บทที่ 7 แกนับเป็นตัวอะไร!
by จุ้ยชิงเฟิง
19:01,Nov 16,2023
ขอบคุณสำหรับบุญคุณที่ช่วยชีวิตเมื่อ 10 ก่อน!
หลังจากที่คำพูดนี้ของผู้จัดการหวังสิ้นเสียงลง ภายในห้องส่วนตัว ราวกับเปิดสวิตซ์หยุดเสียง ตกสู่ความเงียบสนิททันที
ทุกคนล้วนรู้สึกราวกับหายใจไม่ออกชั่วขณะ เหมือนได้ยินเรื่องที่น่าเหลือเชื่ออะไรอย่างนั้น
หลินกวงเหยาเป็นคนที่มีบุญคุณช่วยเหลือเซวี่ยนเหมยกุย?
ฟู่!
ในใจพวกเวินเชี่ยน แต่ละคนล้วนรู้สึกหัวใจตกลงมาอยู่ที่ตาตุ่ม
นั่นคือเซวี่ยนเหมยกุยเลยนะ!
เป็นตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวราวกับราชินีแห่งเมืองเจียง และหลินกวงเหยาได้ช่วยชีวิตของเธอไว้ บวกกับหลินกวงเหยามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับคุณชายสวีจื๋อเหิง งั้นฐานะของเขาก็เพิ่มขึ้น มากพอที่จะเป็นมาเฟียลำดับต้นๆในหมู่คนเมืองเจียง
ซวบ ซวบ ซวบ!
นาทีนี้ ผู้คนต่างมองหลินกวงเหยาด้วยสายตาชื่นชมเคารพนอบน้อม
โดยเฉพาะ ผู้จัดการหวังที่นำเหล่าบริกรกลุ่มหนึ่งทำความเคารพแล้วออกจากห้องส่วนตัว
กึก!
เพื่อนเก่าภายในห้องอาหารส่วนตัวทุกคนต่างลุกฮือขึ้นมาล้อมรอบหลินกวงเหยาทีละคน เหมือนดาวล้อมเดือน
“พี่กวงเหยา! พี่ยอดเยี่ยมเกินไปแล้วจริงๆ พี่เป็นผู้มีพระคุณของเซวี่ยนเหมยกุยเลยนะ!”
“พระเจ้า เหล้าไวน์เหล่านี้เป็นของคุณภาพชั้นยอดของเซวี่ยนเหมยกุย ถึงแม้มาเฟียสูงสุดในเมืองเจียงยังไม่อาจได้ลิ้มรสสักแอะ ตอนนี้กลับส่งมอบให้พี่ทั้งหมด นี่อย่างน้อยก็บอกได้ว่าแพงถึงขั้นหลายล้านเลยสินะ!”
“ห้องหน้าห้อง หลังจากนี้พวกเราต้องอาศัยให้คุณคุ้มกะลาหัวแล้วสินะ!”
“……”
พวกเวินเชี่ยนจ้องมองไปทางหลินกวงเหยาด้วยสายตาเป็นประกาย ยิ่งกว่านั้นก็มีผู้หญิงที่กล้าหาญบางคนเริ่มใช้ร่างกายถูไถที่ต้นแขนของหลินกวงเหยาไม่หยุด
ท่าทีออดอ้อนประจบสุดขีด
ไม่เพียงพวกเขาเท่านั้น!
แม้แต่ไป๋อีในขณะนี้ก็อดที่จะมองหลินกวงเหยาใหม่แฝงแววประหลาดใจเป็นอย่างมาก
โดยเฉพาะเมื่อเธอนำมาเปรียบเทียบกลับหลินฝานที่เงียบไม่พูดไม่จาอยู่ข้างกายเธอ ใจเธอก็เริ่มมีความรู้สึกผิดหวังเพิ่มมากขึ้น
ทำไมผู้ชายคนอื่นราวกับเปล่งแสงสว่าง!
แล้วทำไมหลินฝานถึงสุดจะทนแบบนี้!
