บทที่ 322 เขากับหลินฝาน...เหมือนกันจังเลย

บันดาลโทสะ!

ไร้ซึ่งความหวัง!

แม้ต้วนฉุนอยู่อีกฝั่งหนึ่งของโทรศัพท์ก็ตาม ทว่าก็ยังสามารถฟังความหวาดหวั่นและความหวาดกลัวของบิดาตนเองออก

และในประโยคนี้นั้น ราวกับว่าเป็นอัสนียามฟ้าแจ้งเลยก็ไม่ปาน...

Unduh App untuk lanjut membaca

Daftar Isi

1258