บทที่ 118 เดินต่อไปข้างหน้าเถอะ

หลังจากที่ฟางเฟยลงจากเครื่องบินแล้วไม่รอผม ไม่ยอมให้ผมช่วยถือกระเป๋าเดินทาง ก็เป็นเพราะว่ากลัวลั่วหัวมาเห็นและเข้าใจผิดพวกเรา

แต่ผมไม่ได้คิดถึงตรงนี้และยังคงไล่ตามเธอไปแล้วเดินออกมาพร้อมกับเธอ

จากสายตาที่เข้มขรึมที่แสดงถึงความโกรธอย่างรุนแรงสามารถดูออกว่าเขาคิดว่าผมและฟางเฟยได้รื้อฟื้นความสัมพันธ์เก่า

ผมทำอะไรไม่ถูกและไม่ได้สบสายตากับเขา...