บทที่ 43 เขาคือภาพวาดภาพหนึ่ง

ซูหยาอาจจะจำเรื่องที่เรายังไม่ได้ทำต่อให้เสร็จได้ เขาก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย จากนั้นก็พูดว่า：“ฉันออกไปก่อนนะ คุณ...มีอะไรให้ช่วยก็เรียกได้”

พูดเสร็จ เขาก็ก้มหน้าออกไปจากห้องของฉัน

“เสี่ยวหยา...