และในขณะนี้เอง ในใจของหลินกวงเหยากลับรู้สึกสงสัยและไม่สงบในใจจากความจริงที่แตกต่างจากที่ทุกคนพากันชื่นชม
เพราะตัวเขาเองยังจำไม่ได้เลยว่าเคยไปช่วยเซวี่ยนเหมยกุยตอนไหน
โดยเฉพาะ 10 ปีก่อน?
ตอนนั้นเขายังเป็นนักเรียนอยู่เลย จะไปช่วยคนที่ไหน!
“หรือฉันอาจจะเคยช่วยเขาโดยไม่ได้ตั้งใจละมั้ง?”
หลินกวงเหยาส่ายหน้าทันที ปัดความไม่สงบในใจออกจากหัวไป โดยเฉพาะหลังจากคำพูดเกินจริงของทุกคน เขาถึงขนาดรู้สึกจริงๆว่าตัวเองเป็นผู้มีพระคุณของเซวี่ยนเหมยกุย
ช่วงเวลาสั้นๆ ความนิยมท่วมท้น
โดยเฉพาะ เมื่อเขาพบว่าไป๋อีก็มองมาทางเขา ก็รู้สึกราวประสบความสำเร็จอันเรืองรอง ใจจอมปลอมก็เพิ่มสูงขึ้น
“เพื่อนนักเรียนทุกท่าน ในเมื่อหลินฝานนำเงินออกมาไม่ได้ งั้นวันนี้ค่าใช้จ่ายนี้ผมจะเหมาเอง!”
ว้าว!
สิ้นเสียงห้องอาหารส่วนตัวก็เดือดขึ้นมา
ในสายตาของทุกคน เงาของหลินกวงเหยายิ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆไม่มีจำกัด
“ฮ่าฮ่า……หัวหน้าห้องเจ๋งเกินไปแล้ว! ไม่เหมือนกับคนบางคน ตบหน้าตัวเองทำเป็นหน้าใหญ่ใจโต ไม่มีเงินจ่ายยังจะเสแสร้ง!”
“ใช่นะสิ! ยังต้องเป็นหัวหน้าห้องพวกเราที่สุดยอดและเท่ ฉันว่าไป๋อีตอนนั้นควรจะแต่งให้กับหัวหน้าห้อง!”
“เหอะเหอะ! เทพธิดาไป๋อี ไม่สู้เตะคนไร้ค่าข้างกายคุณตอนนี้ไปซะดีกว่า! คุณกับหัวหน้าห้องเป็นคู่เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยก!”
“……”
ทุกคนต่างเสียงดังเจี๊ยวจ้าว
ในน้ำเสียงเหล่านั้นเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลนเยาะเย้ยถากถางหลินฝาน ทั้งหมดล้วนสื่อจะจับคู่ไป๋อีกับหลินกวงเหยา
ได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้ว ใบหน้างามของไป๋อีก็เดี๋ยวแดงก่ำเดี๋ยวซีดขาว
นี่ยังไม่ใช่เพียงแค่นี้!
ขณะนี้เวินเชี่ยนพูดกับหลินฝานด้วยสีหน้าดูแคลน
“หลินฝาน นายเห็นแล้วยัง? หัวหน้าห้องของพวกเราเป็นคนระดับไหน ส่วนนายเป็นคนไร้ค่าขนาดไหนกัน! นายมีสิทธิ์อะไรมาอยู่ด้วยกันกับไป๋อี!”
“ฉันเตือนนายนะ รีบออกไปจากไป๋อี! อย่าหาเหาใส่หัวเลย!”
คำพูดของเวินเชี่ยนราวกับเป็นเสียงในใจของทุกคนอย่างไรอย่างนั้น
สายตาของคนทั้งหมดกวาดมามองยังหลินฝานพร้อมกัน เหมือนมองตัวตลกเรื่องน่าขำขันเรื่องหนึ่ง
เพียงแต่!
หลินฝานไม่เพียงโมโหแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามมุมปากเผยรอยยิ้มที่ลึกล้ำออกมา
“ใช่ไหม?”
กล่าวเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นช้าๆ ดวงตากวาดมองทุกคนในที่แห่งนี้
“หวังว่าอีกเดี๋ยวพวกนายจะยังหัวเราะได้อย่างสนุกสนานเหมือนตอนนี้!”
อะไรนะ!
