ากำลังมองดูไอ้ตัวตลก
ผู้คนต่างก็ฮึกเหิมขึ้นมา !
“ เวินเชี่ยน เธอ……” ไป๋อีถึงกับหน้าซีด
ก่อนหน้านี้ที่จะเข้ามา เธอได้บอกับเวินเชี่ยนเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ซึ่งเดิมทีเธอคิดว่าอยากจะให้เวินเชี่ยนช่วยหาทางออก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อนสนิทของตัวเองจะกลายเป็นคนที่บอกกับทุกคน
เวินเชี่ยนไม่มีแม้แต่ความรู้สึกผิดเลยสักนิด แต่กลับควงแขนไป๋อีแล้วพูดปลอบว่า :
“ ไป๋อี ไม่ต้องกังวลไปนะ ! หัวหน้าห้องของพวกเราหลินกวงเหยาเป็นถึงผู้จัดการของบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปเลยนะ อีกทั้งยังสนิทสนมกับสวีจื๋อเหิงอีกด้วย มีเขาคอยช่วยพูด รับรองว่าไม่เป็นไรแน่นอน !”
ในขณะที่พูดอยู่นั้น
เวินเชี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบตามองไปยังชายหนุ่มหล่อเหลาที่สวมแว่นตาขอบทอง :
“ ฉันพูดถูกไหมละ ? หัวหน้าห้อง !”
หลินกวงเหยา !
สมัยเรียนเขาก็เป็นหัวหน้าห้องของไป๋อี แล้วก็ยังเป็นคนที่คอยตามจีบไป๋อีอยู่ตลอด
หลินฝานรู้อยู่แล้ว เพราะก่อนหน้านี้หลินกวงเหยาก็เคยส่งดอกไม้ให้กับไป๋อีหลายต่อหลายครั้ง อีกทั้งยังไปบ้านของไป๋อีอย่างเปิดเผยเพื่อที่อยากจะคอยรับคอยส่งไป๋อี แต่เขาก็ถูกไป๋อีปฏิเสธทุกครั้ง
เมื่อได้ยินเวินเชี่ยนพูดแบบนั้น สีหน้าของไป๋อีก็ดีใจขึ้นมา
เธอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าหลินกวงเหยานั้นทำงานอยู่ที่บริษัทเทียนหลงกรุ๊ป แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะสนิทสนมกับสวีจื๋อเหิง
ในตอนนั้นไป๋อีก็อดไม่ได้ที่จะมองหลินกวงเหยาด้วยสีหน้ากังวลใจ แล้วก็ถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล :
“ หัวหน้า คุณช่วยฉันพูดกับคุณสวีหน่อยได้ไหม ? หลินฝานเขาไม่ได้มีเจตนาเลยจริงๆ !”
โอกาส !
เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางที่กระวนกระวายใจของไป๋อีนั้น ในใจของหลินกวงเหยาก็รู้สึกดีใจมากๆ เพราะเขารู้ว่าโอกาสของตัวเองมาถึงแล้ว
เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่ผู้หญิงในฝันของเขาจะขอให้เขาช่วย
แต่ทว่าเป็นการขอให้ช่วยไอ้สวะคนนี้อย่างนั้นหรอ ?
ฝันไปเถอะ !
ถึงแม้หลินกวงเหยาจะเย้ยหยันเธออยู่ในใจก็ตาม แต่ใบหน้าของเขาก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น :
“ ได้เลยไม่มีปัญหา ! ไป๋อี เรื่องเล็กแค่นี้ เดี๋ยวฉันบอกกับเขาให้ก็เรียบร้อยแล้ว !”
“ จริงเหรอ ? ดีมากเลย !” เมื่อไป๋อีได้ยินแบบนั้น เธอก็มีสีหน้าที่ดีอกดีใจแล้วก็พูดกับหลินกวงเหยาด้วยน้ำเสียงที่ซาบซึ้งใจ :
“ ขอบคุณหัวหน้ามากๆเลยนะ !”
