บทที่ 72 เม็ดฝนที่พัดมาพร้อมกับสายลม

แต่ในไม่ช้าผมก็กำจัดความคิดนี้ทิ้งไป สำหรับผมแล้วซูหยาเป็นเหมือนน้องสาวของผมคนหนึ่ง เป็นห่วงเป็นใยเธอ ชอบรอยยิ้มที่แสนหวานของเธอ

ผมก็ไม่พบความรู้สึกของความรักบนตัวเธอ

ถึงผมจะไม่สุภาพและหยาบคายต่ำช้า...