เจ้าหมอนี่หมายความว่าอะไร?
ผู้คนต่างขมวดคิ้ว และในเวลาที่พวกเขาคิดจะเยาะเย้ยถากถางหลินฝานต่อ กลับเห็นว่าหลินฝานพูดกับไป๋อีโดยตรงว่า
“ผมรอคุณด้านนอกนะ!”
กล่าวเสร็จ หลินฝานไม่มองผู้คนเลยแม้แต่น้อย มุ่งตรงเดินออกไปจากห้องอาหารส่วนตัวแล้ว
“ชิ! เจ้าหมอนี่ไม่สุภาพบุรุษเลยจริงๆ! ตัวเองกลายเป็นเรื่องขบขัน ยังจะไม่ให้คนอื่นพูดเหรอไง?” ใบหน้างามของเวินเชี่ยนเวลานี้เหยเกสุดๆ เผยความรังเกียจและดูถูกดูแคลนบนใบหน้า
ผู้คนที่เหลือ ก็คิดไปเองว่าหลินฝานสะบัดแขนเสื้อเดินออกไปอย่างโกรธ ช่างน่าขายขี้หน้าสุดขีด น่าหัวเราะเยาะมากกว่าเดิม
“ไม่ต้องสนใจเขา! เขาคงไม่มีหน้าอยู่ที่นี่ต่อ ถึงได้รู้ตัวเองดีแล้วออกไป!”
“ใช่! เขามีสิทธิ์อะไรมาเทียบกับหัวหน้าห้องพวกเรา!”
“ฮ่าฮ่า……ไปได้ก็ดี! แค่คนไร้ค่ากินของฟรีคนหนึ่งเท่านั้น! พวกเรากินกันเถอะ!”
“……”
ผู้คนต่างหัวเราะขำขันกับการจากไปของหลินฝาน ไม่มีความสนใจสักนิด
มีเพียงไป๋อี!
เธอกำลังมองดูประตูห้องอาหารส่วนตัวที่ว่างเปล่าด้วยจิตใจที่ผิดหวังจนถึงขีดสุดแล้ว
หลอกไม่สำเร็จ จนกลายเป็นที่ตลกขบขัน!
และตอนนี้สะบัดแขนเสื้อเดินออกไปอย่างโกรธๆ ยิ่งเสียสิ้นความสง่าของชายชาตรี!
ความขมขื่นจางๆ ปรากฏขึ้นพร้อมมุมปากของไป๋อี ทำให้เธอหม่นหมอง
ไม่นาน!
อาหารสีสันตระการตาก็ได้บริกรยกเข้ามาเสิร์ฟทีละจานด้วยท่าทางนอบน้อม
พวกเวินเชี่ยน และหลินกวงเหยา ลิ้มรสไปพลาง ดื่มเหล้าไวน์ไปพลาง มีความสุขจนถึงขีดสุด
และหลินกวงเหยาที่อยู่ตรงกลางผู้คนก็แทบจะถูกยกยอชื่นชมจากทุกคน ราวกับเขาเป็นไอดอลของผู้คน ได้รับความเคารพและนับถือมากมาย
แต่เพียงไม่นาน!
ตึก ตึก ตึก!
เสียงฝีเท้าดังขึ้น เห็นเพียงผู้จัดการหวังคนก่อนหน้านี้ แต่เดินเข้ามาอีกครั้ง
“คุณหลิน เจ้ใหญ่ของพวกเราเดินทางมาคารวะเหล้า!”
กึก!
คำพูดนี้ออกมา ทุกคนในห้องอาหารส่วนตัวนี้ต่างวางตะเกียบแล้วลุกขึ้นยืนพร้อมเพรียงกันขึ้นมา
เจ้ใหญ่?
ย่อมต้องเป็นเซวี่ยนเหมยกุย!
ผู้คนต่างตื่นเต้นในใจสุดขีด พวกเขาฝันไปก็ยังคิดไม่ถึงว่าจะเจอภาพการคารวะเหล้าของเซวี่ยนเหมยกุยตัวเป็นๆกับตาตัวเอง ในช่วงเวลานี้ ทำให้พวกเขาตื่นตระหนกและตื่นเต้นรอคอยสุดๆ
ส่วนหลินกวงเหยาก็ตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกัน สีหน้าแดงก่ำอย่างรอคอย
“ได้! เชิญเจ้ใหญ่เข้ามาเถอะ!”