ไป๋อีก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก
แต่ทว่าหลินฝานสังเกตเห็นว่ามือที่ล้วงกระเป๋าอยู่ของหลินกวงเหยานั้นขยับไม่หยุด ซึ่งมันชัดเจนเลยว่าเขากำลังแอบส่งข้อความ !
ไม่ต้องเดาเลย หลินฝานมั่นใจเลยว่าหลินกวงเหยากำลังบอกสวีจื๋อเหิง !
ในขณะนี้ หลินฝานก็อดไม่ได้ที่จะมองหลินกวงเหยาด้วยสายตาที่มืดมนและเย็นชา
……
และในเวลาเดียวกันนั้นเอง
หลินกวงเหยาที่กำลังจะส่งข้อความนั้น
ตอนนี้เมืองเจียงก็ได้วุ่นวายไปทั้งเมืองแล้ว
รถจากหน่วยงานของรัฐหรือตำรวจต่างก็กำลังตามหารถเบนซ์คันนี้ไม่ว่าจะบนท้องถนนหรือในตรอกซอกซอย
ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปต่างก็นั่งรถหรูออกตามหาหลินฝานและไป๋อีไปทั่ว
สิบนาทีผ่านไป !
ยี่สิบนาทีผ่านไป !
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป !
ในเวลานี้สวีจื๋อเหิงและจางเทียนต่างก็เหงื่อแตกพลั่ก ราวกับก๊อกน้ำที่เปิดน้ำทิ้งไว้แล้วไหลไม่หยุด
ซึ่งพ่อของพวกเขาจะโทรหาทุกๆสองสามนาที และทุกครั้งที่โทรมานั้นก็จะโดนด่าซะเละ และมันก็ทำให้สองพี่น้องเสเพลนี้แทบบ้า
“ ให้ตายเถอะ ! คุณหลินคนนี้สรุปแล้วมีเบื้อหลังที่น่ากลัวอะไรขนาดนั้น ! ทำไมถึงทำให้พ่อของเราหวาดกลัวขนาดนี้ !”
สีหน้าของสวีจื๋อเหิงคลุมเครือไปด้วยความหวาดกลัว
ซึ่งพ่อของเขาก็ได้พูดไว้แล้วด้วย !
ถ้าหากว่าหลินฝานไม่ยกโทษให้ละก็ พวกเขาก็จะโดนไล่ออกจากบ้าน อีกทั้งยังจะตัดขาดพ่อลูกถ้าแบบนั้นก็จะกลายเป็นลูกที่ถูกทิ้ง
ไม่เฉพาะแค่เขา !
จางเทียนที่อยู่ข่างๆก็ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นก็โดนขู่จนเกือบจะร้องไห้ แล้วเขาก็มองไปยังสวีจื๋อเหิงด้วยสีหน้าที่
หมดหวัง
“ พี่จื๋อเหิง ! ตอนนี้จะทำยังไงดี ? พ่อของเราพูดแล้วนะว่าถ้าคุณหลินนั้นเขาไม่ยกโทษให้ละก็ พ่อเขาจะฆ่าเราแน่ๆ ! พ่อเขาพูดจริงๆแน่ !”
หวากลัว !
ตั้งแต่เด็กจนโตจางเทียนไม่เคยเห็นพ่อของตัวเองบ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อน แล้วเขาก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ว่าถ้าหลินฝานจะไม่ยกโทษให้เขาและเขาจะต้องตายแน่ๆ
เมื่อได้ยินแบบนั้น สวีจื๋อเหิงที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกถึงแค่ความกังวลและความหวาดกลัว
และในขณะที่เขากำลังจะปลอบจางเทียนนั้น !
ตื้ดตื้ด !
