บทที่ 365 ไปรับที่สนามบิน

เสี่ยวเป้ยไม่ได้พูดต่อ เธอรู้ว่าตอนนี้จิตใจของผมมันว้าวุ่นมาก

ในตอนที่ผมไม่ได้พูด ควันบุหรี่ก็ตลบไปทั่วทั้งห้อง

หลัวเสี่ยวเป้ยโบกมือด้วยความรังเกียจเล็กน้อย “สิ่งที่ควรพูดฉันก็พูดไปแล้ว...