หลินกวงเหยาท่าทีสง่า ใบหน้าด้านข้างยิ่งดึงดูดสายตาพวกเวินเชี่ยนและไป๋อีมากกว่าเดิม
ในขณะนี้ สายตาของทุกคนล้วนรวมจุดโฟกัสที่ประตู
และการเฝ้าดูของพวกเขา!
ตึกตึกตึก!
เสียงฝีเท้าดังขึ้นตามทาง แต่เห็นหญิงสาวงามสง่าสวมชุดเดรสสีแดงเพลิงย่างก้าวปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางสายตาของทุกคนตอนนี้
เธอก็คือเซวี่ยนเหมยกุย!
ไม่เพียงเท่านี้!
ด้านหลังของเซวี่ยนเหมยกุย มีพวกเฮยหู่ที่ติดตามมาพร้อมชายฉกรรจ์สวมสูทกลุ่มหนึ่ง อำนาจเกรงขาม
แต่เมื่อเซวี่ยนเหมยกุยเพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องอาหารส่วนตัวนี้ หลังจากกวาดสายตามองทุกคนทั่วแล้วก็ขมวดคิ้วงามขึ้น
“คุณหลินล่ะ?”
หือ?
คำพูดนี้ออกมาแล้ว ผู้จัดการหวังและพวกหลินกวงเหยาต่างนิ่งอึ้ง
ลางร้ายปรากฏในใจของพวกเขาขึ้นตอนนี้
ผู้จัดการหวังรีบกล่าวด้วยความระมัดระวัง
“เจ้ใหญ่ ท่านนี้ก็คือคุณหลินนะครับ?”
ขณะพูด ผู้จัดการหวังก็ชี้ไปทางหลินกวงเหยาที่ลุกขึ้นยืน
ส่วนหลินกวงเหยาก็รีบยกแก้วเหล้าขึ้น กล่าวอย่างนอบน้อม
“สวัสดีครับเจ้ใหญ่ ผมคือหลินกวงเหยา และก็เป็นคุณหลินที่คุณพูดถึง! ตอนนั้นช่วยคุณไว้ก็เป็นเรื่องง่ายราวยกมือ! เจ้ใหญ่ไม่ต้องใส่ใจ!”
อะไรนะ!
ได้ยินคำพูดนี้เข้า ดวงตางามของเซวี่ยนเหมยกุยก็ปรากฏประกายคมกริบแห่งความเย็นยะเยือกขึ้นมา
โดยเฉพาะ เมื่อเธอมองที่ว่างด้านข้างของไป๋อีแล้วก็เหมือนจะเข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันที!
ตึก!
ตึก!
ตึก!
เซวี่ยนเหมยกุยเดินทีละก้าวไปหาหลินกวงเหยา
มองดูเซวี่ยนเหมยกุยเดินเข้ามา พวกไป๋อีและเวินเชี่ยนก็ตื่นเต้นขึ้นมาสุดๆ และชื่นชมหลินกวงเหยาจนถึงขีดสุดเช่นกัน
ทุกคนราวกับเห็นภาพเซวี่ยนเหมยกุยยกเหล้าคารวะหลินกวงเหยาไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น
ส่วนหลินกวงเหยา ก็หายใจถี่ มองดูเซวี่ยนเหมยกุยที่เข้าใกล้ขึ้นมาเรื่อย ๆ ความจอมปลอมในจิตใจก็เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด
และในตอนที่เซวี่ยนเหมยกุยมาถึงหน้าเขา
หลินกวงเหยารีบยกแก้วเหล้าและจะพูดสิ่งที่คิดบางอย่าง
แต่ทว่า คำพูดของเขายังไม่ทันได้ออกจากปาก!
เพียะ!!!