ก็มีเสียงเรียกเข้าข้อความดังขึ้น
“ แม่งเอ้ย ! ไอ้เหี้ยตัวไหนเนี่ยไม่รู้เรื่องรู้ราว ! มีเรื่องทำไมไม่รู้จักโทรมา ? ส่งข้อความมาทำเหี้ยอะไรกัน !” สวีจื๋อเหิงก็ยิ่งทวีความโกรธมากขึ้น แล้วก็ด่าไม่หยุดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมา
ทันทีที่เห็นว่าเป็นข้อความจากหลินกวงเหยา
“ ไอ้เหี้ยหลินกวงเหยา ส่งข้อความอะไรมาตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญละก็ ดูสิว่าฉันจะจัดการไอ้โง่นี้มันยังไง !”
เมื่อสวีจื๋อเหิงแตะไปที่ข้อความสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสะพรึง !
“ นายน้อย คนที่ชื่อหลินฝานตอนนี้อยู่ที่พรอสเพอริตี้คลับ ห้อง 808 ! รีบมาเลยครับ !”
ตูม !
เมื่อเห็นข้อความที่ส่งมา สวีจื๋อเหิงก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นอย่างรุนแรง
แล้วก็ตามมาด้วยความดีอกดีใจที่ล้นเหลือ :
“ เจอ……เจอแล้ว !”
น้ำเสียงสั่นคลอนของเขาราวกับว่าเจอขุนสมทรัพย์ ซึ่งมันทำให้เขาตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
จากนั้นเขาก็ดึงจางเทียนวิ่งไปยังรถอีกคัน
“ เร็วเข้า ! แล้วก็รีบบอกทุกคนเลยนะว่าคุณหลินอยู่ที่พรอสเพอริตี้คลับ !”
“ บ้าเอ้ย รีบตามฉันไปขอโทษเลย ! เร็วเข้า ! ! ”
เย่ !
ทันทีที่พูดจบ ทันใดนั้นเองรถยนต์นับคันไม่ถ้วนต่างก็เริ่มสตาร์ทรถพร้อมกัน
เมื่อเซวี่ยนเหมยกุยเดินลงมาจากบัลลังก์กุหลาบ ผู้คนชั้นหนึ่งที่อยู่ที่บาร์ต่างก็พร้อมใจกันเงียบลงกันทันที
ซึ่งสายตาทุกคู่ต่างก็จับจ้องไปยังเซวี่ยนเหมยกุย และก็เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นถึงสีหน้าท่าทางที่ตกใจราวกับว่าเห็นคนที่น่ากลัวหรืออะไรบางอย่าง
และเสียงซุบซิบในบาร์ก็เริ่มดังขึ้น
ซึ่งไม่ใช่เพียงแค่นั้น !
ซู่ลาลา !
ชายร่างกำยำในชุดสูทก็ค่อยๆเดินออกมาจากฝูงชนทีละคน และในชั่วพริบตานั้นพวกเขาก็มายืนประกบตัวเซวี่ยนเหมยกุย
ซึ่งมีถึงหลายสิบคน !
ความดุร้ายและความน่ากลัวของอีกาดำจำนวนมาก ราวกับเป็นกลุ่มอันธพาลที่ใส่ชุดสูท ซึ่งมันทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่น
“ เกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ ?” ชายสูงใหญ่ที่มีร่างกายบึกบึนนั้นราวกับมนุษย์เหล็กที่มีท่าทางโหดเหี้ยม
เขานั้น, ถือว่าเป็นลูกน้องเบอร์หนึ่งของเซวี่ยนเหมยกุย——เฮยหู่ !
ราชามวยใต้ดิน ซึ่งเป็นผู้ที่โหดเหี้ยมและโด่งดังในเมืองเจียง
ในขณะนั้นเอง เสียงเพลงในบาร์ก็เงียบสงัดลง และสายตาผู้คนต่างก็จับจองไปยังใบหน้าของเซวี่ยนเหมยกุย
หวาดผวา !
งงงวย !
นี่ถือว่าเป็นครั้งแรกเลยที่ทุกคนได้เห็นถึงสีหน้าท่าทางของเซวี่ยนเหมยกุยที่เผยออกมา
“ เร็วเข้า ! เคลียร์ให้สะอาด ! เจ้านายของพวกเรามาแล้ว !”
