บทที่ 103 เลือกเห็นแก่ตัว

รอจนกระทั่งถันฉวนออกไปแล้ว ผมถึงได้นอน ตื่นมาด้วยความงัวเงีย หยับโทรศัพท์ขึ้นมาดู เวลาบ่ายสองโมงแล้ว

ระหว่างนั้น เซี้ยหยุนไม่ได้โทรหาผม ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าเธอยังอยู่ในห้องพักอีกมั้ย...