บทที่ 16 ในทางกลับกัน

ฉันรู้ว่าฉันทำให้หูคุนไม่พอใจ จู่ๆก็เข้ามาขัดขวางเขา แถวยังต่อยคนติดตามของเขาอีก

เขาเป็นคนผ่านโลกมาเยอะ เขาอาจจะสั่งคนไปซ้อมฉันก็ได้ ฉันกับเขารู้จักกันแค่วันเดียว ในสายตาเขาฉันก็แค่คนอื่น แต่ฉันไม่กลัวหรอก เรื่องต่อยต่อยตีตีฉันก็ผ่านมาเยอะ มากสุดก็นอนโรงพยาบาลสักสองสามวัน

อีกอย่าง ฉันเป็นพนักงานขายมาตั้งหลายปี พบเจอผู้คนมากมาย รับมือมาแล้วหลากหลายสถานการณ์ ฉันน่าจะพอมีความสามารรับมือกับเหตุการณ์ครั้งนี้ได้

แล้วฉันก็ไม่อยากที่จะตัดความสัมพันธ์กับหูคุน ฉันว่าเขาก็เป็นคนดีคนหนึ่ง ไม่ใช่คนเลวร้ายเลยซะทีเดียว

เมื่อเซี้ยหยุนกับซูลู่ออกไปแล้ว หลังจากประตูห้องปิด ฉันเดินไปนั่งข้างๆหูคุนด้วยสีหน้าที่ไร้อารมณ์ หยิบบุหรี่ขึ้นมาพร้อมกับยื่นให้เขาม้วนหนึ่ง

หูคุนไม่รับบุหรี่จากฉัน แต่ยังคงมองหน้าฉันด้วยสายตาเย็นชา

“พี่หู” ฉันไม่ได้เรียนเขาว่าคุณหู “ผมไม่ได้กลัวพี่ ในทางกลับกัน ผมคิดว่าพี่ไม่ได้เป็นคนเลว ผมอยากจะเป็นเพื่อนกับพี่ ผมก็เลยอยากจะพูดความในใจให้พี่ฟัง”

“พี่อาจจะคิดว่า ผมมันก็แค่พนังงานขายไร้ชื่อเสียงไร้เกียรติยศคนหนึ่ง ไม่คู่ควรที่จะคบเป็นเพื่อน”

พูดเสร็จ ฉันเงียบไปพักนึง “แต่ ผมถือว่าพี่เป็นเพื่อนของผม ถึงแม้ว่าพี่จะดูถูกผม หรือพี่อยากที่จะต่อยผมอีกสักที ผมก็ยังคิดว่า พี่เป็นคนที่ผมอยากจะคบเป็นเพื่อน”

เรื่องมาถึงขั้นนี้เเล้ว ถ้าฉันขอโทษมันก็ไม่มีประโยชน์หรอก หูคุนไม่ใจอ่อนแน่ๆ

สำหรับคนอย่างเขา ต้องเปิดอกคุยกัน ใจเขาใจเราไปเลย

และที่สำคัญ จะอ่อนแอให้เขาเห็นไม่ได้ แบบนั้นจะทำให้เขาดูถูกและไม่ยอมที่จะเปิดใจกับฉัน

ได้ยินที่ฉันพูด สีหน้าของหูคุนก็เปลี่ยนไป เขาพูดว่า：“ในเมื่อนายเห็นฉันเป็นเพื่อน นายจะมาขัดขวางฉันทำไม？ นายรู้มั้ยว่าวันนี้ฉันโมโหขนาดไหน？ นายเข้ามาทำเรื่องของฉันล่มแถมยังต่อยคนของฉันอีก จะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหน？”

“ทำเรื่องของพี่ล่ม？ พี่คิดจะทำอะไร？ จะสารภาพรักเซี้ยหยุนที่นี่หรอ？ หรือพี่จะมอมเหล้าเขาเเล้วพาเขาเข้าโรงแรม？”

หูคุนถึงกลับเงียบไป ไม่รู้จะพูดอะไร

ฉันยิ้มแห้งแล้วพูดว่า：“เหอะ พี่หูนะพี่หู ถ้าวันนี้ผมไม่มา พี่แย่แน่ๆ ผมจะบอกอะไรให้ พี่จะแตะต้องเซี้ยหยุนไม่ได้เด็ดขาด”

“หมายความว่าอะไร？” หูคุนถาม

ฉันไม่ได้ตอบเขา ฉันหยิบบุหรี่ยื่นให้เขาแล้วพูดว่า：“ถ้าพี่เชื่อใจผมพี่ก็รับไปซะ ผมจะค่อยๆพูดให้พี่ฟัง แต่ถ้าพี่ไม่เชื่อใจผม งั้นก็ช่างเถอะ ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้ พี่จะส่งคนมาต่อยผมก็ได้ ผมยอม”

หูคุนไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งจ้องหน้าฉัน

ฉันก็ไม่พูดอะไรแล้วยังจ้องหน้าเขากลับไปด้วยความไม่เกรงกลัว

เราจ้องหน้ากันได้พักใหญ่ จู่ๆหูคุนก็ยิ้มแล้วพูดว่า：“นายนี่ไม่ธรรมดา！”

พูดเสร็จ หูคุนก็รับบุหรี่ไปจากมือของฉัน พร้อมกับใช้ไฟแช็คของตัวเองจุดบุหรี่ “นายเหมือนฉันตอนวัยรุ่น ฉันในตอนนั้นใช้ความสามารถทั้งหมดที่ตัวเองมี ถึงได้มีฉันในทุกวันนี้”

“เฉินเทา ฉันเชื่อใจนาย ตั้งแต่ตอนนี่นายไปหาฉันที่ห้องทำงานเมื่อวาน ฉันก็เชื่อใจนายแล้ว แต่สิ่งที่นายทำในวันนี้ มันทำให้ฉันขายหน้า”

ฉันไม่ได้พูดอะไร เหลียวไปเห็นไอ่หัวเหลืองกำลังคลานขึ้นมา จับจมูกตัวเอง ฉันขว้างบุหรี่ไปให้เขาม้วนหนึ่งพร้อมกับบอกว่า：“อย่าไปจับมัน เลือดไม่ไหลแล้ว ใช้เบียร์ล้างหน้า อย่าเเตะจมูกก็พอ ผ่านไปสองสามวันเดี๋ยวมันก็หายเอง”

เขารับบุหรี่ของฉัน แล้วมองฉันด้วยสายตาสับสน จากนั้นก็หยิบขวดเบียร์บนโต๊ะมาล้างหน้า

ฉันหันกลับไปพูดกับหูคุน：“พี่หู ที่ผมทำไปวันนี้มันไม่ถูกต้อง แต่ผมทำแบบนี้ก็เพื่อพี่ ผมจะบอกความจริงให้ เซี้ยหยุนไม่ใช่คนธรรมดา พี่อย่าทำเรื่องอะไรแบบนี้อีกเด็ดขาด ไม่อย่างงั้น มีเงินมากแค่ไหนก็ช่วยพี่ไม่ได้”

หูคุนขมวดคิ้วแล้วถามว่า：“ยังไงกัน เขาไม่ธรรมดายังไง?”

ฉันส่ายหัวแล้วพูดว่า：“ผมก็ไม่แน่ใจ แต่ว่าเขามีคนคอยติดตาม คนติดตามของเขายังขับเบนซ์S400 เเล้วก็ยังมีนามบัตรส่วนตัว รถเบนซ์อาจจะไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่ต้องเป็นตระกูลแบบไหนถึงจะต้องมีคนติดตาม แถมยังทำนามให้คนติดตามอีกอีก”

หูคุนได้ยินที่ฉันพูด สีหน้าก็เริ่มเปลี่ยนไปจากเดิม

หูคุนไม่ได้เป็นคนโง่ เป็นคนที่เห็นโลกมาเยอะ เขาต้องจิตนาการออกว่ามันเป็นยังไง แค่คนรับใช้ยังมีนามบัตร ดูก็รู้ว่าาตระกูลนี้ไม่ธรรมดา

เห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของหูคุน ฉันไม่อยากให้เขารู้สึกอับอาย ก็เลยพูดต่ออีกว่า：“แต่ถึงแม้ว่าเซี้ยหยุนจะเป็นเเค่ผู้หญิงธรรมดา พี่ก็ไม่ควรหลอกเขามาแบบนี้”

“ผมรู้ว่าพี่ชอบเซี้ยหยุนมาก แต่พี่ก็ต้องเข้าใจด้วยว่า ถ้าใจของผู้หญิงไม่ได้อยู่ที่เรา จะทำยังไงก็ไม่มีประโยชน์”

พูดแบบนี้ ฉันก็นึกถึงฟางเฟยขึ้นมา

หูคุนไม่ได้พูดอะไร เขาเอาแต่สูบบุหรี่

“พี่หู ผมไม่กลัวพี่หัวเราะเยาะผมหรอก สาเหตุที่ผมย้ายมาอยู่ที่ปินไห่ก็เพราะว่าผมโดนผู้หญิงที่ผมรักทิ้ง เจ็ดปี เราคบกันมาเจ็ดปีเต็มๆ สุดท้ายเขาก็หลอกผมแล้วก็จากผมไป”

“หลังจากวั้นนั้นผมก็รู้แล้วว่า หัวใจของผู้หญิงคนหนึ่ง ถ้ามันไม่ได้อยู่ที่เรา ไม่ว่าเราจะทำดีแค่ไหนก็ไร้ประโยชน์”

