บทที่ 795 ผู้เฒ่าใหญ่ ท่านรู้ตัวว่าทำอะไรผิดไปรึเปล่า！

ประโยคสี่คำนี้ เปรียบเสมือนฟ้าร้องคำราม!

ข้างหูของทุกคนดังกึกก้องอย่างสุดขีด！

ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างราวกับกำลังมองเห็นผี ใหน้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ！

บ้าไปแล้ว！

ต้องบ้าไปแล้วแน！

เป็นแค่เด็กสาว...