ตบหน้าเขาอย่างรุนแรงที่กกหูจนเกิดเสียงดังขึ้น ตบจนตัวเขาโซเซ เกือบล้มพับลงไป
หลังจากที่คำพูดนี้ของผู้จัดการหวังสิ้นเสียงลง ภายในห้องส่วนตัว ราวกับเปิดสวิตซ์หยุดเสียง ตกสู่ความเงียบสนิททันที
ทุกคนล้วนรู้สึกราวกับหายใจไม่ออกชั่วขณะ เหมือนได้ยินเรื่องที่น่าเหลือเชื่ออะไรอย่างนั้น
หลินกวงเหยาเป็นคนที่มีบุญคุณช่วยเหลือเซวี่ยนเหมยกุย?
ฟู่!
ในใจพวกเวินเชี่ยน แต่ละคนล้วนรู้สึกหัวใจตกลงมาอยู่ที่ตาตุ่ม
นั่นคือเซวี่ยนเหมยกุยเลยนะ!
เป็นตัวตนที่น่าสะพรึงกลัวราวกับราชินีแห่งเมืองเจียง และหลินกวงเหยาได้ช่วยชีวิตของเธอไว้ บวกกับหลินกวงเหยามีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับคุณชายสวีจื๋อเหิง งั้นฐานะของเขาก็เพิ่มขึ้น มากพอที่จะเป็นมาเฟียลำดับต้นๆในหมู่คนเมืองเจียง
ซวบ ซวบ ซวบ!
นาทีนี้ ผู้คนต่างมองหลินกวงเหยาด้วยสายตาชื่นชมเคารพนอบน้อม
โดยเฉพาะ ผู้จัดการหวังที่นำเหล่าบริกรกลุ่มหนึ่งทำความเคารพแล้วออกจากห้องส่วนตัว
กึก!
เพื่อนเก่าภายในห้องอาหารส่วนตัวทุกคนต่างลุกฮือขึ้นมาล้อมรอบหลินกวงเหยาทีละคน เหมือนดาวล้อมเดือน
“พี่กวงเหยา! พี่ยอดเยี่ยมเกินไปแล้วจริงๆ พี่เป็นผู้มีพระคุณของเซวี่ยนเหมยกุยเลยนะ!”
“พระเจ้า เหล้าไวน์เหล่านี้เป็นของคุณภาพชั้นยอดของเซวี่ยนเหมยกุย ถึงแม้มาเฟียสูงสุดในเมืองเจียงยังไม่อาจได้ลิ้มรสสักแอะ ตอนนี้กลับส่งมอบให้พี่ทั้งหมด นี่อย่างน้อยก็บอกได้ว่าแพงถึงขั้นหลายล้านเลยสินะ!”
“ห้องหน้าห้อง หลังจากนี้พวกเราต้องอาศัยให้คุณคุ้มกะลาหัวแล้วสินะ!”
“……”
พวกเวินเชี่ยนจ้องมองไปทางหลินกวงเหยาด้วยสายตาเป็นประกาย ยิ่งกว่านั้นก็มีผู้หญิงที่กล้าหาญบางคนเริ่มใช้ร่างกายถูไถที่ต้นแขนของหลินกวงเหยาไม่หยุด
ท่าทีออดอ้อนประจบสุดขีด
ไม่เพียงพวกเขาเท่านั้น!
แม้แต่ไป๋อีในขณะนี้ก็อดที่จะมองหลินกวงเหยาใหม่แฝงแววประหลาดใจเป็นอย่างมาก
โดยเฉพาะเมื่อเธอนำมาเปรียบเทียบกลับหลินฝานที่เงียบไม่พูดไม่จาอยู่ข้างกายเธอ ใจเธอก็เริ่มมีความรู้สึกผิดหวังเพิ่มมากขึ้น
ทำไมผู้ชายคนอื่นราวกับเปล่งแสงสว่าง!
แล้วทำไมหลินฝานถึงสุดจะทนแบบนี้!
และในขณะนี้เอง ในใจของหลินกวงเหยากลับรู้สึกสงสัยและไม่สงบในใจจากความจริงที่แตกต่างจากที่ทุกคนพากันชื่นชม
เพราะตัวเขาเองยังจำไม่ได้เลยว่าเคยไปช่วยเซวี่ยนเหมยกุยตอนไหน
โดยเฉพาะ 10 ปีก่อน?