พูดเสร็จ ฉันก็หยิบขวดเบียร์รินให้หูคุนกับไอ่หัวเหลือง

จากนั้น ฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดของฉันกับฟางเฟยให้หูคุนฟัง

นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเล่าเรื่องความเจ็บปวดที่ผ่านมาให้คนอื่นฟัง หรือเป็นเพราะว่าพักนี้ฉันอึดอันมากเกินไป เลยอยากที่จะระบายมันออกมา

ตอนฉันระบาย ในขณะเดียวกันฉันก็พยายามที่จะทำให้หูคุนคล้อยตาม

เล่าเรื่องราวของฉันเสร็จ ฉันยกเหล้าในแก้วดื่มจนหมด หันไปหาหูคุนแล้วพูดว่า：“พี่หู ผมขอพูดอะไรที่ไม่เข้าหูหน่อย ผมคิดว่าพี่กับเซี้ยหยุนไม่เหมาะสมกัน”

ฉันไม่ได้จะสอนเขาจีบหญิง แต่ฉันจะโน้มน้าวให้เขาเลิกตามจีบเซี้ยหยุน

หูคุนไม่พูดอะไร ได้แต่มองหน้าฉันด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“ถ้าตระกูลของเซี้ยหยุนเป็นตระกูลธรรมดา เรื่องของพี่กับเขาก็หยังพอเป็นไปได้ เพราะดูจากความเก่งและความสามารถของเขาเเล้ว เขาคงชอบคนที่ประสบความสำเร็จอย่างพี่ แต่เขาเป็นลูกเศรษฐี คนที่แค่ประสบความสำเร็จ เขาไม่มองหรอก แล้วอีกอย่าง เรื่องของฐานะที่เท่าเทียวกัน ผมคงไม่ต้องพูดหรอก”

“ฮ่า ฮ่า” หูคุนยิ้มแห้ง “รู้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา ฉันก็รู้แล้วว่าฉันไม่คู่ควรกับเขา ฮ่า ฮ่า”

หูคุนเปลี่ยนความคิดเร็วกว่าที่ฉันคิดไว้อีก เขาถือว่าเป็นคนฉลาดจริงๆ

“ไม่พูดถึงเขาดีกว่า ต่อไปฉันก็จะไม่ไปยุ่งกับเขาแล้ว ผู้หญิงของฉันมีตั้งมากมาย”

พูดเสร็จ หูคุนก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมา “อาเทา เรื่องของวันนี้ ก็ช่างมันเถอะ”

ฉันก็ยกแก้วเหล้าขึ้นมาเหมือนกัน “ขอบคุณครับพี่หู”

“ต่อไปไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหู ให้เรียกฉันว่าพี่หู น่าฟังขึ้นมาหน่อย”

เราสองคนชนแก้วแล้วยกดื่มจนหมดพร้อมกัน

“อาเฉิง มาชนแก้วกับเฉินเทาหน่อย” หูคุนกวักมือเรียกไอ่หัวเหลือง

ไอ่หัวเหลืองยกแก้วขึ้นมา “พี่เทา เมื่อกี้เป็นความผิดของผม ผมขอโทษด้วย”

“ไม่เป็นไร ต่อยกันถึงจะได้รู้จักกัน”

ฉันชนแก้วกับไอ่หัวเหลืองถือว่าเป็นการขจัดความขัดแย้งระหว่างเราสองคน

ดื่มเหล้าหมด หูคุนยืนขึ้นแล้วพูดว่า：“อาเทา วันนี้ฉันไม่มีอารมณ์อยู่ที่นี่ ฉันจะไประบายอารมณ์กับสาวๆของฉันซะหน่อย คงไม่ได้ดื่มเหล้าเป็นเพื่อนนาย วันหลัง วันหลังฉันจะเลี้ยงเหล้านายให้สุดๆไปเลย”

“เหล้าที่นี่ฉันจ่ายเงินไปหมดเเล้ว นายเรียกเพื่อนๆของนายมาดื่มเป็นเพื่อนก็ได้”

“ได้ครับ วันหลังก็ได้ แต่พี่อย่ารุนแรงเกินไปจนปวดเอวก็แล้วกัน”

ฉันไม่ได้รั้งเขาไว้ แล้วก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องของงาน สิ่งที่เขาต้องการที่สุดในตอนนี้คือผู้หญิง ปล่อยให้เขาได้ไปมีความสุขเถอะ

หูคุนโบกมือ เดิมออกไปพร้อมกับไอ่หัวเหลือง

หลังจากที่พวกเขาไปแล้ว ฉันก็ดื่มเหล้าคนเดียวอย่างเงียบๆ

ทันใดนั้น ก็มีเงาของผู้หญิงสองคนเดินเข้ามา

เซี้ยหยุนกับซูลู่？