อะไรนะ !
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของเซวี่ยนเหมยกุย ไม่ว่าจะเฮยหู่หรือลูกค้าที่อยู่รอบข้างต่างก็ตกตะลึง
เจ้านาย ?
ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึงเลยว่า คนแบบนี้จะมีคุณสมบัติเหมาะสมให้คนที่สง่าผ่าเผยอย่างเซวี่ยนเหมยกุยเรียกว่าเจ้านาย ?
ว้าว !
ทันใดนั้นเอง ลูกค้าที่อยู่ชั้นหนึ่งต่างก็มีคึกคักเจี๊ยวจ้าวกันขึ้นมา ซึ่งแต่ละคนก็เหมือนจะเกิดความตกตะลึง
ถึงอย่างไร มันไม่จบเพียงแค่นั้น
เซวี่ยนเหมยกุยก็พูดออกมาทันทีว่า :
“ เฮยหู่ ส่งคนไปเฝ้าห้อง 808 ! และห้ามให้ใครไปรบกวนเจ้านายเด่นขาด !”
808 !
เมื่อได้ยินแบบนี้ ทุกสายต่างก็จับจองไปยังห้องที่อยู่บนชั้นสอง
ในใจของทุกคนต่างก็เริ่มสะพรึงถึงความน่ากลัว พวกเขาเลยรู้ว่าคนที่เข้าไปในห้องนั้นเป็นมังกรบ้าคลั่งที่สามารถทำให้เมืองเจียงนั้นหวาดกลัว
……
ซึ่งคนที่อยู่ในห้อง 808 นั้นพวกเขาไม่ทางรู้ได้เลยว่าข้างนอกนี้มันเกิดอะไรขึ้นบ้าง
ในขณะนั้นเอง สายตาทุกคู่ที่เต็มไปด้วยความดูถูกและเยาะเย้ยนั้นต่างก็จับจ้องไปยังหลินฝาน
“ ว้าว ! ที่แท้ก็เป็นสามีของไป๋อีนี่เองหรอ ? แม่เจ้า นี่มันดอกไม้ที่ปักอยู่บนขี้วัวจริงๆสินะ ! อีกอย่างยังเป็นขี้ที่นานแล้วด้วย ”
“ ใครว่าไม่ใช่บ้าง ! ดูเขาสิ เก็บเศษผ้าขี้ริ้วอะไรมาใส่ ! นี่มาขายหน้าหรอ ?”
“……”
เสียงวิพากษ์วิจารณ์ภายในห้องก็เริ่มดังขึ้น
เพื่อนในสมัยเรียนนับสิบคน ต่างก็แอบหัวเราะเยาะหลินฝาน
ถึงแม้ว่าเสียงของคนเหล่านี้จะค่อยๆเบาลงก็ตาม แต่ถึงอย่างไรหลินฝานก็ยังคงเป็นตัวตลกที่ทุกคนพูดถึง
เมื่อเห็นแบบนี้ !
เวินเชี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะเผยถึงรอยยิ้มที่มีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น ซึ่งเธอก็บอกไอ้สวะนี้แต่แรกแล้วว่าอย่ามา เป็นอย่างไรละทีนี้ ?
ขายหน้าไหมละ ? ทนไม่ไหวแล้วไหมละ ?
อะแฮ่ม !
พอคิดแบบนี้แล้ว เวินเชี่ยนก็โบกมือขึ้นทันที ทำให้การฉีกหน้าและเยาะเย้ยค่อยๆเงียบลง จากนั้นก็พูดกับเพื่อนๆที่นั่งอยู่ว่า :
“ ทุกคน ฉันขอแนะนำสักหน่อยนะ เขาคนนี้เป็นถึงสามีของไป๋อีดาวโรงเรียน——หลินฝาน !”
บูม !
