บทที่ 37 ขอโทษนะครับ คุณนายเสิ่นอยู่ไหมครับ ?

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง !

คฤหาสน์ลี่ย่วน

เสิ่นอวี้เหมยนั่งกระวนกระวายอยู่ไม่เป็นสุขในบ้านของเพื่อนบ้านอย่างอาสะใภ้จาง และใบหน้าก็เต็มด้วยความผะอืดผะอมและความจนปัญญา

“...