บทที่ 109 พูดจาปากเสียออกมา

อะไรนะ!

ประโยคนี้ ทำให้ทุกคนตกตะลึงเล็กน้อย และจากนั้นแต่ละคนก็จ้องเขม็งมองหลินฝานด้วยใบหน้าอันเดือดดาล คล้ายกับว่าจะให้เขาหุบปาก

แต่ฝ่ามือของผู้อาวุโสเกากลับแข็งทื่อ...