ทันทีที่พูดจบ ทันใดนั้นเสียงโห่และเสียงเยาะเย้ยภายในห้องก็ดังขึ้น
ซึ่งมันไม่เพียงแค่นั้น เวินเชี่ยนยังคงพูดด้วยสีหน้าที่ขี้เล่นว่า :
“ นอกจากนี้นะ เมื่อกี้ระหว่างทางที่มา ยังเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์อีกด้วย ! แล้วรถที่ถูกชนนั้นก็ยังเป็นรถแลมโบกินี่ของสวีจื๋อเหิงและจางเทียนลูกชายของประธานแห่งบริษัทเทียนหลงกรุ๊ป ! และคนที่ชนก็คือหลินฝาน !”
อะไรนะ !
เมื่อได้ยินสิ่งที่เวินเชี่ยนพูดนั้น ทุกคนต่างก็รู้สึกตกใจกันหมด
รถที่ชนนั้นมันคือแลมโบกินี่ของสวีจื๋อเหิงกับจางเทียนเลยนะ !
แม่เจ้า ใครบ้างที่จะไม่รู้จักสองพี่น้องเสเพลนี้ ?
ไอ้สวะนี้ ไม่เพียงแต่ทำให้สองพี่น้องเสเพลนั้นไม่พอใจ แต่ยังมีหน้ามาร่วมงานเลี้ยงรุ่นอีก นี่จะลากพวกเราเข้าไปพัวพันด้วยหรือไง ?
ทันใดนั้นเอง เสียงด่าเสียงไม่พอใจรอบข้างก็เริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนต่างก็จ้องไปที่หลินฝานราวกับว่ากำลังมองดูไอ้ตัวตลก
ผู้คนต่างก็ฮึกเหิมขึ้นมา !
“ เวินเชี่ยน เธอ……” ไป๋อีถึงกับหน้าซีด
ก่อนหน้านี้ที่จะเข้ามา เธอได้บอกับเวินเชี่ยนเรื่องอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ซึ่งเดิมทีเธอคิดว่าอยากจะให้เวินเชี่ยนช่วยหาทางออก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเพื่อนสนิทของตัวเองจะกลายเป็นคนที่บอกกับทุกคน
เวินเชี่ยนไม่มีแม้แต่ความรู้สึกผิดเลยสักนิด แต่กลับควงแขนไป๋อีแล้วพูดปลอบว่า :
“ ไป๋อี ไม่ต้องกังวลไปนะ ! หัวหน้าห้องของพวกเราหลินกวงเหยาเป็นถึงผู้จัดการของบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปเลยนะ อีกทั้งยังสนิทสนมกับสวีจื๋อเหิงอีกด้วย มีเขาคอยช่วยพูด รับรองว่าไม่เป็นไรแน่นอน !”
ในขณะที่พูดอยู่นั้น
เวินเชี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะเหลือบตามองไปยังชายหนุ่มหล่อเหลาที่สวมแว่นตาขอบทอง :
“ ฉันพูดถูกไหมละ ? หัวหน้าห้อง !”
หลินกวงเหยา !
สมัยเรียนเขาก็เป็นหัวหน้าห้องของไป๋อี แล้วก็ยังเป็นคนที่คอยตามจีบไป๋อีอยู่ตลอด
หลินฝานรู้อยู่แล้ว เพราะก่อนหน้านี้หลินกวงเหยาก็เคยส่งดอกไม้ให้กับไป๋อีหลายต่อหลายครั้ง อีกทั้งยังไปบ้านของไป๋อีอย่างเปิดเผยเพื่อที่อยากจะคอยรับคอยส่งไป๋อี แต่เขาก็ถูกไป๋อีปฏิเสธทุกครั้ง
เมื่อได้ยินเวินเชี่ยนพูดแบบนั้น สีหน้าของไป๋อีก็ดีใจขึ้นมา
เธอเพิ่งจะนึกขึ้นได้ว่าหลินกวงเหยานั้นทำงานอยู่ที่บริษัทเทียนหลงกรุ๊ป แต่ก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะสนิทสนมกับสวีจื๋อเหิง
ในตอนนั้นไป๋อีก็อดไม่ได้ที่จะมองหลินกวงเหยาด้วยสีหน้ากังวลใจ แล้วก็ถามเขาด้วยน้ำเสียงที่เป็นกังวล :
“ หัวหน้า คุณช่วยฉันพูดกับคุณสวีหน่อยได้ไหม ? หลินฝานเขาไม่ได้มีเจตนาเลยจริงๆ !”