ตอนนั้นเขายังเป็นนักเรียนอยู่เลย จะไปช่วยคนที่ไหน!
“หรือฉันอาจจะเคยช่วยเขาโดยไม่ได้ตั้งใจละมั้ง?”
หลินกวงเหยาส่ายหน้าทันที ปัดความไม่สงบในใจออกจากหัวไป โดยเฉพาะหลังจากคำพูดเกินจริงของทุกคน เขาถึงขนาดรู้สึกจริงๆว่าตัวเองเป็นผู้มีพระคุณของเซวี่ยนเหมยกุย
ช่วงเวลาสั้นๆ ความนิยมท่วมท้น
โดยเฉพาะ เมื่อเขาพบว่าไป๋อีก็มองมาทางเขา ก็รู้สึกราวประสบความสำเร็จอันเรืองรอง ใจจอมปลอมก็เพิ่มสูงขึ้น
“เพื่อนนักเรียนทุกท่าน ในเมื่อหลินฝานนำเงินออกมาไม่ได้ งั้นวันนี้ค่าใช้จ่ายนี้ผมจะเหมาเอง!”
ว้าว!
สิ้นเสียงห้องอาหารส่วนตัวก็เดือดขึ้นมา
ในสายตาของทุกคน เงาของหลินกวงเหยายิ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆไม่มีจำกัด
“ฮ่าฮ่า……หัวหน้าห้องเจ๋งเกินไปแล้ว! ไม่เหมือนกับคนบางคน ตบหน้าตัวเองทำเป็นหน้าใหญ่ใจโต ไม่มีเงินจ่ายยังจะเสแสร้ง!”
“ใช่นะสิ! ยังต้องเป็นหัวหน้าห้องพวกเราที่สุดยอดและเท่ ฉันว่าไป๋อีตอนนั้นควรจะแต่งให้กับหัวหน้าห้อง!”
“เหอะเหอะ! เทพธิดาไป๋อี ไม่สู้เตะคนไร้ค่าข้างกายคุณตอนนี้ไปซะดีกว่า! คุณกับหัวหน้าห้องเป็นคู่เหมาะสมราวกับกิ่งทองใบหยก!”
“……”
ทุกคนต่างเสียงดังเจี๊ยวจ้าว
ในน้ำเสียงเหล่านั้นเต็มไปด้วยความดูถูกดูแคลนเยาะเย้ยถากถางหลินฝาน ทั้งหมดล้วนสื่อจะจับคู่ไป๋อีกับหลินกวงเหยา
ได้ยินคำพูดเหล่านี้แล้ว ใบหน้างามของไป๋อีก็เดี๋ยวแดงก่ำเดี๋ยวซีดขาว
นี่ยังไม่ใช่เพียงแค่นี้!
ขณะนี้เวินเชี่ยนพูดกับหลินฝานด้วยสีหน้าดูแคลน
“หลินฝาน นายเห็นแล้วยัง? หัวหน้าห้องของพวกเราเป็นคนระดับไหน ส่วนนายเป็นคนไร้ค่าขนาดไหนกัน! นายมีสิทธิ์อะไรมาอยู่ด้วยกันกับไป๋อี!”
“ฉันเตือนนายนะ รีบออกไปจากไป๋อี! อย่าหาเหาใส่หัวเลย!”
คำพูดของเวินเชี่ยนราวกับเป็นเสียงในใจของทุกคนอย่างไรอย่างนั้น
สายตาของคนทั้งหมดกวาดมามองยังหลินฝานพร้อมกัน เหมือนมองตัวตลกเรื่องน่าขำขันเรื่องหนึ่ง
เพียงแต่!
หลินฝานไม่เพียงโมโหแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามมุมปากเผยรอยยิ้มที่ลึกล้ำออกมา
“ใช่ไหม?”
กล่าวเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นช้าๆ ดวงตากวาดมองทุกคนในที่แห่งนี้
“หวังว่าอีกเดี๋ยวพวกนายจะยังหัวเราะได้อย่างสนุกสนานเหมือนตอนนี้!”
อะไรนะ!
เจ้าหมอนี่หมายความว่าอะไร?
