บทที่ 147 ดอกไม้ที่บานท่ามกลางหมอกหนา

ซูหยาพูดถูก เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่าง อาจจะแค่อีกไม่นาน ผมก็จะได้รู้ความรู้สึกจริงๆของตัวเอง

ผมเข้าใจคำที่เขาพูดกันว่าคนจะมีค่าก็ต่อเมื่อรู้จักตัวเองดี แต่ผมอ่อนไหวเกินไป ทำให้ตาบอดมองไม่เห็นความจริงได้ง่ายๆเพราะสิ่งที่มากระทบกับความรู้สึก...