โอกาส !
เมื่อเห็นสีหน้าท่าทางที่กระวนกระวายใจของไป๋อีนั้น ในใจของหลินกวงเหยาก็รู้สึกดีใจมากๆ เพราะเขารู้ว่าโอกาสของตัวเองมาถึงแล้ว
เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันที่ผู้หญิงในฝันของเขาจะขอให้เขาช่วย
แต่ทว่าเป็นการขอให้ช่วยไอ้สวะคนนี้อย่างนั้นหรอ ?
ฝันไปเถอะ !
ถึงแม้หลินกวงเหยาจะเย้ยหยันเธออยู่ในใจก็ตาม แต่ใบหน้าของเขาก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มที่แสนอบอุ่น :
“ ได้เลยไม่มีปัญหา ! ไป๋อี เรื่องเล็กแค่นี้ เดี๋ยวฉันบอกกับเขาให้ก็เรียบร้อยแล้ว !”
“ จริงเหรอ ? ดีมากเลย !” เมื่อไป๋อีได้ยินแบบนั้น เธอก็มีสีหน้าที่ดีอกดีใจแล้วก็พูดกับหลินกวงเหยาด้วยน้ำเสียงที่ซาบซึ้งใจ :
“ ขอบคุณหัวหน้ามากๆเลยนะ !”
ไป๋อีก็รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก
แต่ทว่าหลินฝานสังเกตเห็นว่ามือที่ล้วงกระเป๋าอยู่ของหลินกวงเหยานั้นขยับไม่หยุด ซึ่งมันชัดเจนเลยว่าเขากำลังแอบส่งข้อความ !
ไม่ต้องเดาเลย หลินฝานมั่นใจเลยว่าหลินกวงเหยากำลังบอกสวีจื๋อเหิง !
ในขณะนี้ หลินฝานก็อดไม่ได้ที่จะมองหลินกวงเหยาด้วยสายตาที่มืดมนและเย็นชา
……
และในเวลาเดียวกันนั้นเอง
หลินกวงเหยาที่กำลังจะส่งข้อความนั้น
ตอนนี้เมืองเจียงก็ได้วุ่นวายไปทั้งเมืองแล้ว
รถจากหน่วยงานของรัฐหรือตำรวจต่างก็กำลังตามหารถเบนซ์คันนี้ไม่ว่าจะบนท้องถนนหรือในตรอกซอกซอย
ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทเทียนหลงกรุ๊ปต่างก็นั่งรถหรูออกตามหาหลินฝานและไป๋อีไปทั่ว
สิบนาทีผ่านไป !
ยี่สิบนาทีผ่านไป !
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป !
ในเวลานี้สวีจื๋อเหิงและจางเทียนต่างก็เหงื่อแตกพลั่ก ราวกับก๊อกน้ำที่เปิดน้ำทิ้งไว้แล้วไหลไม่หยุด
ซึ่งพ่อของพวกเขาจะโทรหาทุกๆสองสามนาที และทุกครั้งที่โทรมานั้นก็จะโดนด่าซะเละ และมันก็ทำให้สองพี่น้องเสเพลนี้แทบบ้า
“ ให้ตายเถอะ ! คุณหลินคนนี้สรุปแล้วมีเบื้อหลังที่น่ากลัวอะไรขนาดนั้น ! ทำไมถึงทำให้พ่อของเราหวาดกลัวขนาดนี้ !”