ผู้คนต่างขมวดคิ้ว และในเวลาที่พวกเขาคิดจะเยาะเย้ยถากถางหลินฝานต่อ กลับเห็นว่าหลินฝานพูดกับไป๋อีโดยตรงว่า
“ผมรอคุณด้านนอกนะ!”
กล่าวเสร็จ หลินฝานไม่มองผู้คนเลยแม้แต่น้อย มุ่งตรงเดินออกไปจากห้องอาหารส่วนตัวแล้ว
“ชิ! เจ้าหมอนี่ไม่สุภาพบุรุษเลยจริงๆ! ตัวเองกลายเป็นเรื่องขบขัน ยังจะไม่ให้คนอื่นพูดเหรอไง?” ใบหน้างามของเวินเชี่ยนเวลานี้เหยเกสุดๆ เผยความรังเกียจและดูถูกดูแคลนบนใบหน้า
ผู้คนที่เหลือ ก็คิดไปเองว่าหลินฝานสะบัดแขนเสื้อเดินออกไปอย่างโกรธ ช่างน่าขายขี้หน้าสุดขีด น่าหัวเราะเยาะมากกว่าเดิม
“ไม่ต้องสนใจเขา! เขาคงไม่มีหน้าอยู่ที่นี่ต่อ ถึงได้รู้ตัวเองดีแล้วออกไป!”
“ใช่! เขามีสิทธิ์อะไรมาเทียบกับหัวหน้าห้องพวกเรา!”
“ฮ่าฮ่า……ไปได้ก็ดี! แค่คนไร้ค่ากินของฟรีคนหนึ่งเท่านั้น! พวกเรากินกันเถอะ!”
“……”
ผู้คนต่างหัวเราะขำขันกับการจากไปของหลินฝาน ไม่มีความสนใจสักนิด
มีเพียงไป๋อี!
เธอกำลังมองดูประตูห้องอาหารส่วนตัวที่ว่างเปล่าด้วยจิตใจที่ผิดหวังจนถึงขีดสุดแล้ว
หลอกไม่สำเร็จ จนกลายเป็นที่ตลกขบขัน!
และตอนนี้สะบัดแขนเสื้อเดินออกไปอย่างโกรธๆ ยิ่งเสียสิ้นความสง่าของชายชาตรี!
ความขมขื่นจางๆ ปรากฏขึ้นพร้อมมุมปากของไป๋อี ทำให้เธอหม่นหมอง
ไม่นาน!
อาหารสีสันตระการตาก็ได้บริกรยกเข้ามาเสิร์ฟทีละจานด้วยท่าทางนอบน้อม
พวกเวินเชี่ยน และหลินกวงเหยา ลิ้มรสไปพลาง ดื่มเหล้าไวน์ไปพลาง มีความสุขจนถึงขีดสุด
และหลินกวงเหยาที่อยู่ตรงกลางผู้คนก็แทบจะถูกยกยอชื่นชมจากทุกคน ราวกับเขาเป็นไอดอลของผู้คน ได้รับความเคารพและนับถือมากมาย
แต่เพียงไม่นาน!
ตึก ตึก ตึก!
เสียงฝีเท้าดังขึ้น เห็นเพียงผู้จัดการหวังคนก่อนหน้านี้ แต่เดินเข้ามาอีกครั้ง
“คุณหลิน เจ้ใหญ่ของพวกเราเดินทางมาคารวะเหล้า!”
กึก!
คำพูดนี้ออกมา ทุกคนในห้องอาหารส่วนตัวนี้ต่างวางตะเกียบแล้วลุกขึ้นยืนพร้อมเพรียงกันขึ้นมา
เจ้ใหญ่?
ย่อมต้องเป็นเซวี่ยนเหมยกุย!
ผู้คนต่างตื่นเต้นในใจสุดขีด พวกเขาฝันไปก็ยังคิดไม่ถึงว่าจะเจอภาพการคารวะเหล้าของเซวี่ยนเหมยกุยตัวเป็นๆกับตาตัวเอง ในช่วงเวลานี้ ทำให้พวกเขาตื่นตระหนกและตื่นเต้นรอคอยสุดๆ
ส่วนหลินกวงเหยาก็ตื่นเต้นขึ้นมาเช่นกัน สีหน้าแดงก่ำอย่างรอคอย
“ได้! เชิญเจ้ใหญ่เข้ามาเถอะ!”
