บทที่ 250 พวกเขาชอบผม

เมื่อนึกถึงเซี้ยหยุนขึ้นมา ฉันก็ไม่ได้ยิ้มหัวเราะเหมือนเดิมเเละไม่ได้พูดอะไร ได้เเต่ยืนเศร้าอยู่ตร‘นั้น

อันฉิงกำลังจะโยนรองเท้าอีกข้างมา เเต่พอเขาเห็นฉันเป็นเเบบนั้นเขาก็หยุดมือของเขา...