สีหน้าของสวีจื๋อเหิงคลุมเครือไปด้วยความหวาดกลัว
ซึ่งพ่อของเขาก็ได้พูดไว้แล้วด้วย !
ถ้าหากว่าหลินฝานไม่ยกโทษให้ละก็ พวกเขาก็จะโดนไล่ออกจากบ้าน อีกทั้งยังจะตัดขาดพ่อลูกถ้าแบบนั้นก็จะกลายเป็นลูกที่ถูกทิ้ง
ไม่เฉพาะแค่เขา !
จางเทียนที่อยู่ข่างๆก็ด้วย ยิ่งไปกว่านั้นก็โดนขู่จนเกือบจะร้องไห้ แล้วเขาก็มองไปยังสวีจื๋อเหิงด้วยสีหน้าที่
หมดหวัง
“ พี่จื๋อเหิง ! ตอนนี้จะทำยังไงดี ? พ่อของเราพูดแล้วนะว่าถ้าคุณหลินนั้นเขาไม่ยกโทษให้ละก็ พ่อเขาจะฆ่าเราแน่ๆ ! พ่อเขาพูดจริงๆแน่ !”
หวากลัว !
ตั้งแต่เด็กจนโตจางเทียนไม่เคยเห็นพ่อของตัวเองบ้าคลั่งขนาดนี้มาก่อน แล้วเขาก็รู้สึกถึงลางสังหรณ์ว่าถ้าหลินฝานจะไม่ยกโทษให้เขาและเขาจะต้องตายแน่ๆ
เมื่อได้ยินแบบนั้น สวีจื๋อเหิงที่อยู่ข้างๆก็รู้สึกถึงแค่ความกังวลและความหวาดกลัว
และในขณะที่เขากำลังจะปลอบจางเทียนนั้น !
ตื้ดตื้ด !
ก็มีเสียงเรียกเข้าข้อความดังขึ้น
“ แม่งเอ้ย ! ไอ้เหี้ยตัวไหนเนี่ยไม่รู้เรื่องรู้ราว ! มีเรื่องทำไมไม่รู้จักโทรมา ? ส่งข้อความมาทำเหี้ยอะไรกัน !” สวีจื๋อเหิงก็ยิ่งทวีความโกรธมากขึ้น แล้วก็ด่าไม่หยุดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ออกมา
ทันทีที่เห็นว่าเป็นข้อความจากหลินกวงเหยา
“ ไอ้เหี้ยหลินกวงเหยา ส่งข้อความอะไรมาตอนนี้ ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญละก็ ดูสิว่าฉันจะจัดการไอ้โง่นี้มันยังไง !”
เมื่อสวีจื๋อเหิงแตะไปที่ข้อความสีหน้าของเขาก็เต็มไปด้วยความสะพรึง !
“ นายน้อย คนที่ชื่อหลินฝานตอนนี้อยู่ที่พรอสเพอริตี้คลับ ห้อง 808 ! รีบมาเลยครับ !”
ตูม !
เมื่อเห็นข้อความที่ส่งมา สวีจื๋อเหิงก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่นอย่างรุนแรง
แล้วก็ตามมาด้วยความดีอกดีใจที่ล้นเหลือ :
“ เจอ……เจอแล้ว !”
น้ำเสียงสั่นคลอนของเขาราวกับว่าเจอขุนสมทรัพย์ ซึ่งมันทำให้เขาตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก
จากนั้นเขาก็ดึงจางเทียนวิ่งไปยังรถอีกคัน
“ เร็วเข้า ! แล้วก็รีบบอกทุกคนเลยนะว่าคุณหลินอยู่ที่พรอสเพอริตี้คลับ !”
“ บ้าเอ้ย รีบตามฉันไปขอโทษเลย ! เร็วเข้า ! ! ”
เย่ !
ทันทีที่พูดจบ ทันใดนั้นเองรถยนต์นับคันไม่ถ้วนต่างก็เริ่มสตาร์ทรถพร้อมกัน
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.webreadapp.com All rights reserved