หลินกวงเหยาท่าทีสง่า ใบหน้าด้านข้างยิ่งดึงดูดสายตาพวกเวินเชี่ยนและไป๋อีมากกว่าเดิม
ในขณะนี้ สายตาของทุกคนล้วนรวมจุดโฟกัสที่ประตู
และการเฝ้าดูของพวกเขา!
ตึกตึกตึก!
เสียงฝีเท้าดังขึ้นตามทาง แต่เห็นหญิงสาวงามสง่าสวมชุดเดรสสีแดงเพลิงย่างก้าวปรากฏตัวขึ้นท่ามกลางสายตาของทุกคนตอนนี้
เธอก็คือเซวี่ยนเหมยกุย!
ไม่เพียงเท่านี้!
ด้านหลังของเซวี่ยนเหมยกุย มีพวกเฮยหู่ที่ติดตามมาพร้อมชายฉกรรจ์สวมสูทกลุ่มหนึ่ง อำนาจเกรงขาม
แต่เมื่อเซวี่ยนเหมยกุยเพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องอาหารส่วนตัวนี้ หลังจากกวาดสายตามองทุกคนทั่วแล้วก็ขมวดคิ้วงามขึ้น
“คุณหลินล่ะ?”
หือ?
คำพูดนี้ออกมาแล้ว ผู้จัดการหวังและพวกหลินกวงเหยาต่างนิ่งอึ้ง
ลางร้ายปรากฏในใจของพวกเขาขึ้นตอนนี้
ผู้จัดการหวังรีบกล่าวด้วยความระมัดระวัง
“เจ้ใหญ่ ท่านนี้ก็คือคุณหลินนะครับ?”
ขณะพูด ผู้จัดการหวังก็ชี้ไปทางหลินกวงเหยาที่ลุกขึ้นยืน
ส่วนหลินกวงเหยาก็รีบยกแก้วเหล้าขึ้น กล่าวอย่างนอบน้อม
“สวัสดีครับเจ้ใหญ่ ผมคือหลินกวงเหยา และก็เป็นคุณหลินที่คุณพูดถึง! ตอนนั้นช่วยคุณไว้ก็เป็นเรื่องง่ายราวยกมือ! เจ้ใหญ่ไม่ต้องใส่ใจ!”
อะไรนะ!
ได้ยินคำพูดนี้เข้า ดวงตางามของเซวี่ยนเหมยกุยก็ปรากฏประกายคมกริบแห่งความเย็นยะเยือกขึ้นมา
โดยเฉพาะ เมื่อเธอมองที่ว่างด้านข้างของไป๋อีแล้วก็เหมือนจะเข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันที!
ตึก!
ตึก!
ตึก!
เซวี่ยนเหมยกุยเดินทีละก้าวไปหาหลินกวงเหยา
มองดูเซวี่ยนเหมยกุยเดินเข้ามา พวกไป๋อีและเวินเชี่ยนก็ตื่นเต้นขึ้นมาสุดๆ และชื่นชมหลินกวงเหยาจนถึงขีดสุดเช่นกัน
ทุกคนราวกับเห็นภาพเซวี่ยนเหมยกุยยกเหล้าคารวะหลินกวงเหยาไปแล้วอย่างไรอย่างนั้น
ส่วนหลินกวงเหยา ก็หายใจถี่ มองดูเซวี่ยนเหมยกุยที่เข้าใกล้ขึ้นมาเรื่อย ๆ ความจอมปลอมในจิตใจก็เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด
และในตอนที่เซวี่ยนเหมยกุยมาถึงหน้าเขา
หลินกวงเหยารีบยกแก้วเหล้าและจะพูดสิ่งที่คิดบางอย่าง
แต่ทว่า คำพูดของเขายังไม่ทันได้ออกจากปาก!
เพียะ!!!
ตบหน้าเขาอย่างรุนแรงที่กกหูจนเกิดเสียงดังขึ้น ตบจนตัวเขาโซเซ เกือบล้มพับลงไป
HELLOTOOL SDN BHD © 2020 www.webreadapp.com All rights reserved
